Bu Aşk Sana Emanet Kitap Alıntıları – Kinyas Kartal

Çoktan razıyım misket yuvarladığım yıllara dönmeye.. bisikletle ağaca bindirmeye..hiçbir numarası yokmuş büyüklerin.. kavgaların.. ne güzeldi oysa kahkahaları çocukların.. ne güzeldi anaokul öğretmenimi sevmek..şimdi olsa bütün bir yıl düz çizgi çizmeye razıyım çizgili defterime.. hatta mümkünse söyleyin,öğretmen hiç geçmesin sesli harflere.

Seninle, yanlış bile anlaşamadık..

Kendinle konuşmaya başladıysan, yalnızlığın deliliğine gebedir.

hiçbir güzellik zamansız gelmez insana..

İyi çocuklara âşık olmaz kimse.

Ben seni sevdiğim gün, senin mutluluğunu sevdim..iyiliğini,sağlığını,uzakta bile olsan sıcağını,başkasıyla bile olsan bakışını sevdim..

Aşkı ikiye bölemezsin..
Yarısı gittiğinde, tam bir yarım kalmaz çünkü geriye..
Ya giden eksiktir ya da kalan fazla..
Önce anlamazsın bittiğini..

Alışmak zordur.. içini bildiğin bir insana, dışarıdan bakmak kordur.. ne kadar anlamak istesen de, bazen yüreğin öğrenmek istemez işte..tam kopacakken, tutarsın aradaki bağı..tam tutacakken bırakırsın, geçmişte yaşadıklarını..ikilemler büyütür sana zaman..önce yaptıkları için ona kızarsın, sonra hala ozledigin için kendine..aşka başlamak kolaydır da, bitirmek zordur öylece..

Kimse çıkıp bana &” geçer &” demesin
Bazı gerçekleri teselli edemezsin…

Gidiyorsun;
Sanma ki gittiğin yerde bir ben bulursun..
Sanma ki başka bir ten de durulursun..
Gidiyorsun yokluğun cezam..
Hasretin belam olsun..

Ne demiş şair; herkes öldürür sevdiğini..bazen bir öpücük bırakırsın alnına, zehirli bir mermi gibi..sonra cevapsız sorular atarsın beyninin ortasına; yokluğa kurulmuş saatlerde patlayan bombalar gibi..pimini çekersin aşkın ve orta yerine bırakırsın hayatının..ölürse şehittir, yaşarsa gazi…

Şimdi sen deniz, ben rüzgar…
Dönsün dünya kara görünene kadar…

Kendinle konuşmaya başladıysan, yalnızlığın deliliğine gebedir.