İçeriğe geç

Hayal Defteri Kitap Alıntıları – Adem Turan

Adem Turan kitaplarından Hayal Defteri kitap alıntıları sizlerle…

Hayal Defteri Kitap Alıntıları

&“&”

Bense durdum ve bekledim
Beklemeyi bir dua bildim,bir ibadet
Sonra,çoğalmak için mi
Çözülmek için mi,bilmiyorum…
Hayallerimin aynasına bakarım,aynadaki dünyaya…
/sonra girerim oraya ve orada yaşarım
da kimseler bilmez bunu,hayallerimin gezginiyim çünkü ben…
Biraz sevdalanmak ne harika olurdu şimdi
Yağmurda yürümek,geceyi dinlemek,ürpermek
Ama bütün bunlar şiir kadar uzak
İmkansız ve hayali şeyler;çünkü…
Çocuğun mecali yok didinmeye
ve aralamaya perdesini gecenin;
ne çekip gitmeye,ne dönüp gelmeye
dökülünce yüzünün çiçekleri
ve sesinin bilyeleri…
Bu nasıl yaşamak ki yalnızlığı üretir
Can sıkıntılarımız hep aynıdır,değişmez;
Dostlar gelir ve gider,dilleri yok gibidir
Yok gibiyiz her gün biraz daha
Eksiliriz çaresiz.
Kopuyor içimin telleri sonunda
devriliyor gövdem büyük bir gürültüyle
ve sönüyor ruhumun
ışıltılı feneri…
Boşluk!Kim o çırpınan
Orada
Soluk soluğa?
Ansızın yıldız kaymalarında
Ne apansız ürpermeler yaşardık
Düşkentlerinde
Çocukluğumuzun;
Sonra ne uykularımız olurdu
Dingin ve doyasıya uçtuğumuz.

Şimdi mor akşamların sessizliğinde
Bir köşede boynu bükük
Uzatsam ellerimi alabildiğince
Çağırsam ve
Gelse yeniden gündemime
O tertemiz çocukluğum…

Eskiden nasıl da sahiciymiş hayat
Herkes kalbinin kitabıyla yaşarmış…
Ah bu seslerin" sessizliği
Hiç kimseler yok gibi…
Bu nasıl yaşamak ki yalnızlığı üretir
Can sıkıntılarımız hep aynıdır,değişmez;
Dostlar gelir ve gider,dilleri yok gibidir
Yok gibiyiz her gün biraz daha
Eksiliriz çaresiz.
Bense durdum ve bekledim
Beklemeyi bir dua bildim,bir ibadet
Sonra,çoğalmak için mi
Çözülmek için mi,bilmiyorum..
Eskiden nasıl da sahiciymiş hayat
Herkes kalbinin kitabıyla yaşarmış..
ÇOCUKLUK ÖZLEMİ

Ansızın yıldız kaymalarında
Ne apansız ürpermeler yaşardık
Düşkentlerinde
Çocukluğumuzun;
Sonra ne uykularımız olurdu
Dingin ve doyasıya uçtuğumuz.

Şimdi mor akşamların sessizliğinde
Bir köşede boynu bükük
Uzatsam ellerimi alabildiğince
Çağırsam ve
Gelse yeniden gündemime
O tertemiz çocukluğum…

Kopuyor içimin telleri sonunda
devriliyor gövdem büyük bir gürültüyle
ve sönüyor ruhumun
ışıltılı feneri…
Boşluk!Kim o çırpınan
Orada
Soluk soluğa?
Ah bu seslerin" sessizliği
Hiç kimseler yok gibi…
Hayallerimin aynasına bakarım,aynadaki dünyaya…
/sonra girerim oraya ve orada yaşarım
da kimseler bilmez bunu,hayallerimin gezginiyim çünkü ben…
Çocuğun mecali yok didinmeye
ve aralamaya perdesini gecenin;
ne çekip gitmeye,ne dönüp gelmeye
dökülünce yüzünün çiçekleri
ve sesinin bilyeleri…
Biraz sevdalanmak ne harika olurdu şimdi
Yağmurda yürümek,geceyi dinlemek,ürpermek
Ama bütün bunlar şiir kadar uzak
İmkansız ve hayali şeyler;çünkü..
Biraz sevdalanmak ne harika olurdu şimdi
Yağmurda yürümek,geceyi dinlemek,ürpermek
Ama bütün bunlar şiir kadar uzak
İmkansız ve hayali şeyler;çünkü…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir