Zürafanın Boynu  Kitap Alıntıları – Judith Schalansky

Doğanın güzelliğinin değiştirilmesi gerekmez. Doğaya yaklaşmak mutlak özen ister ve kesinlikle mümkündür.

Er ya da geç deneyim bilginin yerini alıyordu.

deniz ineği sakin bir hayvanmış

Doğuştan uysalmış, kenara çıkarmış İNSANLAR onu okşarmış. Ama hem okşamış hem de ÖLDÜRMÜŞLER.

İnsan kötü deneyimlerini iyi deneyimlerinden daha iyi hatırlıyor bu kadar basit.

Öğretmenin gözüne girmek için çaba, öğrencinin zavallılığını kanıtlar ama anlaşılır bir davranıştır.

Çoğalma gelişmeden farklı bir şey.

Yaşam hedefsiz ve tesadüfi ama zorunlu. Teorik olarak her şey mümkün. Ama pratikte değil. İnsan bir şeyler hayal ediyor. Ama sonuçta her gün aynı şey. Şartlar elverdiği kadar. Bir şeyin değişebilmesinin o kadar uzun sürmesi. Üstelik gerçekten bir değişim olduğunda o da yanlış oluyor. Yanlış çabucak olup bitiveriyor. Bir sistemin diğerinden daha kötü olup olmadığını dönüp geriye bakınca anlamak mümkün değil. Ama bir gerçek vardı kendini uygun olarak gösteren.

Günün birinde insan, alışkanlığı yakınlık zannediyor.

İnanılmaz derecede öğreneceği çok şey olduğundan o kadar uzun yaşar insan.

Bir zamanlar çocukların ilerici ve barışçıl insanlar olarak yetişmeleri amaçlanırdı, şimdi ise özgür insan olarak yetişmeleri amaçlanıyor. Fakat özgürlük aslında zorunluluğun idrak edilmesi degil mi? Kimse özgür değildir. Olmaması da gerekir. Bunu anlamak için okul mecburiyeti yeter de artar bile. Devlet emriyle özgürlüğün kısıtlanmasıdır. Hem de kültür bakanları sürekli konferansı tarafından. Mesele bilgi öğretimi değil. Bilakis çocukların düzenli bir gün geçirmeye ve hakim olan ideolojiye alışmaları için. Hakimiyetin güvence altına alınması için. En kötü ihtimali engellemek için birkaç yıl denetim. Lise, reşitliğe kadar sessizlik eğitimi. İyi vatandaş. İtaatli tebaa. Emeklilik sistemine destek.

Her davranış belli bir zaman ve belli bir enerji gerektiren gayrettir. Alınacak sonuç yapılan yatırımdan daha büyükse gayrete değer.

Er ya da geç deneyim, bilginin yerini alıyordu. Ancak uygulanabilenler gerçektir.

Yeni moda, herkes kendini bulma iddiasında ve talebinde. Gülünç şey. Hiçbir şey ve hiç kimse adil değil. Toplum hiç değil. Doğa, belki. Doğal seçilim boş yere değil, bugün böyle olmamızı doğal seçilime borçluyuz: Beyninde en derin kıvrımları olan varlık biziz.

Yeni moda, herkes kendini bulma iddiasında ve talebinde. Gülünç şey. Hiçbir şey ve hiç kimse adil değil. Toplum hiç değil. Doğa, belki. Doğal seçilim boş yere değil, bugün böyle olmamızı doğal seçilime borçluyuz: Beyninde en derin kıvrımları olan varlık biziz.

Çabucak pencereyi kapattı ve gidip yattı. Ancak ortalık aydınlanmaya başladığında uyuyabilmişti.

”Medeni insan aslında her zaman evcilleşmiş ineğin memesine bağlıdır ”

Doğanın yasalarından kurtuluş yok.Bizi hayatta tutan şey rekabet. Fazla gayretten ölen var mı? Tam tersi. Ama can sıkıntısından.

Bugün nasıl çalışıyorsak yarın öyle yaşayacağız.

Bu dünyada her türlü fonksiyondan yoksun, işe yaramaz varoluş. Başkalarının sırtından. Sadece insanlara mahsus bir şey.

Bunların evrimsel mücadelede başarı sağlamış olmaları inanılası değildi. Doğal seçilimin gözleri kör olmuş olsa gerek.

Yeni moda, herkes kendini bulma iddiasında ve talebinde. Gülünç şey. Hiçbir şey ve hiç kimse adil değil. Toplum hiç değil. Doğa, belki. Doğal Seçilim boş yere değil, bugün böyle olmamızı doğal seçilime borçluyuz.

Üç virgül yedi milyon yıl süren, zorlu insan olma sürecini hepimiz de daha doğmadan, ana rahminde geçirmek zorundayız. Bütün bu içimize işleyen ve omuzlarımızda taşıdığımız yükü. Biz geçmişin tüm parçalarının toplamıyız; yamalıklardan oluşmuş, şöyle böyle işlev gören, muvakkat, gereksiz bir sürü özellikleri bulunan bir ürünüz. Geçmişi içimizde ve sırtımızda taşıyoruz. Bizi biz yapan geçmişimiz ve bütün mesele geçmişimizi tanımak ve anlamaktır. Yaşam bir mücadele değil, bir yüktür. Taşımak zorunda olduğumuz bir yük.

”Medeni insan aslında her zaman evcilleşmiş ineğin memesine bağlıdır ”