Zahrad kitaplarından Ferah Tut Yüreğini kitap alıntıları sizlerle…
Ferah Tut Yüreğini Kitap Alıntıları
Bir yerde Alışılmadık biçimde
Benzer birbirine Para ve şiir
Çoğaldığı ölçüde Azalır
Kıymeti ikisinin de 18.12.1974
Şu son günlerimi – dedi -Şöyle ağız tadıyla Yaşayayım bari – Ne mümkün!
Doktor yeni ilaç verdi
Acı ilaç tadıyla
Yaşıyor şimdi
Arayan bir hayvandır insan
Arayan – bulan – yeniden arayan
Hayat tükenir – arayış asla
Bulmayan bir hayvandır insan
Bir Noel Baba gelseydi
Hediyeler getirseydi
Verse verse bitmeseydi
Bir ağaç yükselseydi
Günden güne – karış karış –
Göğe yetişmeseydi
Hayat dediğimiz şey
Bir aşure olsaydı – ağızlara layık
Ye ye bitmeseydi
Ben Movses’in oğlu
Terk etmiş dünyayı erkenden -Bir toprak yığını gösterip
işte baban dediler
Baba – benim babam – toprak
Ben Toprağın oğlu
Aşkın başladığı
O yere
Kadar gelmek
Ve gönüllü
Ve şarkısız
Geri dönmek
Tersine dönmüş gezgin kuyularız biz
Her birimiz
Boyu kadar derin
Yola çıkarız şairle
şarkı söylemeye
Kendi söyler
biz söylermiş gibi yaparız
Evlendiğinde Gigo Düşündü – Odada ne kadar varsa sivrisinek!
Yarısı kendine gelse eğer
Yarısı da karısına gider – bölünür -Hayat müşterek!
Gel gör ki güzdü – sivrisinekler çoğaldı Gigo’yu aldı bir dert !
Boşa çıktı çabası
-Şimdi yine bir o kadar sivrisinek
Bir kadın da cabası!
İki yanda binalar yükseldiğinde
sokak doğdu
Öyle devasa – öyle heybetliydi ki binalar sorduklarında
Sokak değilim – dedi – caddeyim ben
Ve artık her gün o kalburüstü – arabalı takımı
Zarafetleriyle okşarcasına onu – geçip gittiler
Taşıdı durdu bu zengin akıntıyı – bu zengin süsleri sokak
Derisinin üstünde mücevher gibi
Her şey – akışkan ışıltılı parlak – törensel
Sanki ihtişamı tanıdı sokak
Geldiler gittiler – izleri kayboldu o saat
Bir şey hiç çıkmadı aklından fakat
Günün birinde – geçtiğinde bir ademoğlu ürkek – yal’nayak
işte insan etini o gün tanıdı cadde
Düşün bir
kim bilir
O gözlerin içinde
Ne görüntüler var
.
– O halde doğrul
Bir yüz çiz bize
gülümsesin
Bir fikir kadar çabucak
Aksilik gibi ansızın
gelebilirsin
Geldiğinde uzun boylu kalabilirsin
Yoksunluk gibi temelli
Hatıra gibi
Ebedi
Gel bana çünkü gelebilirsin
O çılgınlığı yapmadığın için pişman olabilirsin günün birinde
Bir pişmanlıklar toplamıdır zaten hayat denen nesne
Boşuna kolların açıp açıp beklersin
Cüret seni izler
Dikkatli ol önüne geçmeye yeltenmesin
Dönüşte
evin yolunu tuttuğunda
Öyle bir yap ki senden önce dalmasın içeri
– Sokakta kalırsın
Gizli bir köşesi bulunmalı çılgınlığa
Başına buyruk
– yolu kendi yordamı kendi –
Bir köşe ki gizli herkesten-
Anahtarı kaybolmasın yeter ki
bir özel isim
vızıldar beynimin içinde
kovayım derim – gider gibi yapar
gelir yine
– Sadece cins isimleri sevdiğimi
bin defa söyledim kendisine
ikna olacağı yok
bela gibi
çöreklenir tepeme
Oysa ötede
ne cins isimler var
sıcacık
insanın bir bir tutup sevesi gelir
Gel gör ki
beynimin içinde bir özel isim gülümser biteviye
ya da öyle olduğunu sandığımız an
fark ederiz zaten
doğanın kendi iki adım öndedir bizden
