Yedi Harf Yalnızlığı Kitap Alıntıları – Abdurrahman Adıyan

Yüreğimin karanfil güzeli’

Ağlama yüreğimin karanfil güzeli

“Ağlama yüreğimin karanfil güzeli”

Git!
Gözyaşlarımı ben silerim

“Ağlama yüreğimin karanfil güzeli.”

“Ağlama yüreğimin karanfil güzeli”

Acı yalnızlık döngüsünün kralıydı
Çaresizlik ise onun kraliçesi

Ağlama yüreğimin karanfil güzeli

ortadoğu bir çeşnide sırılsıklam ıslanmıştır
habil’den ve kabil’den beridir

ütopyalarımın uçuk olduğunu
kim söyledi
dünyaya sığmıyormuş düşlerim
kartalların yetişemediğini
büyük ağrı dağı’nı aştığımı

hüsnüyusuf kuşunun kanadında
damla gibi taşındığımı cümle alem bilir
minnacık bir yüreğe sığdığımı da

yassı ada’da ipi ilk gören martı
yarım asırdır çığlık çığlığaysa
bundan tarih utansın
martı değil

ve isyan ve hüzün ve tarih
tekerrürden ibaret yedi kollu şamdan
adriyatik’ten çin’e açık olsun yolunuz
biraz tarihsel vakıadır hüzün
hiç bir hafiye iz sürememiş

ve ben ve ortadoğu ve dünya
ve ağıt ve senfoni ve ironi
biraz tahin biraz mercek ışığı
ve tahta sandalye, bir de kadın
bin yıllık hanemizin baş konuğudur hüzün.

ciğerparem
eğer güneş yarın doğarsa
yine ben göğüsleyeceğim
dost yaralarını

Eylül’ün eşiğinde tanıdım onu
Aramızda bir nefes sıcaklığı
Kafdağı’na dek uzaklık bazen

yassı ada’da ipi ilk gören martı
yarım asırdır çığlık çığlığaysa
bundan tarih utansın
martı değil