Elenika Kitap Alıntıları – Handan Gökçek

Yaşamı akışına bırak, çünkü ona hükmedemezsin, durduramazsın, ondan vazgeçemezsin…"

&”Aşk, çocuk… Tende mi hapsolmaktır yoksa kalpte mi? Yoksa her ikisinin esaretinde erimek midir? Ah nasıl da eklemleniyordu kemanın sesi geceye… Tam bitmişken ömrüm, tam Niko’ya ait gidecekken… Kalp büyük bir kazandır, altında ten ateşinin yandığı, bütün duyguların hesapsızca, fütursuzca kaynadığı, kaynadıkça yalnızlık buharının ömrü kapladığı… Bir damla çocuk, o sihrin aşk olması için bir damlaya ihtiyaç vardır. Hiç beklemediğin bir anda o damla o kazana düşer. Yalnızlığın buharı değişir, dönüşür, ama özünü kaybetmez. Damla buhar olup uçana kadar… Beni anlamak için zorlama kendini… Yaşamı akışına bırak, çünkü ona hükmedemezsin, durduramazsın, ondan vazgeçemezsin… Çok denedim olmuyor.&”

&”Kış çöker, üşürsün, yalan söylersin. Birer birer halkalar çerçeve olur gözlerinde, orada birikir göz yaşın. Kalabalıktı, yürüyorduk her şeyden habersiz sonra aniden tosladık birbirimize, &‘pardon’ dedik aynı anda… Bu kadardı işte, hepsi bir &‘pardon’ uzunluğunda. Yine karışacağız kalabalığa. Bir &‘pardon’ daha sığmayacak ömrüme… Sonra toprağa karışacağız… Bir çam ağacının iğnesi olup batacağız gökyüzünün göğsüne…&”

&‘Ölümün nefesini ensesinde hisseden biri her şeyi yapabilir. Dünyevi telaşların ne kadar uzağındadır artık. İstediği kuralı koyabilir kendine ya da istediği kuralı yıkabilir. İstediği kadar içebilir. İstediği şehirlere gidebilir. Sözcüklerine istediği yalanı bulaştırabilir. Boğaz köprüsünün halatları üzerinde yürümeye cesaret edebilir. Bütün dünyayı avuçlarında ufalayabilir. Lodosla yarışabilir. Yakasına taktığı bir deniz kabuğuyla bütün suları keşfedebilir. Bunu bilmek nasıl bir özgürlük hissiydi…’

Bulutlara bak.Görüyor musun dünya nasıl da dönüyor hiç hissettirmeden.Farkına bile varmıyorsun geçen ömrün. Şu an daha mı hızlı dönüyor ne.Bak bulutlara,acı çekiyorlar,zaman dursa ,dünya dönmese oldukları yerde kalacaklar.Biz hep içi boşalmış yağmur bulutlarını izlesek…

Yalnızlık en büyük günah!!!

İnsanın isteyerek yaptığı şeyler zahmet değildir hiçbir zaman.

Kış çöker,üşürsün,yalan söylersin.Birer birer halkalar çerçeve olur gözlerinde ,orada birikir gözyaşın.Kalabalıktı ,yürüyorduk herşeyden habersiz sonra aniden tosladık birbirimize, Pardon" dedik aynı anda…Bu kadardı işte ,hepsi bir "pardon" uzunluğunda .Yine karışacağız kalabalığa.Bir "pardon" daha sığmayacak ömrüme…Sonra toprağa karışacağız…Bir çam ağacının iğnesi olup batacağız gökyüzünün göğsüne…

…Işık gelince giden gölge …sen " yani …

İnsan hala birilerine kırılabiliyor,başka birilerine kızabiliyorsa yaşıyor demektir.

Ölümün nefesini ensesinde hisseden biri her şeyi yapabilir.Dünyevi telaşların ne kadar uzağındadır artık.İstediği kuralı koyabilir kendine ya da istediği kuralı yıkabilir.İstediği kadar içebilir .İstediği şehirlere gidebilir.Sözcüklerine istediği yalanı bulaştırabilir.Boğaz köprüsünün halatları üzerinde yürümeye cesaret edebilir.Bütün dünyayı avuçlarında ufalayabilir.Lodosla yarışabilir .Yakasına taktığı bir deniz kabuğuyla bütün suları keşfedebilir.Bunu bilmek nasıl bir özgürlük hissiydi…

Ve sözcükler,içinden çıkamadığımız,içine giremedigimiz,içimizde sakladığımız,evreni saran sözcükler …Bir gün belki de şimdi,hiçbir söz tenimi tanımayacak ve ben o kısa anın alnından öpeceğim.

Yaşam bir nefesse,ölüm bir yudumdu.

Ağaca bakmak,gökyüzüne bakmak,güzel bir çift göze bakmak,yaşama bakmak ama hiçbir zaman baktığın yerde olamamak.

&”Kış çöker, üşürsün, yalan söylersin. Birer birer halkalar çerçeve olur gözlerinde, orada birikir göz yaşın. Kalabalıktı, yürüyorduk her şeyden habersiz sonra aniden tosladık birbirimize, &‘pardon’ dedik aynı anda… Bu kadardı işte, hepsi bir &‘pardon’ uzunluğunda. Yine karışacağız kalabalığa. Bir &‘pardon’ daha sığmayacak ömrüme… Sonra toprağa karışacağız… Bir çam ağacının iğnesi olup batacağız gökyüzünün göğsüne…&”