Yararsız Bir Adam Kitap Alıntıları – Maksim Gorki

Biz tutsaklarız, kardeşim, yaşamımızın sonuna dek zincirlerle bağlanmışız zorlu bir çalışmaya. Biz kapitalizmin köleleriyiz, evet. işte oyuz.

İş zor, yaşam yalınkat. Gerçekten de yapılacak öyle çok şey var ki – yaşamak içinse hiç zaman yok. Tüm gününü, tüm yaşamını işveren alıyor, sana yalnızca dakikalar kalıyor. Bir ki­tap okuyacak zaman bile yok

Mutluluk bilmemektedir.

Tüm yaşamım böyle geçti. Üzüntüden, üzüntüye

Sanki mutluluk hep daha ileride, daha ileride bekliyordu..

ka­fan, doğru dürüst ateş edemeyen bir tüfek gibi çalışıyor, düşünceleri her yana saçıyor.

Sözcüklere dikkat et, dedi. Herkes için değişik bir anlam taşıyabilecek­lerini unutma.

Acımasız havadan yorgun düşmüş, nemli kanatlarını usulca camlara vuran, kocaman, yuvasız bir kuş gibi içini çekerek rüzgar çatıda sürükleniyordu.

bak şu Natalya’ya! Petekte bir damla bal sanki!

Geleneksel Rus edebiyatı büyük ölçüde üst sınıflar edebiyatı olmuş bu yüzden de onların ol­dukça süslü edebi eğilimlerini yansıtmıştır. Gorki köylüyü, iş­çiyi kahraman olarak romanlarına sokmuştur; yazdığı dil de onların dili olmuştur. Toplumsal haksızlık ve sokaktaki adamın içinde bulunduğu kötü durum onda bir saplantı durumuna gel­miştir. (Yazı yazarken kullandığı (Gorki takma adı ısıran anlamındadır; kendi adı Aleksi Peşkov’dur.)

En büyük kötülükler bile içleri neşe ile dolu olan insanların yanından geçemez.

Anlamıyor musun, böyle yaşanmaz. Kimseye, hiçbir şeye inanmadan yaşanmaz.

Yalnızlık,zayıf bir kişi için yeryüzündeki en dayanılmaz acıdır.

Hiç bitmeyen bir çalışmaya zincirlenmişiz. Bizi kapitalistlerin tutsağı yaptılar. Maddi, manevi yoksulluk içinde yaşıyoruz. Öyle değil mi?

Anlamıyor musun, böyle yaşanmaz. Kimseye, hiçbir şeye inanmadan yaşanmaz.

Halk isterse her şeyi eline alabilir. Güç halktadır. Bunu unutmayın.

Hiç bitmeyen bir çalışmaya zincirlenmişiz. Bizi kapitalistlerin tutsağı yaptılar. Maddi, manevi yoksulluk içinde yaşıyoruz. Öyle değil mi?

Bir insan hayatı anlamamışsa onun için en iyisi yanlız kalmaktır.

Dürüst insanlar özgürlük istiyorlar, birbirlerini ezmek değil. Özgürlüğü bu kanunsuz hayatımızın gittikçe yayılan şiddetinden korumak için istiyorlar.

İnsan, diye devam etti acele acele, hayatı anlamıyorsa, yalnız yaşasın, hiç evlenmesin daha iyi.

Devrimciler ‘başka bir hayat kurabilirsiniz,’ diyorlar. Ama onlar, yalan söylüyorlar çocuklarım. Onlar yalancıdır, evlatlarım. Hayatı kuran, yaşama biçimimizi saptayan, İmparatordur, Çar hazretleridir; ve de kutsal kilisemizdir nasıl yaşayacağımızı saptayan. Ve insanlar, biz insanlar, hiçbir şeyi değiştiremeyiz.

Yalnız aptallar hayal eder insanların eşitliğini! dedi.

İnsanları bir arada tutan şey özgürlük değil korkudur.

Anlamıyor musun, böyle yaşanmaz. Kimseye, hiçbir şeye inanmadan yaşanmaz.

Tümü, yorgundu, umutsuzdu. Yarınlarını düşünüyor, geleceği korkuyla bekliyorlardı

Ey Allahım.! Yeryüzünde bunca kulun var, her biri de kendine göre dertli. Mutlular nerede, hani hani?.. Neredeler !

Tanrım benim halim ne olacak..?

#8212; Yalnızlık, zayıf bir kişi için yeryüzündeki en dayanılmaz acıdır..!

Ah ! Körolası yaşam Ne güzelliğin, ne tatlı, ne neşeli yanın var !

