Yalnızlık Paylaşılmaz Kitap Alıntıları – Özdemir Asaf

Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz

Benim güzel çocukluğumu Ahmak bir ayak ezdi

SENİ SAKLAYACAĞIM

Seni saklayacağım inan

Yazdıklarımda, çizdiklerimde,

Şarkılarımda, sözlerimde.

Saygın ölü;
Yaşarken tanış olamadık
Seninle,
İyi ki.

Ben ne bir uykusunda onun,
Ne de bir düş’ünde bulundum..

DÜNE GİDEN

Olmamış bir şeye inanan insan
Geride, hep geridedir.
Tüm olmakta olanları
Değil anlamak, göremez bile.
Karanlığını yoğun’a boyar,
Bir bugün içinde ölemez bile..
Gider, boyuna düne gider.

AĞLAMAK

Ağlamak
Bazı acılarda yetmez
Bazı ölümlere

Birisi gelse,
Benden bir şey çalsa,
Ya da saklasa;
Bu yıkımdır İkimizden birisi için.

Kirli eller daha temiz.
Temiz elli
Kirli gönüllerden.
Ne dersiniz?

Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da

Yoğurur hüzün’ün çamurunu
Avuçlarında.

Her bir yaşam öyküsü, öbür yaşamların parçacıklarıyla tamamlanır.

Sözün bitim yerini olay ya da konu seçmez, söz seçer. Başlangıcını da olduğu gibi.

Güler, gülümser bir şakacı,
Güldürür, düşündürür,
Arada-bir durur, gözleri dolar.
Neler söyler, neler susar
Yoksa, çok acı bir şakayı
Şakadan da olsa,
Çok yalın bir karanlığa mı saklar

Ağlasam geçer,
Biliyorum..
Ağlanmıyor.

Anılarımda bir yer
Dinmeksizin acıyor

Ötesi var:
Yalnızlık

Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık İnsanın kendine mektup yazması Ve dönüp-dönüp onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.

İnsan sevdiği sürece
Uykusu gelmez.

Hep o eski deniz özlemiydi onu
Kentin oyalayan sokaklarından
Yaşam yorgunluklarının sonu
Güney kıyılarına atan.

Ölümü düşünmek yenilmek,
Sevmek ölümü yenmektir.

Kalbinizi açmak için, kendinizi değişime açmalısınız. Görü- nürde sağlam dünyada yaşayın, onunla dans edin, meşgul olun, eksiksiz yaşayın, bütünüyle sevin ama yine de bunun geçici ol- duğunu ve sonuçta tüm formların çözülüp değiştiğini bilin.

Her seven
Sevilenin boy aynasıdır.
Sevmek
Sevilenin o aynaya bakmasıdır.

Ben seni seviyorum,
Gizlice..
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin, Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür, Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.

Yalnızlık paylaşılmaz..
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin

Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.

Yalnız’ın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna.

İletişim çatışmalarının bir başka kaynağının ise “İlişki Tükenmişliği” olduğu düşünülmektedir. Uzun süre devam eden çatışmalardan sonra karşınızdaki kişiyle anlaşamadığınızı fark edersiniz. İlk tanıştığınızda ilişkiniz ne kadar renkli ve eğlenceliydi. Daha sonra eleştiriler, küçümsemeler arttıkça ilişki tükenmişliği ortaya çıkar. İlişkiden dolayı kişi kendisini yorgun, tükenmiş, çaresiz, yalnız hisseder. Bu durum aile ya da romantik ilişkilerde sıkça rastlanır. Sorunlu ebeveyni ile uzun süre iletişim kuran kişiler bir zaman sonra tükenmeye başlar. Romantik ilişkilerde ise tükenmişlik ayrılıklarla sonuçlanır.

Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa
Yalnızlık olmaz

gidiyorum ben sana,
benimle gider misin?

Tüm yaşamı boyunca sevgiye hasret kalmıştı. Doğası sevgiye açtı. Varlığının en temel arzusuydu bu. Buna rağmen hayatını onsuz sürdürmüş, sonucunda da katılaşmıştı. Sevgiye ihtiyaç duyduğunu bilmezdi. Şimdi de bunu bilmiyordu. Bildiği şey sadece, sevgiyle hareket eden insanların onda bir heyecan uyandırdığıydı. Sevginin inceliklerini, yüce ve olağanüstü olduğunu düşündü.

Yalnız’ın
Sakladığı bir sey vardır;
Boyuna yerini değiştirir.
Boyuna onu arar..
Biri bulsa diye.

Yalnız
Hem bilgesi
Hem delisidir
Kendi dünyasının.

Ayrıca;
Hem efendisi
Hem kölesidir
Kendisinin.

Yalnız,
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş sözü.

Sözünde durması
Yalnız’ ın yalancılığıdır
Kendisine..

Yalnız
Kendi ben’inin
Sen’idir.

Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen
Ne dinleyebilen..

Kendi türküsünü
Ne yazabilen
Ne söyleyebilen..

Yalnız
Hem kaptanı
Hem yolcusudur
Batmakta olan gemisinin.

Yalnız’ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda
Kimse
Burda
diyemez..
Ama
Yok da diyemez..

Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları.

Her leke
Kendisiyle çıkar ..

Her şeyi süpürebilirsin;

Sonbaharı süpüremezsin. . .

Mektuplar aldım,
sevindim.
Birinde denmiş,
geliyorum.
Öbüründe yazılmış,
geleceğim.
Bekledim, bekliyorum ;
Bir yaşam verdim .

Sevinci kapıştılar,
taşımayı bilmeden
Köyün delisi hüzün,
yalnız kaldı yollarda

Bir aşk,
Bir yaşam harcamaktır.
Harcayacaksın.