öne geçelim diye koşarız yine
– yüzyıllar boyu koşmuşuz böyle –
oysa doğa dediğin – dingin – bozmaz istifini –
beklemiştir hep kendine yetişmemizi
sanmaya görün yetiştiğimizi
nihayet günü gelince
erir gideriz kendi içinde
Arayan – bulan – yeniden arayan
Hayat tükenir – arayış asla
Bulmayan bir hayvandır insan
şüphe – ışıl ışıl çiçek
Denizi gölü beslemekse niyet
Besleriz elbet
Ok olmuş fırlamışız madem
Uzayları delmekse niyet
Deleriz elbet
Küçük bir nokta kalmışız madem
Gün olur kaybolmak vacipse şayet
Kaybolmayız elbet
Yarın tabutu her bir bugünün
Bugün için bugündür gerçek
Ey sevgili – sevmek gerçek
Ve sayılar içinde kaybolmuş bir sayı
Olmamak çabası
Başka olmak ihtiyacı sizinkisi
– Benzerler arasında başka olmak –
Başka olmak ihtiyacı sizinkisi
Sizin bütün derdiniz kaybolmamak
Bütünün içinde
Herkes gibi
-Bütünün içinde kaybolmamak-
Başka olsanız da – hepsinden başka-
Hepsinden aynı oranda farklı olmak
Nihayet yeniden yeniden birbirine
Benzemek
Dehşeti sizinkisi
– Yeniden isimsiz bir sayı olmak
Ve bilmeli ki bir sıfırdır sadece Nihayet her sayının akıbeti
Açınca – hayrete düşersin
Onca ihtişam ne zaman birikmiş?
Orada da insanlar bu kadar deli
Farklı sanırdık – aldanmışız meğer
Sordular – siz de mi aynı tür delisiniz?
Farklı olduğumuzu sanmışlardı – aldanmışlar besbelli
– kediyi yedi ışık –
– kalmadı odanın içinde kedi –
ve kederlere boğulur kedinin sahibi
..yolar saçını başını
öfkesi burnunda
..gider bütün lambaları söndürür
ve koyu karanlığın içinde
..bir ses çalınır kulağına
..- mırnav – ben buradayım
Kedinin yanına koşar adam
onu okşar – okşar – bağrına basar –
Düşünür ki kedi
..ne kadar mutlular
..sahibi ve kendisi
ve hem güvencede geleceği
hem artık
..rahatça kuyruğunu dikebilir –
– işte böyle de yazarım
ve çöp kutusuna atarım
önce ışık sözcüğü düşer aklıma
sonra kedi –
düşünürüm
.- nasıl bir ilişki var ikisi arasında? –
ve yazarım
.- kedi ışığı yedi –
.- oda kaldı karanlıkta –
Umuru değil kedinin
o görebilir karanlıkta
Fakat keyfi kaçmıştır sahibinin
Gider
bulur ekmek bıçağını
el yordamıyla
deşer karnını kedinin
ve aydınlanır oda
Ant içer kedi
.ışık yememeye bir daha
iş işten geçmiştir ama –
– işte böyle yazarım
Okurum son bir kez daha
ve çöp kutusuna atarım
..- yapmamak için
..zaten hazır
.bütün bahaneler
Yapmamak – ve sonra
..yapmamış olmanın
..hazzını yaşamak
Yapmamak – şeylerin dingin konumuna
.düpedüz ihanet etmemek
Yapmak mı yapmamak mı?
.yapmamak – hiçbir çabayı
.kendi gevşek uyuşukluğundan
.kopartmamak
Yapmamak – barışık varoluşun
..o uyumlu
..iç ve dış akışına
..karışmamak
Yapmak mı yapmamak mı?
.yaşamak mı yaşamamak mı yoksa?
..yapmamış olmanın o güzelim hazzını
Su Duvardan Yukarı’dan / 2004
..- yapmak için
..zaten hazır
.bütün veriler
Yapmak – ve sonra
..yapmış olmanın
..hazzını yaşamak
Yapmak – şeylerin ve bizlerin konumunu
..düpedüz dönüştürmek
Yapmak mı yapmamak mı?
.yapmak – bütün çabaları
.kendi uyuşukluğundan
.çekip çıkartmak
Yapmak – tembel varoluşun
..o başına buyruk
..iç ve dış akışına
..karışmak
Yapmak mı yapmamak mı?
