Manzumeler Kitap Alıntıları – Vüs’at O. Bener

Kattı önüne beni bir muhalif rüzgar

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum.
Ama ne masal

Ne bilir değişmezliği
Yaşam yaşandıkça coşku
Gelince anlaşılır
Durağa

Yok eller alnında
Aya bakıyor tekil
Suskun ıssıl göğsü

Soluk buğu camlarda
Haberi sonra gelir
Atlar sırılsıklam

Gök uykuda parlak buz
Ak örtüsü ölümün
Sela verilen sabah"

Mavi çocuk pencere
Avcunda kartopu
El ele yürüyor
Çınar yaprağı serçe
Ölüme zulme"

Vüs’at Bey
Ölümünü bekliyor
Beni beklese ya"

Ben bu resmi biliyorum
İmgesi tutmuş elinden
Unutulduğu yerde
Boş yankı gözleri

Ben bu gülü biliyorum
Kapatıldığı günden
Dalına su tükenmiş
Atık rengi sabaha

Ben bu denizi biliyorum
Yoksun balıklarından
Çalıntı bozbulanık
Kendini yineleyen

Ben bu ağzı tanıyorum
Yutağını oynatan
Yatık uykuya aptal
Yanlış sevişken"

Bağışlamayın kızlığınızı sakın
Karaya ağar sabahların geceleri

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz

Taşlı tarlalarda bir tek gelincik
Savaşmaz değmeyeceği ölümsüzlüklere

Yanağından aldığım öpücük
Ölüme vereceğim rüşvet içindir
Kayalardan geri dönen köpük
Kahkahası patlayan denize inattır

Gece ağarken sırtından dağların
Baykuş gözleri parıldaktır şaşmaya
Yakamoz delişmeni içi gümüş ağların
Aymaz tuzaklarıdır kudurgan doğaya

Beklentide volkanlardan fışkıran lâv
Zaten isyanı değil midir aptal çoğalmalara

Feryad ki feryâdıma
imdâd edecek yok
Efsus ki gamdan beni
âzâd edecek yok.

Dünya duruyor yerli
yerinde
Kendi ekseninde dönüyor herkes
Bir ben mi pervaneyim yörüngenizde
Uydusu kölesi olduğum güneş

Hiç eskitmeyecek beni bana benzeten hoyratlıklar
Umudum çocuk sokulganlıkları eprimez
Kendi saf yoksulluğu doyurur karınca yiyenleri
Seni ben yeter dalgınlıklarımdan aldım koynuma
Sabah dağınıklığı cücedir güneşsizliklerde
Çoğalmaktan kaçma, çoğaltılmaktan

Ölüm süzmüş gözlerini
Testi yazıtlarında sözü geçmez

Doğa her şeye karşın yenileyecekse durmadan
Neden önemsemek bunca kendini
Taşlı tarlalarda bir tek gelincik
Savaşmaz değmeyeceği ölümsüzlüklere

Vüs’at Bey
Ölümünü bekliyor
Beni beklese ya

Ben gitmem ya bilesin
Bırakıp gidersen beni
Kayalıklar orada
Omurgam paramparça

Yalnızdım
Ay ışığında kumsalda
Şimdi yapayalnızım

Avuntum gülünç belki
Toprak eşitler bizi
Beklemek bana düştü

Mavi çocuk pencere
Avucunda kartopu
El ele yürüyor
Çınar yaprağı serçe
Ölüme zulme

Sesim susarsa
Beni kurşuna dizin
Ses ne olsa

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz
Uzat boynunu cellat
Vurduğun kendi başın

Bilse bakışı
Aldırmazlığı ürkütür

Bulunmuş Nil kıyısında
Taş yüreğin
Kim bilecek saklayanı
O kavkı benim

Oğlun oldu Ramazan
Adını koy kurban
Savaş elikulağında

Çocuk büyüme
Hemen öl
Kuşkuya yenilmeden

Nur içinde yat anacığım
Mecbur muydun beni doğurmaya
Bir daha yapma

Başka seçeceğin yoktu demek
Ölümden başka
Benim de
Seni sevmekten başka

Dalgacıklar yüzeyinde uslu
Kayıyor ışıltısı sonsuza
Ay boynunda kemendi

Avuntum gülünç belki
Toprak eşitler bizi
Beklemek bana düştü

Seni düşünüyordum
Biri arkama durdu
Ateş mi edecek ne
Ağlama
İlk gözümün ağrısı

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum
Ama ne masal

Nur içinde yat anacığım
Mecbur muydun beni doğurmaya
Bir daha yapma

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz

Doğru eğriyle kesişir
Eğri doğrudur

Yaşamak ölümse
Sıcak soğuk bir

Böğründe balta
Devrilen ağaç

Ben bu ağzı tanıyorum
Yutağını oynatan
Yatık uykuya aptal
Yanlış sevişken

Ben bu denizi biliyorum
Yoksun balıklarından

Taş üstünde taş
Baş üstünde baş
Komamış hayın deprem
Dikili’nin adı var

Ne konuştuk unuttum
Gönül dolusu sevgi

Sabah, gece, ay, güneş

Her daim kar
Her daim kış

Sesim susarsa
Beni kurşuna dizin

Avuntum gülünç belki
Toprak eşitler bizi
Beklemek bana düştü

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum
Ama ne masal

Soluyan yapraktır hüzün
Eline doğan
Söner pırıltısı Venüs’ün

Çocuk büyüme
Hemen öl
Kuşkuya yenilmeden

Dünya duruyor yerli yerinde
Kendi ekseninde dönüyor herkes
Bir ben miyim pervane yörüngenizde
Uydusu kölesi olduğum güneş

Toprak eşitler bizi

Avuntum gülünç belki
Toprak eşitler bizi
Beklemek bana düştü

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum
Ama ne masal

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz
Uzat boynunu cellat
Vurduğun kendi başın

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum
Ama ne masal

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz

Yaşamak ölümse
Sıcak soğuk bir
Doğru eğriyle kesişir
Eğri doğrudur

Sevmek sonluysa
Sevmemek sonsuz
Uzat boynunu cellat
Vurduğun kendi başın

Uzay boşluğa açılır
Boşluk uzaya.

Aklım yok
Yüreğim buz
Mutluyum
Ama ne masal

Çocuk büyüme
Hemen öl
Kuşkuya yenilmeden

Soluyan yapraktır hüzün
Eline doğan
Söner pırıltısı Venüs’ün

Sesim susarsa
Beni kurşuna dizin