Kıyıdakiler Kitap Alıntıları – Uğur Ziya Şimşek

Hayat, onu normal bir aşktan mahrum bırakıp ille de alengirli ilişkilerin kucağına atıyorsa daha fazla zorlamanın bir anlamı yoktu.
Madem akıntıya yön veremiyordu, öyleyse çırpınmaktan vazgeçip suyun keyfini çıkarmak en akıllıca olanıydı.

Olanca gücüyle realiteyi kabul etmeye ve gülümsemeye çalışıyordu. Hayat ona gördüklerinden daha fazlasını vermeyecekse, kabullenmek ve umarsızca gülümsemek tek çıkar yoldu ya da bir çıkmaz içinde aklını yitirmeden barınabilmenin tek yöntemiydi.

O kadar çok severken ve onca fedakârlığı gözünü kırpmadan yaparken, sevilmemek.. Sevip de ilişki yaşarken sevilmemek, insanın insana en büyük zulümlerinden biriydi.

Hayat, elveda denmesi zor bir sevgili gibiydi.

Hayatının akışına yön veremezken, zamanın karmaşasını çözümlemeye çalışmak artık anlamsız geliyordu. Kendini akıntıya kaptıranlardan biriydi.

Farklılığın faturası sevgisizlikse eğer, hayat ona bu bedeli en ağır biçimde ödetiyordu. Akıntıya karşı kürek çekmekten yorulmuştu. Kayığın kontrolünü tamamen bırakmıştı artık. Nehir nereye sürüklerse..

O kadar çok severken ve onca fedakârlığı gözünü kırpmadan yaparken, sevilmemek.. Sevip de ilişki yaşarken sevilmemek, insanın insana en büyük zulümlerinden biriydi.