Gizli Anların Yolcusu Kitap Alıntıları – Ayşe Kulin

Sen susunca askıya alır birileri
Senin yerine senin düşlerini

Bana biçilen kaderde, şairin dediği gibi, tersine akıyordu hep içimin ırmakları.

Geçmişi insanı mutlaka yakalardı.

Dünyadaki tüm yasaklar neye engel olabilmişti dünya kurulduğundan beri?

Baksa, bakışlarımdaki çığlığı görebilir miydi?

Baksa yüzüme, kalbimin sesini duyar mıydı?

Kanım kurumuştu, gözlerimin feri kaçmıştı. kulaklarımda sevdiğim şairden ona son okuduğum şiir; sen gidince/ne mi kalır geriye/bir tutam ay ışığı uzanıp aldığım gözpınarlarından.
Boynumdaysa, rengarenk ipek eşarp!
Rüküş ölüm meleği, ben!
Gizli anların yolcusu!

Vakitsiz biter ölüm sanki geceler/bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına /ve hiç dönüp de soran olmuyor/eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha.

Gölgemdi o değip geçen gözlerinize.

Benim güzel olduğum yerlerde siz hiç olmazdınız.

Bir yangının içinde bulmuştum kendimi ansızın. Söndürelemez bir yangının

Vakitsiz birer ölüm sanki geceler bir bakımlık ay düşüyor herkesin payına ve hiç dönüp de soran olmuyor eklenen hangi düşler bir sonraki sabaha

Nerde yitirsem hep sende buluyorum başlangıçlarımı..

Hayatımın gerçeğinden kaçıp hayallerime saklanamasam, ölürdüm ya da öldürürdüm kendimi.

Yorgunsam
Bil ki yokluğundandır.

Hiçbir şeyi hissetmiyorum, biliyor musun, acıkmıyorum, susamıyorum, sevinmiyorum, telaşlanmıyorum. Beş duyum da uykuya yatmış gibi.

Bir Ankara’dan dönüş yolculuğunda Aşti’den aldığım adı, kapağı nedense beni kendine çeken bir kitap olmuştu öyle ki 6 saatlik yolculuğumda molada dahi elimden bırakamadıgım bu muhteşem kitapta özellikle karakterlerin içine girdikçe onların hayat döngüsünde kendini bulmak Allah’ım nasıl bir kalemdi bu Ayşe Kulin ?

Gölgemdi o değip geçen gözlerinize.