Zeynep Çelik kitaplarından Yaşamadığım Bir Gün kitap alıntıları sizlerle…
Yaşamadığım Bir Gün Kitap Alıntıları
dünya ölülerin kenti
herkes kendinin mezarıdır.
kaybolmak insanın karşı karşıya kalabileceği en çaresiz durum.
Üzerimde kendi ağırlığımdan kat kat fazla başkalarının ağırlığı.
Kağıtlara kaydettiğim gölgeler. Onlar anlamlarını bulmak adına çizdiğim çocukluktan kalma korkularımdı.
Kendimden uzaklaşıyorum zaman ilerledikçe. Yaklaşmak istediğim o.
Olduğundan daha fazla alan kaplamaktan korkan biri gibisin. Bunun için daha az konuşuyorsun, bunun için varlığım bazen sadece siluetinden ibaret.
Ruhunu yansıttın, dedi, eller insan ruhunun aynasıdır. Yazan da çizen de çalan da hiç fark etmez, ruhundakini elleriyle döker ortaya.
İki kişinin ‘biz’ olma durumunun saçmalığı. Kimse tam manasıyla bir olamazken ikileşmek. İkinci bir, bir olmayan kişiyle bütünleşmek.
Ölmüş bir bedenin hüznünden çıkıp kendime dönüyorum.
İçimdeki sandığın kapağını açıyorum. Eskimiş ne varsa atabileceğime dair bir inanç duyuyorum. Korkmuyor musun? diyor içimden bir ses. Susturuyorum.
Yarısı çukurun içinde. Yarısı hep bir çukurun içinde insanın. Kendi kara deliğinde.
Hissedersiniz. O kişi gelir. Sizi ilk görüşte aşk zırvasından çeker alır. Tamamlanma ihtimali ile karşı karşıya bırakır. Bu tanışmışlık hissi sizi ona yakın kılar. Aşk değildir bu. Buluştur.
Ben sıkılıyorum. Katlanamıyorum. İnsan dediğin olduğu gibi olacak. Herkes olmadığı biri gibi. Düşündün mü hiç? Kim gerçek? Kimin hangi hali gerçek?
Çünkü ben, beni anlayan biriyim.
Kaybolmak insanın karşı karşıya kalabileceği en çaresiz durum.
Hala söyleyeceğini açıkca dile getiren kalmış mıdır? diye kendime sorular sormaya devam ediyorum. İnsanlar korkak. Onlara sorsan cesurlar. Kelimelerin anlamı değişti. Kavramlar birbirine karıştı. Olmadığın şeyi olmuşsun gibi göstermek kaçınılmaz. Öyle göstermezsen kaybolursun. Kaybolmak insanın karşı karşıya kalabileceği en çaresiz durum.
Devasa insanların gök gürültüsü kıvamındaki kahkahaları, kendilerinden de büyük maskeleri arasında küçücüktüm.
Ben kendi kendimin travmasıyım. İnandığım buydu.
kaybolmak insanın karşı karşıya kalabileceği en çaresiz durum.