Çiçekler Şarkı Söylemezken Uyanır Kitap Alıntıları – Samet Yıldırım

“benden sessizliğimi alın, dile gelsin
aradan kaç sene geçerse geçsin,
hep aynı yaşta kalsın ağlamak
şehrimin sınırları gönlümün sınırlarıyla çatışsın
ki adına hasret derim
siyah beyaz zamanlardaki insanlar kadar güzel olsun yaşamak”

Her insanın kendi içinde bir denizi olmalı
Gün batımı kıyısında durmalı
Gelen geçen gemileri saymalı
Sevdalıyım, sevdalısın, sevdalı

Aşk dediğin serde değil kandadır
Hayat, yaşananlardan geriye kalandadır.

Martılara simit atsak alacaklar gibiydi
Biz de attık, almadılar, üzüldük

Hayat, yaşananlardan geriye kalandadır

Gel bir seda ver yıllara nispet
Gel bir seda ver ezgisi cennet
Hoş bir seda ver, memleket,gurbet.

Eski bir sokak çocuğunun huzur bulmaz ruhuyum.

Çık!
Yeniden çık
Düşlerin ışığın olsun karanlık gecelerine
Gidiyorum demeyi bil ve de gidebil istediklerine

Bir gülüş kaç hissedilişe gebe aykırı sokağında?

Bu bir yoklar âlemidir
Yok, yok.

Aşk dediğin serde değil kandadır
Hayat, yaşananlardan geriye kalandadır.

Toprakları yığmışlar
Mermere kara yazıp imamla okumuşlar
Faniye bel bağlayıp kaldığın hani?

Neden yaşamakta buluşmak varken ölümü paylaşalım?

Ben yalnızlığa yenilmem zaman karşısında
Dertli değirmen hiç buğday öğütür mü?
Metruk odalara mı sığınmalı fırtınalı havalarda
Her esinti yangınları söndürür mü?

Bana bir çözüm sun azizim
Zira çok çaresizim.

Düşünmek neyimize, herkes aydın memlekette

Al içimdeki üşümek sevdasını

Siyah beyaz zamanlardaki insanlar kadar güzel olsun yaşamak.

Hatırladıkça mutlu olabileceğimiz yüzler götürebilsek yanımızda

O zaman içimize çekerdik son nefesimizi bırakmamacasına
Ama zor
Çok zor.

Martılara simit atsak alacak gibiydi
Biz de attık, almadılar, üzüldük

Ardımızdan Gelenler
Geçmiş,
O kadar da geçmemiş olacak ki
Ben hala oradayım
Her gün bir yenisini daha ekliyorum ardına

Dahası yok
Zamanın akıp geçtiğini yalnızca aynalar değil
Olup biten olaylar da söylermiş insana

İlgiliye Duyurulur
Senin gerçeklerin benim hayallerimi üzmez
Ve yalnız güzel hatıralar kanatlanır
Gülüşlerimde

Sevmek yansımasıdır zamanın/ Ve yaşadığımı anladığım her anım

Neden yaşamakta buluşmak varken ölümü paylaşalım?

Varlığın bir umut/ Yokluğun karanlığın şahlanışı gibi

Ben yalnızlığa yenilmem zaman karşısında/ Dertli değirmen hiç buğday öğütür mü?/ Metruk odalara mı sığınmalı fırtınalı havalarda/ Her esinti yangınları söndürür mü?

Yaşamak öyle bir anlamsızlaşmalı ki/ Ölmek bir o kadar anlamlı olsun

Düşünmek neyimize, herkes aydın memlekette

Seninle olmak demek/ Asla var olmamak demek.

Al içimdeki üşümek sevdasını/ Bırak söylensin/ Vur tenime derin yalnızlığı/ Madem ellerinsin

Yaşadığın katışıksız bir ömür/ Sevmek özgürlüğünse sen sevebildiğin kadar hür

Siyah beyaz zamanlardaki insanlar kadar güzel olsun yaşamak

Benden sessizliğimi alın, dile gelsin/ Aradan kaç sene geçerse geçsin / Hep aynı yaşta kalsın ağlamak

Sevmek yansımasıdır zamanın
Ve yaşadığımı anladığım her anım
Gündüzün attığım adım
Geceleri uykularım

Bana bir çözüm sun azizim
Zira çok çaresizim

Ruhun, sırdaşım olsun

Sevgimle güzelleştirmek istedim doğan her yeni günü
Yerine bir demet saydı kader, yalnızlığın hissesinden
Yağmaladı günlerimi uçtan uça kederdeyim
Geriye kalanlarımla, yüreği beklemedeyim.

Bizden başka herkes tamamlanmıştı
Bir biz yarım kalmıştık
Sözden başka özüm yalanlanmıştı
Bana gözlerim kalmıştı

Gece yarısının hüznü düşerken yalnızlağa
Ben oturur yıldızları beklerim
Onlar ki benim sana adanmış günlerim
Unutma, arada bir getir hatırına
Sevdiceğim, biriciğim

Toprakları yığmışlar
Mermere kara yazıp imamla okumuşlar
Faniye bel bağlayıp kaldığın hani?

