Bütün Şiirleri Kitap Alıntıları – Edgar Allan Poe

Uyandırmadım yüreğimi sevince aynı seste
Ve sevdiğim her şeyi, yalnız sevdim

Bir düşün içinde bir düş mü
Bütün gördüğümüz ve göründüğümüz

Beklentileri boşa çıkan ruhum
Burada dinlenir ağır ağır

Ve titrerim gördükçe sağda, solda ve bütün yol boyunca
Yalnızca seni ;görüntünün bittiği yerde

Düşüncenin ruhları olan düşünülmemişe benzeyen düşünceler

Güzellikle, ki umuttur o, ruhunu doldururlar

Ağır ağır uzaklaştın. Gözlerin kaldı yanlız.
Onlar gitmedi, gitmediler asla
Işıtarak evime giden yolu

Ne karanlık bir acı ve ne yüce bir umut

Ve yazık, üzüntüyle bakan senin yüzüne düştüğünde

Senin varlığının şiiriyle büyülenen

Onun için kağıda döküldü bu parlak şiir

Varlığını sabah diye selamlayanlardan

*Aldırmıyorum, bu dünyada payımın
-Dünyadan az hisseyle-
Aşk yılları olmasına, unutulan,
Bir dakikanın nefretinde.
Ağlamıyorum terk edilmişler, güzelim,
Benden mutludur diye
Ama sen üzülüyorsun diye
Kaderime bir yolcu olan benim*

Işıyan güzelliğin simgesisin sen, gizlenememiş yüreğin

Ah Tanrım! Tabut örtüsüne düşen yıldız ışığı gibi

Gözlerin, yüreğin cennetinde kutsanan

Ve senin dudaklarından doğan sözlerin melodisi

Tatlı bir ışık gibi neşelendirdi beni
Yalnız bir ruha yol gösteren

Evime ulaştım, ama evim değil artık
Çünkü, onu benim evim kılan her şey akıp gitmişti.

Ölümden sonra yapılmış bir porte gibi görünecek

Ey aşk, ruha verilmiş olan,
Sensin, Yeryüzünde, Gökyüzünde bütün beklediğimiz

Ve daha karanlık hiçlikler;gerçek olan

Bir varlığım yoktu seninkinden başka

Gözyaşlarıyla avuturdum ruhumu

Başka gökyüzü görmedim onun gözlerindekinden gayrı

Ve onun genç yüreği benim ümitlerim

Her zaman şimdiki gibi değildim

Senin boşluğunun üstünde çınlar tükenmiş müziğiyle

Bir ruhun sırrını biliyorsun sen,

Sen umut de: O ateşin ateşi

Ne sevmeye ne düş kurmaya vaktim var

Medet ummayacağım deli gibi
Bu dünyanın gücünden,

Hoş teselli bir ölüm saatinde

Ve yıldızın titredi, titrediği gibi Güzelliğin!

Senin mucizenin göklerden
Çekip getirdiği yıldızları süzen,

Huzura sessizlik" deriz; sözlerin en yetersizi.

Kim yaşar sonsuzlukta

Ey ruh, göğün derinliğide
Müthiş olanla hoşsun,

En yüce yıldızlarda oturan, oradaki
Diğer tüm güzellikleri utandırmıştı

Öylesine sessizce giden sevincin sesinden

Ah, dünyaevi hiçbir şey, güzelliğin gözündeki

Bırakmıyorsun onu, korkusuz bir kanatla

Her zaman aynı noktaya dönen,
Ve ruhu çokça günah, delilik

Unutulmayacak kesinlikle

Ve senin hatıran bu yüzden
Büyülü bir adacık gibidir benim için

Hiç olmazsa bir avuntusu var ruhumun

Hüzünlü yok, yazık! Tek bir gülün bile büyümediği

Ve aşk basit bir görev

Olduğun her şeyken şimdi,
Olmadığın şey olma

Sevilmek mi? Öyleyse bırakma yüreğini

Yazık ki söndü, benim için yaşam ışığı"

Nice düşüncelerini, ne ümitlerin gömülmüş.

Nice düşüncelerini seni görüp birden uyanan
Gömülmüş nice ümitlerin

Ve senin eşsiz mutluluğunun gölgesi
Gün ışığımız bizim.

Nedeni var, yıldızların suskunluğunun.

Bırak ışısın Geleceğim
Senin ve senin olanın tatlı ümidiyle

Ama uçaracağım o meleği, eski bir şükran ilahisiyle. "

Güçsüz değiliz;soluk taşlarız biz

Ama, ölüyken ben yine de canlıyım

O aşk yılları unutuldu, bir anın ateşinde

Kovamayacağın düşüncelerin sırasıdır, sırasıdır asla yitmeyen görüntülerin

Bir rüyada bile olsa mutluydum

O gece yeli gibiydi bu düş;bırak gitsin öyleyse.

Ah, sürüp giden bir rüyaydı gençliğim

Senin ışığın daha değerlidir benim için, çünkü yüreğime mutluluk verir.

Ve ben sana döndüm, mağrur akşam yıldızı…

Çocukluğumdan beri başkaları gibi olmadım. Dünyayı diğerlerinin gördüğü gibi görmedim. Tutkularımı ve kederimi, onlarla ortak bir kaynaktan almadım. Yüreğim uyanmadı başkalarının sevinç duyduğu seslerde ve sevdiğim her şeyi, yalnız sevdim."

Karanlık düşünceleri içinde, gri mezar taşının
Ruhun, yapayalnız bulacak kendisini;
Bir tek kişi bile kalabalıktan
İzlemeyecek senin, gizlilik saatini

Kafamın içinde çok fazla vakit geçirdim,
ve sonunda aklımı kaybettim…

(!)

Ama çok güçlüydü aşkımız aşklarından
Bizden daha büyük olanların
Bizden daha bilge olanların
Ve ne melekler yukardaki göklerde
Ne de şeytanlar altında denizin
Ayırabilir ruhumu ruhundan

Ve alıp götürdüler onu benden

Ve ben böylesine sessiz yatarken,
Şimdi döşeğimde,
(Onun aşkını bilerek)
Ölü sanabilirsiniz beni
Ve ben böylesine memnun dinlenirken,
Şimdi döşeğimde,
(Onun aşkı göğsümde)
Ölü sanabilirsiniz beni
Ürkebilirsiniz bakmaktan

Ve sevdiğim her şeyi, yalnız sevdim.

Kendi başıma yerleşmişim
Bir keder dünyasına..