Sevgili Yalnızlığım Kitap Alıntıları – Mehmet Deveci

Gece, gündüzün efkârı belki de. İçine çektiği zamanı , içinde biriktirdiği anı yaşamak için iyi bir sahne..

gecenın gündüze ikramı sabah.

İçimi anlatamayan başlıklarım olmasın
Her kapağın ardından yeniden doğayım.

Gürültüde yitip, sessizlikte kendimi yeniden buluyorum.

Ağlamak, bu benim özel yalnızlıklarımın nemli katığı.
Yorulan dışımın dinlenme mekâni.

sessizlikte kendimi yeniden buluyorum.

Sonra büyüdüm işte, öyle dediler.

Var olan kelimeler anlatmaya yetmiyor içimdekileri.

Gözlerinin dolması, içimin sızlaması, omzuna onca yükün binmesi tek bir kelimeyle imtihan evlat..
İmtihan..

Dünyayı sırtından indirince daha hızlı koşarsın, bak kuşlara..’

Şehirler, kalabalıklar, ne çoklar
Gözüm hep az olanlarda bunca kalabalık içerisinde. Az, öz olanda. Gösterişli bir kalabalıktansa kendi halinde olan sade yalnızlıklarda Abartı, şehrin kaba dili. Bakışları, merakları, ilgileri çeken, yanıltan, cezbeden yalancı dili. İnsanı boğan şehrin en güçlü silahı. Seni istediğin gibi değil, istediği gibi yaşatmaya, anlamaya, davranmaya iten bir güç. Tüm dayatmalardan kaçan, kaçabilen ise sadece kendi olma mücadelesini verebilenler. Kimisi bu kaybetmişliğin farkında bile değil. Akıntıya kapılmış bir parça olmuşlar neredeyse. Ama ya fark edenler öyle mi? Fark etmek Bu, ne güzel bir vasıf, ne güzel bir güç. Şehrin gözlerime batan, içime dayatılan, abartılan hiçbir şeyini görmem ben. Körüm onlara, sağırım. Benim gözüm gönlü yalnızlarda, gönlüm sadelerde. Kimi zaman bir kenarda unutulmuş çam ağacında, kimi zaman yoldaki kağıt toplayıcısında.

Gözlerinin dolması, içinin sızlaması, omzuna onca yükün binmesi tek bir kelimeyle imtihan evlat.

Bizim çocukların adı da belli oldu aslında. Oğlan olursa Kudüs, kız olursa Filistin

Dünyayı sırtından indirince daha hızlı koşarsın, bak kuşlara

Zalim bastırır da, mazlumun sesi çıkar

Anladım ki ben sadece senle mutluyum
İyi ki varsın.. Sevgili Yalnızlığım

Âşık mı olmak istiyorsun,
dedi.
Yok, dedim.
Âşık oldum da bunu ifade edecek kelimeleri bulamıyorum..

Sevgili kalem seni seviyorum.
Ve sevgili yalnızlığım seni de.

Ben onunla ilgili olumsuz cümlelerin düşünü bile kurmuyorum..

Sen adım at.Sen niyet et.Bakarsın niyet olur,yaşam olur, yol olur, hallolur.

İnsanın içi.. O iyiyse sen de iyisin.

İçimin koridorlarında hep sessizce yürüdüm.
Sesimi kısarak, içimi kısarak

Unutma; gözün sevabı yummaktır, dilin sevabı susmaktır, yüreğin sevabı sevmektir.

dünyayı sırtından indirince daha hızlı koşarsın, bak kuşlara..

Sevgili yalnızlığım Benim romantik prensim

Bütün harflerimle sadece sussam, 
Beni duyabilir misiniz.

İşte bu gökyüzü, işte bu yağmurlar, işte bu hava, toprak ve sen ey insan ve sen başıboş değilsin!..

Meğerse insanın içi de eskimiş Hacı’m. Sen orada durmuş, seni hep bekliyor sansan da en çok da insanın içi eskirmiş.

Onda aşk var. Ortalıkta da değil hani. El altında, görünür de değil bu aşk. Suyun üzerindeki yosun değil, derinlerdeki mercan tanesi gibi

Ağlamak, bu benim özel yalnızlıklarımın nemli katığı. Yorulan dışımın dinlenme mekânı.

Gözlerinin dolması, içinin sızlaması, omzuna onca yükün binmesi tek bir kelimeyle imtihan.

İşte bu gökyüzü, işte bu yağmurlar, işte bu hava, toprak ve sen ey insan ve sen başıboş değilsin. Öylesine oluşmuş değilsin. Öylesine değil hiçbir eylemin. Sen bir ürünsün, mahsulün sahibi tarafindan ekilen, biçilen

Dua et .Sana dair, senin olan duaların olsun.

Hastalık sadece zahiri, yani gözle görünen yerlerin hastalanması değildir. Asıl hastalık manevi hastalıktır.

Safını iyi seç. Tarafını iyi seç. Ortalıkta kalma. İbrahim’e su taşıyan karınca misali, safına emek taşı. Yarın huzura çıkacak yüzün olsun. Henüz vakit varken, zaman erkenken bunu yap.

Evet, mezarlık. Son durak. Bütün yolculukların sona ereceği, bütün yolcuların geleceği son mekân.

Sevgi ilgiyle büyür. İlgi ister. Söylenmek, duyulmak ister. Sevgi duyguların en güzelidir. Mekânı kalptir. Kaynağı Hak’tır.