Çarpık düşünceli, sapık ve şeytana uymuş bir yığın zalim, savunmasız masum insanlara, ulu milletimize cephe almış, her türlü kurnazlığını kullanarak, cebren ve hileyle halkımızı kötü yola sevketmekte, yüce devletimizin yasalarını çiğnemekte, hayatımızı tehdit etmektedir.

Yeni bir nesil, bir kurt adamlar nesli, zalim bir canavarlar ordusu dolaşıyor ortalıkta.

Bir insanı hiç tanımadan ona inanmamak, onun bir sahtekar, bir yalancı olduğunu düşünmek yanlış değil mi? Böyle bir şey olur mu hiç?

Neden anlamıyor insanlar hayatın yasalarını? Yoksullar da ondan. Aptallık, yoksulluğun armağanıdır insanlara.

Yani İnsan yapayalnız, baş başa ve hiç korkmadan, birbirinden korkmadan birlikte yaşayacağı Yani demek istiyorum ki, güvenilecek birini bulmak zor.

Bir başka hayat vardır bu dünyada mutlaka. Bir başka hava, bir başka güneş Başka insanlar vardır mutlaka. Başka türlü bir hayat vardır.

Bu insanlar hastaydı. Bu insanlar yürekleriyle gülmeyi hiç öğrenmemiş zavallı yaratıklardı.

Kişi doğruyu görüp ona sapına kadar inanmışsa Dedi. Gerçeğin yayılması için elinden geleni yapmalı, hiçbir fırsatı kaçırmamalı, değil mi ya?

Yalnız ihtiyarlığında artık zarar veremez kitaplar insana.

¶¶ Halk yoksul, Çar varlıklı ¶¶

¶¶Yaşamın çekilir yanı kalmadı artık ¶¶

¶¶Aksine günler geçip gittikçe getirdiği sıkıntılar oldukları yerde kalıyordu ¶¶

#8212; Ne bahtı kara adamsın biliyor musun ?

“Ne kadar çok okuyacak şeyiniz var! Ama, okuyacak vaktiniz yok herhalde.”

¶¶ Her türlü gürültü, kavga ve kinden ırak, kutsal bir görev ;gösterişsiz, ağırbaşlı bir toplum! ¶¶

Anlamıyor musun, böyle yaşanmaz. Kimseye, hiçbir şeye inanmadan yaşanmaz.

Dürüst insanlar özgürlük istiyorlar, birbirlerini ezmek değil. Özgürlüğü bu kanunsuz hayatımızın gittikçe yayılan şiddetinden korumak için istiyorlar.

Bütün kötülükleri doğuran yoksulluktu

Bir insan hayatı anlamamışsa onun için en iyisi yanlız kalmaktır.

İnsanları bir arada tutan şey özgürlük değil korkudur.

Ah Yevsey, keşke insan tüm hayatını temiz bir vicdanla yaşasa.. dedi kadın

yaşamı adalet ve aklın kurallarına göre düzenleyecek vicdanlı kişilerin sayısı gün geçtikçe çoğalıyor.

Kader, fakirlerin isteklerini bastırmaktan, iradelerini yok etmekten başka bir işe yaramıyor !

Önünden sürü sürü insanlar geçiyordu. Besbelli gizlenecek, düşüncelerini toplayacak bir yer arıyorlardı .

#8212; Dinleyin. Sözlerimin anlamını zeki olanlar aptallara anlatsınlar..!

Ona tapınmak istiyordu, ya da nefret etmek .. ama, hiçbirinde başarılı olamıyordu. İçindeki fırtına durulduğunda bu duyguları anlıyordu. Korkunç bir düş içindeydi sanki..

Hayvanların en uysallarından biri olan insanı kim bozdu ?
.
.
Onu iğrenç, hasta, yırtıcı bir hayvan yapan kimdir..?

Her yer hergele ile dolu. Hayatın çekilir yanı kalmadı artık.

Çar zengin, halkı yoksuldu. Yapacağı bütün iş elindekini, avucundakini halka dağıtmaktı. İşte o zaman herkes mutlu olacaktı.

Bütün kötülükleri doğuran yoksulluktur.

Ömür boyu bir bataklıktan çıktım, öbür bataklığa.. Bir çukurdan öbür çukura Daha derin, hep daha derin

Bugünün de geçmesini, akşamın bir kez daha çökmesini beklemekten başka çare yoktu.

Anıları yarı ölmüş ruhunu acımasızca çiğneyerek, hızla geçip gittiler, ona ağır bir darbe vurdular.

Kafasının içinde birçok rahatsız edici düşünce dolaşıyordu.

Sen sessiz bir adamsın, az konuşuyorsun.

İşte ben de bazen böyle uğuldarım

Yaşasın hürriyet!

Her şey aykırı geliyordu ona, her şey bir kâbus gibiydi.