Acıyı sessizleştirebilmek kendini iyi hissettirmez
Bu, kesin
Acının da bir sesi çıkmalı
A demeli, o demeli, ıh mıh etmeli mesela
Bence o da kendince bir şeyler söylemeli hayata

Seni ne zaman görsem
Kuş misali

BİLMEYECEKSİN
Değer verdiğim,
Ama asla anlam veremediğim biri olarak kalacaksın
İstesen de istemesen de
Hep içimde bir yerlerde olacaksın
Konuşacaksın,susacaksın, ağlayacak güleceksin
Hepsi seninle benim aramda olacak bunların
Bilmeyeceksin.

BEN, SEN,O
Her insanın kendi içinde bir denizi olmalı
Gün batımı kıyısında durmalı
Gelen geçen gemileri saymalı
Sevdalıyım, sevdalısın, sevdalı.

AŞK BEKLESİN
Aşk beklesin
Toy günlerinde emeklesin
Yarınını çocukluğum zannetsin
Aman,ikiletmesin

Al içimdeki üşümek sevdasını
Bırak söylensin
Vur tenime derin yalnızlığı
Madem ellerinsin

Ömrüm bahtsızlığa denk düşer öğretilsin
Gönlüm kimseye küsmesin
Gelecekten kaç çıkarsa er geç kalır bu bilinsin
Ümidim yaralarımı körlesin

Şimdi beni düşün
Diyemiyorum
Çünkü beni düşünmeden de çok tatlı olabilirsin
Yaradılışın bu senin

Sabret
Yeter ki aşk beklesin
Bir gelsin pir gelsin.

Seni ne kadar çok sevdiğimi
Söyleyebilmek isterdim yüzüne
Anlayabileceğin en güzel dilde.

Seni sevmek ateşi sevmekle bir
Eller tutuşur, narından ben yanarım.

Seni ne zaman görsem
Kuş misali

Benden sessizliğimi alın, dile gelsin
Aradan kaç sene geçerse geçsin,
Hep aynı yaşta kalsın ağlamak

Sabret
Yeter ki aşk beklesin
Bir gelsin pir gelsin.

Geçmiş,
O kadar da geçmemiş olacak ki
Ben hala oradayım
Her gün bir yenisini daha ekliyorum ardına

Şu unutulmak korkusu yok mu
İnsanın belleğini kemiriyor
Ben de dâhil.

Senin gerçeklerin benim hayallerimi üzmez
Ve yalnız güzel hatıralar kanatlanır
Gülüşlerimde.

Günler uzar, mesafeler artar
Yalnızlıklar koyulaşır, suretler değişir
Çizgilerin derinleşir, hayaller arzulaşır
Sağa sola sevdanın izleri çarpar
Neredesin ?

Sevilmek sana has bu gönülde
Unutulmak bana nasip çaresiz

Her insanın günün birinde bir sevdaya düşmüşlüğü, bu sevdadan ötürü başına kuşların üşüşmüşlüğü, sonra da o kuşların vurulup birer birer yere düşmüşlüğü illaki vardır. Yaşadığı mevsimi hatırlıyorsa adı bahardır. Bahardandır, bahardandır.

Zor
Vallahi zor
Bir şeyleri anlamak mı anlatmak mı desem
Baksam görmesem
Duysam söylemesem
Dokunsam hissetmesem
Hem kendimi arasam hem kendimi kaybetsem
Ama zor
Vallahi zor

Hissizliğin içindeki yabancı
Dursa beni bulsa
Sorsa ve anlasa
Sarsa sarmalasa
Adını anmadığımız yalnızlık soldurmasa
Yalansız sevdalara ilişilmese
Ama zor
Vallahi zor

Zaten ne kadar aldanırsan o kadar aldatırsın unutma emi çocuğum.

Akşama doğru yaşamımı bilmem bu kaçıncı sorgulayışım.

Ya hep ya hiçtir artık yaşamak
Aşk, bu kadar işte.

Yağmurlar yalnızlıkları getirir

Sevgimle güzelleştirmek istedim doğan her yeni günü
Yerine bir demet saydı kader, yalnızlığın hissesinden

Bizden başka herkes sarılıp uzanmıştı 
Ben yokluklara kalmıştım 
Dalmıştım, üşümüştüm ve azalmıştım 
Sahi, bizden başka geriye ne kalmıştı? 

Neden yaşamakta buluşmak varken ölümü paylaşalım?

Herkesin sözleri kadar günahı
Doğruyu söylemek ateşi sevmekle bir bu yüzden

Yanlış kişilere sadık kalanlar
Onlarla aynı kötü kaderi paylaşırlar

Aşk dediğin serde değil kandadır
Hayat, yaşananlardan geriye kalandadır.

Zamanın akıp geçtiğini yalnızca aynalar değil
Olup biten olaylar da söylermiş insana

Gidenlerin arkasından bakıyor içimdeki mutsuz çocuk

Bilinenin ötesinde bir yol var ikimize çıkan

Aşk bu, sözde değil özde kalsın

Yürümeye takatin varsa senden iyisi yok
Ama yarı yolda tıkanırsan ?
Kimse kapını açmaz bilesin

Yürümekte olduğun yolun sonu yalnızlık yokuşuna çıkar