Son Nefes Havaya Karışmadan Kitap Alıntıları – Paul Kalanithi

Anlamlı bir iletişimden yoksun bir hayat, hayat mıdır ki?

Ölümcül bir hastalıkla başa çıkmanın tek yolu, çok sevmekti – duvarları yıkmak, şefkat göstermek, cömert olmak, minnet duymaktı.

İnsan bilgisinin tamamı hiçbir zaman tek bir kişide toplanamaz. Çünkü sahip olduğumuz bilgi birbirimizle ve çevremizle kurduğumuz ilişkinin ürünüdür ve hiçbir zaman tamama ermez

İnsani sorumluluğun bir ağırlığı ve ağırlığı olan her şeyin bir çekim kuvveti vardı!

Öğrenmenin azı tehlikeli bir iştir; ilham pınarından içeceksen, ya kana kana iç ya da tadına bile bakma hiç. Alexander Pope

Kusursuzluğa ne kadar yaklaşırsanız yaklaşın asla ulaşamazsınız, ama yaklaşmak için hiç durmadan çabalayacağınız sonsuz bir hedefe pekâlâ inanabilirsiniz.

İnsan ilişkilerine açık olmak demek, olağanüstü gerçekleri yüksek bir dağın zirvesinden bir çırpıda haykırmak demek değildi. Hastayı dağın eteklerinden alıp yol boyunca eşlik ederek onu olabildiğince yukarıya taşımak demekti.

Sonuçta dert kazanla gelir, kaşıkla pay edilirdi.

Evet, gerçekten de insanların yüzde 99’u mesleğini Kendi menfaatleri doğrultusunda seçiyordu: maaş, iş koşulları, çalışma saatleri vs. Ama zaten asıl mesele de bu değil miydi? İnsan yaşam biçimini önceleyerek ancak meslek edinebilirdi – meslek aşkı değil.

Ölümün çifte gizemine, biyolojik ve tecrübeye dayanan tezahürlerine; herkesin bir başına yüzleştiği ve hiç kimsenin muaf olmadığı o en büyük eşitleyiciye birinci elden tanıklık etmek için tıp biçilmiş kaftandı.

Dünyaya gelirken hangi acı ve cefalardan geçtiğimizi bilmiyoruz, ama gitmenin kolay bir iş olmadığı kesin

En tecrübeli olduğumuz an, içinde yaşadığımız andır.

İnsan bilgisinin tamamı hiçbir zaman tek bir kişide toplanamaz. Çünkü sahip olduğumuz bilgi birbirimizle ve çevremizle kurduğumuz ilişkinin ürünüdür ve hiçbir zaman tamama ermez