Dizboyu Papatyalar Kitap Alıntıları – Tomris Uyar

Azala azala yaşadığımız şu dünyada
Bir şeyler güzel kalsın.
Gülümseyen yüzün gibi..

İnsan hangi yaşında severse sevsin liseli oluveriyor…

Yoksulluk anlatılmaz be ablam. Yoksulluk yaşanır anca. Gerisi puştluktur. Yani anlatıp. Kanına ekmek banıp o ekmekle semirmektir. Övünmek gibi bir şeydir anladın mı? Ayıptır.

Yerinde kullanılan bir sözcük, rastgele yükselen bir şarkı, nasıl kavratır yaşamayı !

Biz kadınlar cesur adamları severiz. Akışına bırakıp kenarda bekleyenleri değil. Gidişatı değiştiren, yön veren bahaneler altında ezilmek yerine çözüm üreten adamları.

Sözgelişi ben kötüyümdür. sözgelişini laf olsun diye söyledim, kötüyümdür.

Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle?

Bir şeylerden kurtuluyorum galiba. kabuklardan alışkanlıklarımdan bu tümceyi alışkanlıkla söyledim, hiç düşünmeden.
temiz söylenmiş ne kaldı ki geriye? yeni?

Hatırlamak değil… Başka bir şey. Unutmamak belki.

Günlerin tam içinde yaşayamayınca, olanlara akıl erdiremeyince, bunlarla oyalanıyoruz işte, kahve pişirmek, çay demlemek… Anılar da öylesine çoğalmış ki bastırıveriyorlar, günü karartıyorlar erkenden…

Ben limana gelirken, tam girerken, onlar gidiyorlardı. Anlatmak güç bu acıları, bu yaraları. Gereksiz de belki. Değil mi ki ben de gidiciyim. Kaçıcıyım…

Yıllardır temiz tutmaktan, gönül almaktan yorulmadım değil. Şeytan diyor çek kapıyı yada nebileyim evdeki bütün patlıcanları kızart gitsin, düşünme.

Sevinç, ansızın değil, usul usul açılır onun yüzünde.

Yüksek sesle hatır sormak ayıp kaçacak.

Birbirimizden ne beklediğimizi bilirdik, buydu önemli olan, yeterdi. Dürtüklenmeyen, kendine dayalı bir şey. Saatlerce konuşmazdık da oda dolu kalırdı.

Bir şeylerin dışındayım biliyorum. Daha doğrusu bir şeyler bensiz sürüp gidiyor.

Üsteleme. Yolumuz ayrı çünkü. Anlayamazsın.

Boğazımın deliği küçüldü. Lokmalar gitmiyor, diyorum gülüyorlar. Uyumadığıma da inanmıyorlar. Belki o yüzden tetikteyim, ışıktayım, uykusuzum.

İhtiyarlıyorum, biliyorsun. Yaştan değil, bu koca şehrin kargaşasında durmadan bilenmekten. Bak,
dün de aynı sipsivri hançer delik deşik etmişti günün erken mavisini.