Altın Kitap Alıntıları – Chris Cleave

“Benim hakkımda söylediklerine aldırmasan olmaz mı? Bu kıskançlık, hepsi bu; benden nefret ediyorlar çünkü ben başarılıyım ve onlar hayatlarıyla ilgili hiçbir şey yapmamış küçük insanlar. Ve kıçlarının üzerinde oturup benim yaşam biçimimi eleştiriyorlar ve bu benim hayatımı benden çalmaları gibi bir şey.”

Belki herkes, insan belleğindeki, en çok unutulmak istenen olayları saklayan o sahiplenici kusurla savaşıyordu.

“Benim hakkımda söylediklerine aldırmasan olmaz mı? Bu kıskançlık, hepsi bu; benden nefret ediyorlar çünkü ben başarılıyım ve onlar hayatlarıyla ilgili hiçbir şey yapmamış küçük insanlar. Ve kıçlarının üzerinde oturup benim yaşam biçimimi eleştiriyorlar ve bu benim hayatımı benden çalmaları gibi bir şey.”

Her şey yolunda," dedi Tom. "Her şey yolunda." Her şey yolunda olmadığında söylemen gerekenin bu olduğunu biliyordu.

kimse bu kitabı okuyup şöyle hafif bir iç çekmeyecek

Yaşamı, içinde yarıştığı dik, eğilimli dönemeçleri yüzünden asla değişemeyeceği ya da yavaşlayamayacağı sonsuz bir daireydi.

Zafer, iyileşme aşamasını ne kadar iyi yönettiğinde yatıyordu.

Zihni aynı anda hem gün doğumu, hem de gün batımıydı; parlak, yarı aydınlık bir karmaşa.

Belki herkes, insan belleğindeki, en çok unutulmak istenen olayları saklayan o sahiplenici kusurla savaşıyordu.

Onlar hayatlarıyla ilgili hiçbir şey yapmamış küçük insanlar. Ve kıçlarının üzerinde oturup benim yaşam biçimimi eleştiriyorlar ve bu benim hayatımı benden çalmaları gibi bir şey. Onlar eleştirdikçe normal bir ilişkiye giremiyorum ve ben normal bir ilişkiye giremedikçe onlar beni eleştiriyor.

Anılara bakıp da onlar karşısında duygusuz değil ama korkusuz duramıyorsan olmuş bir adam değildin.

Her zaman en önemli şeyin sonuç olduğuna inanmıştı.

Bir çocuğun ruhu bir yetişkininkinden yüz kat daha güçlüydü.

Yalnız yaşayınca bütün insani bakış açını kaybediyordun.

Bir kadınla bütün bir geceyi geçirip sonra da bir dakikadan az bir süre içinde bunu bilgisayara yükleyebilen bu yeni erkek türüyle zaman boşa harcanıyordu.

Büyük ihtimalle dünyanın en güçlü insanıydı. Sophie güçlü ve cesur görünmeye çalışmak zorundaydı.
Hasta görünmemek için gerçekten de çok uğraşıyordu ve insanların ona acıması onu biraz kızdırıyor ve üzüyordu.

Kendi zor hedeflerimin ve amaçlarımın peşinden giderken, en çok önem verdiğim ya da duygusal olarak sorumlu olduğum insanların ihtiyaçlarına ve hayallerine karşı, ruhen, yeteri kadar cömert olmadığıma dair o geçmek bilmeyen his.

“Benim hakkımda söylediklerine aldırmasan olmaz mı? Bu kıskançlık, hepsi bu; benden nefret ediyorlar çünkü ben başarılıyım ve onlar hayatlarıyla ilgili hiçbir şey yapmamış küçük insanlar. Ve kıçlarının üzerinde oturup benim yaşam biçimimi eleştiriyorlar ve bu benim hayatımı benden çalmaları gibi bir şey.”