Çalıkuşu Kitap Alıntıları – Reşat Nuri Güntekin

Belki bir gün kalbimi yormayan birine denk gelirim diye yaşıyorum…

Aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan, er ya da geç birbirlerine kavuşurlar.

Hangi ümide sarılsam elimde kalıyor, neyi seversem ölüyor.

Tembelim ben, öfkemi nefrete dönüştüremeyecek kadar da rahatına düşkün.
-Kin de tutamam.
-Unuturum
-Sıkılırım
-Uykum gelir bi kere…

Saklamaya çalışma, nafile. Sevda, çocuk gözlerinden uyku gibi akıyor.

İnsan, daima sevdiği ile sınanır.

Daha o gün anlamıştım…
Ben ömrümce seninle sınanacaktım.

Ne arsız gönlüm var benim? Etrafımdaki insanları ne kadar çabuk seviyorum.

Belki bir gün kalbimi yormayan birine denk gelirim diye yaşıyorum.

Ne bileyim, insan kalbi, öyle anlaşılmaz bir şey ki!..

İnsan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor.

Hâlbuki gönlüm baştan başa, sevdiklerimin ölüleriyle dolu.

Sorsan etle tırnak gibiyiz ama nedense hep tırnak benim. Uzadıkça kesilen, kesildikçe atılan.

Merhem kullanmamam yaralarım olmadığı anlamına gelmez.

Sen yine de bir parça benimdin, ben bütün ruhumla senin…

İnsan, birini sevmek felâketine uğradı mı, esir gibi bir şey oluyor.

Dünyada zamanla yıpranmayan, kuvvetini kaybetmeyen hiçbir his yok.

Yara sıcakken acımaz.

Saklamaya çalışma, nafile. Sevda, çocuk gözlerinden uyku gibi akıyor.

Ben seni sevmeyi, senden ayrıldıktan sonra öğrendim.

Seninle artık iki düşman bile değiliz; birbirimizi hiç, ama hiç göremeyecek iki yabancıyız.

Sen, yaradılış itibariyle bile herkesten farklısın.

Ne bileyim, insan kalbi, öyle anlaşılmaz ki!…

Ne arsız gönlüm var benim? Etrafımdaki insanları ne kadar çabuk seviyorum.

O vakit, sadece gözlerim ağlamıştı. Bu gece gönlüm ağlıyor.

Doğru değil….
Ümit verdikten sonra gitmek doğru değil…

Kalanlar unutursa gidenler ölür esasen.

Sen kurşunla vurulanları hiç işitmedin mi? Bazıları vurulduklarının farkında bile olmazlar. Üç beş adım koşarlar, kurtulduk sanırlar. Yara sıcakken acımaz hemşireciğim… Hele bir soğusun… Sen bak seyret, o daha nasıl yanıp yıkılacak.

İnsan ruhu ne anlaşılmaz bir muamma?

Üşümek mi?
İnsanın içinde güneş yanarken, üşümek mi?

Korkma Feride, bu da geçer.

Derler ki aşk; Birisine seni yok etme kudreti verip, bunu kullanmama hususunda ona itimat etmektir…

Ben bir insanı ilk görüşte ya severim ya sevmem. Sonradan bu ilk hissimin değiştiğini hiç hatırlamıyorum.

Sende kimseye benzemeyen başka bir şey var!

Arkamda bıraktığım iğrenç dünyaya bir kere daha dönmeliydim.

Bir daha yüz yüze gelmeyeceğimizi, dünya gözüyle birbirimize bakmayacağımızı, birbirimizin sesini işitmeyeceğimizi biliyorum.

Sanki dünyaya gelirken, bu aşk için Allah’a söz vermişim gibi..

Deli, sevmek ayıp mı?

Hayatta kimse, galiba bu kadın kadar beni sevmedi.

İnsanı en yakın akrabaları kalpsizce vurduktan sonra yabancılar vurmuş ne çıkar?