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin,
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin

Ben çiçeklileri
Renklileri
Delileri severim,
Bir de delilikleri

Ben de biriktirdim.
Hiç’leri hep’e . .

Kutsal bir metne dokunmak her şeyden önce bir risktir. Ona inanmayı değil onu samimi olarak anlamayı istediğimizde karşımızda koca bir tari- hin yükünü buluruz. Tarih boyunca insanların kitabı taşıdığı gibi, kitap da insanı taşıdığından, bu yük hem kitabın kendisine hem de onu anlamak isteyene aittir.

Kavuşmak şart mı ?
Boşver!
Bazı şeyler yokken güzel…”

Ben çiçeklileri Renklileri Delileri severim. Bir de delilikleri.

Anlamlarına basıp kendimi de atarım.
Seni düşünüyorumsa kendimi tutamam..
Nasıl uçmam, nasıl düşmem anlamam.

“Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.”

“Yalnızlık paylaşılmaz..
Paylaşılırsa yalnızlık olmaz.”

“Ben çiçekleri
Renklileri
Delileri severim,
Bir de delilikleri.”

Bir ferdi olduğum insanlık, ah ne kadar az idi gerçekten; derinliklerine erişemediği yeraltı ile sonsuzluğa uzanan gökyüzü arasındaki dünyasında, ancak basabildiği toprakla ve varabildiği menzille sınırlıydı; ne kadar âciz, bilgisiz ve çaresizdi!

“Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.
Ayrıca;
Hem efendisi,
Hem kölesidir
Kendisinin.

Duyguluysan işin zor.
Yaşamda yeniksindir.
Duyguluya sor.

Biliyorum.
Ağlanmıyor. . .

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.

Birbirimizi uyandırsak,
desek
haydi kalk
gidelim yerlerimize;
belki birbirimizi bulabiliriz

Öykü mü ?
Kendini yaşarken romanlaşır.
Bir bitki, bir fidan, bir ağaç?
Kendini aşarken ormanlaşır.

Ben çiçeklileri
Renklileri
Delileri severim,
Bir de delilikleri.

Mutluluğun gözu kördür.
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür.
Öbürü uykusunda bile bağırır.

Belki derinde, taa derinde.
Sen benim yerimde
Ben senin yerinde
Unutulmuş olabiliriz;
Birbirimizi uyandırsak..
Desek birbirimize
Haydi kalk
Gidelim yerlerimize;
Belki birbirimizi bulabiliriz.

Kavuşmak şart mı?
Boşver
Bazı şeyler yokken güzel.

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözerlimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.

Sözüm bitim yerini
olay ya da konu seçmez,
Söz seçer.

Başlangıcını da
olduğu gibi.

Ağacı sevecektiniz,
Yoldunuz, dal bırakmadınız

Kadını sevecektiniz,
Aldınız, ver bırakmadınız

Adalı’nın kentte durumu yaman
Gömleğim deniz diyor
sorunca
Ama içki başına vuruyor, zaman zaman
Direniyor Adalı
Tam kafayı bulunca
Ben sarhoş olmam
Benim herşeyim deniz diyor
Boyuna adadan söz ediyor..

Okulda,anladıkça başaracaksın.
Yaşamda,başardıkça anlayacaksın.
Gelecek mutlu-mutsuz,inanmasan da;
Gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.

Biri vardı, o ilk ağlamayı bulup
Herkesi güldüren.
Sonra da bunu unutup
Ağlarcasına gülen.

Gözlerindeydi deniz.

Gelmeyecek bir gideni,
Olmayacak bir nedeni
Beklediniz mi..
Bir gerçeği erken,
Bir açlığı tokken
Anladınız mı..
Hep mi hep ölecekmiş gibi,
Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi
Yaşadınız mı..

“Ağlasam geçer,
Biliyorum..
Ağlanmıyor.”

“Kavuşmak şart mı?
Boşver!
Bazı şeyler yokken güzel…”

Ceviz kırıyorlar, bakıyorum;
Kabuğunu kırıyorlar cevizin.
Ceviz çıkıyor..
Sonra oyunlarına dalıyor çocuklar.
Ben de bir ceviz alıyorum
Cevizlerin içinden.
Deniz çıkıyor benim cevizimden.
Açılıyorum.

Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..
Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.

Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da

Yoğurur hüzün’ün çamurunu
Avuçlarında.

Yalnız
Hem bilgesi.
Hem delisidir
Kendi dünyasının.

Ayrıca;
Hem efendisi
Hem kölesidir
Kendisinin

Tadını çıkaramaz
Görece’siz dünyasında
Hiçbirisinin

Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde..

Sonsuz savaşlarında
Hep yener
Kendi ordusunu.

Biri demiş sen, biri demiş ben.
Seni ben anladım, beni sen.
Bir yaşam daha verdim
Beklerken giderken dönerken.

Kaldı elimde üç-beş mektup,
Üç-beş yaşam.
Bir onları da açsam okusam
Önceki yaşamları unutup
Ya beklesem, ya da gidip arasam.

Artık hep orada olacak oradaki o adam
Buradayken orada olmak istediği kadar.

Bir şey olmasaydı
yazmak olmayacaktı..
Başka bir şey de olmasaydı
Silmek olmayacaktı.

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.

O’
Na
Sussam..
Ben.
O, silinir gider,
Ben yazar giderim.

Ağlayanlar sevinmeli
Sevin ağlayabiliyorsan
Acılar art arda dinmeli

Durur bir nöbetçi gibi
Durur bir bekçi gibi
Zamana gülmeli gülmeli

Sevin ağlayabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak.

Kirli eller daha temiz.
Temiz elli
Kirli gönüllerden.
Ne dersiniz?

Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması ,düşündükçe susması..
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.