.yaşamak mı yaşamamak mı yoksa?
.yapmış olmanın o güzelim hazzını
Su Duvardan Yukarı’dan / 2004
Madem geldin – gitme kal
Tebeşirden
Buluttan çok
Sensin beyaz dediğimde Aklıma düşen
Bir fikir kadar çabucak
Aksilik gibi ansızın
gelebilirsin
Geldiğinde uzun boylu kalabilirsin
Yoksunluk gibi temelli
Hatıra gibi
Ebedi
Gel bana çünkü gelebilirsin
insana mahsus
asla yanılmaz
mutlak surette
ufukların ötesinde sananlar
yanılır
değil mi ki
avuçlarının içindedir
mutluluk
beynimin içinde bir özel isim
gülümser biteviye
tüylerinden damla damla dökülür
ve sen onların
senin için ağladığını sanırsın
koyu bir sis yayar
bütün yaraların bütün acıların
örtmek için üstünü
Madem geldin – gitme kal
şüphe – ışıl ışıl çiçek
söylerim neyi söylemek isteyip de
söyleyememişsem
Şarkımdan sonra kalan boşluktur yine
Her birimiz
Boyu kadar derin
Biz değilsek eğer
Sahi – kim dersiniz bu dünyanın sahibi
Değil kendime – başkası için
Yüzleri – isimleri – isimleri – yüzleri
Yüzsüz isimleri
isimsiz yüzleri
Ve fısıldarım bir dua gibi
– Selam herkese
kim bilir
O gözlerin dışında
Ne anlamlar var
Madem geldin – senden kim istedi
yanında karmaşa getir
Aşkın makbulü
mutluluk bahşeder insana
izi tozu çekilir
şenliği sürer hala
Ben sana gel demedim ki Aşk – lakin
Madem geldin – gitme kal
O yere
Kadar gelmek
Ve gönüllü
Ve şarkısız
Geri dönmek
Yarın tabutu her bir bugünün
Bugün için bugündür gerçek
Ey sevgili – sevmek gerçek
Unutmak gerçek
Ey sevgili
Başlangıcı bugün başlayan ölümün
Hayatımızdan kim gitmiş kim gitmemiş bilmemek
Bizimle kim ağlamış kim ağlamamış bilmemek
Rengarenk geçmişimizin kala kala gölgesi kalmış sadece
Oysa nicedir görmemişsiniz ne yapar ellerim
Aşkın şarkısını söylerdim ürkek sevdalılar için
Ve böyle mahzun murada ermemiş bütün aşklar için
Ve sevsin sevmesin hepsine dize dize
Biraz hayal biraz şevk verirdim..
şarkı söylemeye
Kendi söyler
biz söylermiş gibi yaparız..
Anlaşıldı ki sığmayacak sözcük
Bir çırpıda okuyun ki
Sezmesin sözcük
Sonsuza dek bölündüğünü..
Ne sana yazabildim
Ne de kendime
O sırmalı aşk şarkısını
Yanıp tutuşan arzusuyla gençliğin
Çaldığımda kapını artık çok geçti
düşündü
-odada ne kadar varsa sivrisinek!
yarısı kendine gelse eğer
yarısı da karısına gider – bölünür
hayat müşterek!
gel gör ki güzdü – sivrisinekler çoğaldı
gigo’yu aldı bir dert!
boşa çıktı çabası-
şimdi yine
bir o kadar sivrisinek
bir kadın da cabası!
her birimiz
boyu kadar derin
bir daha göremeyeceğiniz düşünüz
Ve hepimizin içindeki gizli infilâkım ben
bir daha hatırlayamayacağınız
Eski ölçülerinizi parçalayacaksınız
Çünkü sizin en büyük hayalinizden büyüğüm
Kozmonot pilotunuzum
Sınırsızlığınızın sınırıyım ben
Ben sonuncu elçinizim sizin
Siz kimsiniz ?
Biri deniz için
biri de göğe
Bir aşure olsaydı – ağızlara layık –
Ye ye bitmeseydi
Oksijen vermez lakin
Mutlaka yaprak olmak gerek evvela
Biz değilsek – sönmeyen aşklarımız değilse
Yüzsüz isimler
Akın akın içeri sızarlar göz kapaklarımdan