Gönül Bağı Kitap Alıntıları – Osman Koca

Sessizlik beni bana yaklaştırıyor .

Unutmak olmasa nasıl çekilirdi hayat !

En güzel düşlerimi, vakitsiz çaldılar

Gerçek âşıkları çekemiyor bu dünya
Mecnun’ la Leyla..
Ferhad’ la Şirin..
Kerem’ le Aslı..
Yusuf’la Züleyha..
Romeo ile Julyet..
Hepsinin vuslatı ahirete kalmış

Sessizlik; beni, bana
Beni, sana yaklaştırıyor

Süveydam kararadursun
Ben, hep seni bekledim
Yeni nesil bilmez süveydayı. Bir kız, ismi sanır.
Oysa kalbin ortasındaki sevi genidir süveyda

Annelere öf diye seslenmek yoktur lisanımızda.
Hele hele cennet, onların ayakları altında iken, asla ve kata!

Bu zamana ait değilim ben

Ne konuştuk yol boyunca?
Hiçbir şey, yahut her şeyi gömdük kalbimize

Zaten yorgun yüreğim.
Cesaretimin bini bir parça

Ben, susuyorum
O, susuyor
Biz, susuşuyoruz

Acaba diyorum kimselere duyurmadan
O da beni özlüyor mudur?

Yanarım yanarım da
Allah’ın bir günü
Oturup da adamakıllı konuşamadığımıza yanarım

Onüç yıl okumuşum ama onüç dakika konuşamam bu kapital dili.

Sessizlik; beni, bana
Beni, sana yaklaştırıyor