Hazırol Kalbim Kitap Alıntıları – Metin Demirtaş

Ey halk
Ey sağır ve büyük okyanus
İşte yine yaralı
Yine yalnızdır oğulların
Bas bağrına.

Şairi poetikasından kasıtlı olarak uzaklaştıran her bilinç, şairi anlamak değil, kendi yargımıza hapsetmektir.

Bir şair, ne kadar sınıfsal bir tutumu olursa olsun, şiirleriyle bir insanlık ütopyası kuramıyorsa, dünyayı kucaklayışı buna yetmiyorsa,
şair değil, bir sınıf ajitatörüdür.

Ahmed Arif, herkes tarafından ‘her nedenle’ beğenilen, sevilen bir şairdi. Ama yine de onun için, ‘tek kitapla
şair olunmaz’ diyenler çıktı. O ‘bile’ bu sözü ciddiye almış, şu yanıtı vermişti: ‘Tek kitapla insanları peygamber
sayıyorsunuz da, neden şair saymıyorsunuz?’ Yahya Kemal’in yaşarken hiç şiir kitabı olmadı. Ölümünden sonra tek kitapta toplanacak kadar şiir bırakmıştı

Hazırol kalbim
Türküsünü söylemeye
Derin yara almış
Bir umudun.

YENİ DÜNYA DÜZENİ
Emeğin bayrağı suskun.
Dalgalanmakta yeni dünya düzeninin
Kanlı bayraklan, kara bir rüzgarda.
Kötülük bir veba gibi yayılmış dört bir yana
Ölüm tacirleri kışkırtmış halkları
Kardeş kardeşi boğazlamakta.
Yakıp yok etmekte bir kıran gibi
İnsanlığın yarattığı bütün iyi değerleri
Vahşeti Emperyalizmin.
Şiddet çıkmış mağarasından
Sokak ortasında narin çocuk ölüleri
Sarışın, ak, kara
Söndürülmüş gülücükleri, açlık ve kurşunla.
İnsanlar umarsız, şaşkın
Savrulup durmaktalar ordan oraya
Yalanlann bombardımanı altında.
Alınteri hiçe sayılmış
Örselenmiş insan kalbi.
Erdem ve incelik çiğneniyor
Demir postallar altında
Bu kara, karanlık tabloda
Hiç mavi bir ışık yok mu?
Nazım yanıtlıyor bu soruyu
Doğrulup mezarında:
Umut, umut, umut
umut insanda.

Birbirinizi sevin, sevmeyin
Başlarken bir anı edinin birbirinize ilişkin
Gereksinim duyuluyor böyle günlerde

DOGANIN KUSURU
Bir arkadaş
Şaka yollu
İnsanoğlu
Doğanın bir kusuru
Der dururdu.
İnsanlığın durumu
Bu sözü
Biraz olsun
Doğrulamıyor mu?

KORODAKİ ÇOCUGA
Koroda bir Burdur havası:
-Ardıçtandır kuyuların kovası-
Sen oradaydın
Koroda, en arka sırada.
Üstünde sakız aklığında bolca bir gömlek
Belli ki, senin değil:
İçinde, boynun ipince.
Ve utanıp büzülmüş partal ayakkapların
Işıldayan ruganlar arasında
Ayakkabılar senindi ama
İçinde terleyenler bendim.
Sen oradaydın,
Koroda en arka sırada
Ama sesin en önde.

Bir şair, ne kadar sınıfsal bir tutumu olursa olsun, şiirleriyle bir insanlık ütopyası kuramıyorsa, dünyayı kucaklayışı buna yetmiyorsa,
şair değil, bir sınıf ajitatörüdür.