Kendini Allah’a sevdirmenin en güzel yoludur namaz. Günde beş vakit onunla buluşur, verdiğin söze, randevuya zamanında giderek onunla tanış olmalı. O’na kendini tanıtmak gerek. O zaman göreceksin ki, hayat namazdır zaten . Geri kalan her şey de onun etrafında döner.

Bütün mesele kendimizi Allah’a sevdirmekte.
Zira Allah, sevdiğini âleme sevdirir. Leyla da neymiş. Âleme sevdirir.

Ha bak! Bizim çocukların adı da belli oldu aslında. Oğlan olursa Kudüs, kız olursa Filistin.

Hayat sen istemesen de seni birden düyütüp kocaman adam yapabiliyor.

Okumanın geliştirici, öğretici özelliğinin dışında bir de buldurucu özelliği vardır. Bir şeyler eksiktir. Bunun adını koyamaz insan. Neyin esik olduğunu ise bazen bularak anlar. Bir de bakmıştır o bulduğu şey en önemli eksiğidir.

Bütün harflerimle
Sadece sussam , beni duyabilir misiniz?

Bunca gürültünün içerisinde, güçlü, kaba, ses olmuş bütün harflerin arasından bu sesi, bu sessizliği duyabilir misiniz?

Insanın yüreğine usulca dokunan şeyler vardır. Bunlar ne gözle görülür ne de elle tutulan şeylerdir. Sadece yürekten hissedilen şeylerdir

Bu dünyadan soğudum iyice.

İşlerine gelmediğine inanmamaya çalışıyorlar sanırım. E, yaptıkları haksızlık, hırsızlık ve zulmün sorgulanacağı bir dünya elbette işlerine gelmez!

Bir tatlı inşirahın
Son demi gibi
Gözlerimde
Işılda

Seni Mevla’ya ulaştırmayan aşk, zikir her ne ise adı, malayanidir. Felaketin olur.

İnsanın fikri neyse zikri de o olur. İçinde, iç âleminde ne yaşatıyorsa dilinden de o dökülür.

Bir makam-ı inziva. Bir hal-i salim. Bir vakt-i huzur. Derin. Tek kişilik yalnızlıkların yaşam alanı.

İyi bir teslimiyet ve yürekten bir hasbunallahu ve ni’mel vekili söyletebilirsek yüreğimize, 0 tutan el bizi hiç bırakmaz.

Allah hiçbir emeği, yakarışı boşa çıkarmaz. Kimine hemen ulaşır, kimine zaman verir.

Rabbin var oğul. Seni yaratan var.
O’na ulaşan niyazlar var. Yakarışlar var.
Onun kapısını aşındıran istekler var demek ki.
Eskimiş, kirlenmiş bir elbise olabilir bedeninde.
Ama yine o bedenin tam yüreğinde bir kalp var.

.
Hayatımdaki gürültü miktarı az da olsa
o çok olan sessizliği yine de özlüyorum. Gürültüde yitip, sessizlikte kendimi yeniden buluyorum.

Ben içimdekileri sana anlatıyorum. Herkesle konuşamam ama sana anlatma ihtiyaçı duyuyorum.

İnsanın içi, fikirleri rahatlamadan hiçbir şeyi rahatlamaz.

Biz, yani içinde o var .
Yani şöyle yanına durmuş bir resim çektirmiş gibi.
Yani bir ekmeği ikiye bölmüş gibi .

Yine yazarak anlattım ve yazarak sustum.

.
Konuşmak sadece söylemek istediklerinin ses olup çıkması mıdır? Duygusuz, yüreksiz, içten olmayan sestense duygu yüklü ve yürekten kelimelerle konuştum ben.
Yazarak
Onlara tüm duygularımı yükledim ben.
Yüreğimden gelmeyen hiçbir harfi yazmayarak.

Şekil seni yanıltmasın. Kabuğa değil, öze bakmalı insan.

Sevgili Yalnızlığım
Benim romantik prensim
Ütopyalar ülkemin başkenti
İçimin gergefinin usulca dokunanı
Berrak, gri, koyu, açık rengi
Düş gezgini yüreğimin takılıp kaldığı, hep kaldığı
Kimsem
Zarar
Fayda
Ve her şeyim
Anladım ki ben sadece senle mutluyum
lyi ki varsın.

.
Sevgili kalem seni seviyorum.
Ve sevgili yalnızlığım, seni de

.
Kalkıp gidiyorum kafamın içinden, dolaşıp duruyorum bunca fikir içinde. Elime geçen sadece huzursuzluk.
Sevgili huzursuzluk, nasıl da kuruldun içime. Seni alt etmenin yollarını yine içimin sakin semtlerinde bulacağımı biliyorum.

Ah bu kendini bulmak
Herkes onun arayışlarında.

.
İnsanın yalnızlığında aslı özü , gerçek kimliği gizlidir. Kimselere olduğundan farklı gözükmesi gerekmez . Sadece kendi, aslı , gerçeği vardır. Kendini bulunca da orada durur, kalır.

Sessizlik zayıf ve narin olduğu için, en küçük bir gürültü dahi onu alt edebiliyor. Gürültüden kaçabilen, ondan kendini koruyabilen bir sessizlik ise bir şifa, bir huzur.

Benim gözüm gönlü yalnızlarda, gönlüm sadelerde.

.
Şehirler, kalabalıklar, ne çoklar
Gözüm hep az olanlarda bunca kalabalık içerisinde. Az, öz olanda. Gösterişli bir kalabalıktansa kendi halinde olan sade yalnızlıklarda..

Gecenin sonu sabah
Gece centilmen,
gece iyi , gece yaren ,
gece vefalı , gece sırdaş,
gece iyi bir yoldaş
gecenın gündüze ikramı sabah..