Şiirler Kitap Alıntıları – Paul Eluard

Bırak, düşlerinin pasını yeniden tutuştursun tan.

Yaşamını budayansın sen.

Kanıyorsan ve bir insansan,
taştahtadaki son sözcüğü sil.
Gözlerini kapat, böylece biçim ver onlara.

Karanlık hazinelerini saklıyorum
Bilinmedik sığınakların
Ormanların yüreğini bir kızgın
Fişeğin uykusun!
Beni taçlandıran
Ufkunu gecenin
Başım önde gidiyorum
Esenleyip yeni bir gizle
Doğuşunu imgelerin.

Hiçbir vakit tam karanlık değil gece.
Kendimde denemişim ben,
Kulak ver, dinle.
Her acının sonunda
açık bir pencere vardır,
Aydınlık bir pencere.
Hayal edilecek bir şey vardır,
Yerine getirilecek istek.
Doyurulacak açlık,
Cömert bir yürek,
Uzanmış açık bir el,
Canlı canlı bakan gözler vardır.
Bir hayat vardır, hayat,
Bölüşülmeye hazır.
~Paul Eluard

Yüzümün tek bir yıldızı var.

Bizi seyrediyor körler
Bizi dinliyor en beter sağırlar.

Ama aşkın her zaman pek duyarlı kenarları vardır.

Konuş her dediğinin yankısıyım ben
Yuvanı bulursun duvarımın en yukarısında

Eceli gelmeden ölecekse insan
İlk ölenler ozanlar olsun.

Yüreğin yok sınırları
Ama sabrın var
Kimse aç kalmamalı
Birileri tıkınsın diye

Kaynaklarını görüyorum gülüşlerinizin
Kolaydır da görmek
Temiz yüreklisiniz çünkü

İkişer ikişer gideceğiz amaca birer birer değil Herkesi anlayacağız ikişer ikişer anlarken birbirimizi
Hepimiz seveceğiz birbirimizi ve çocuklarımız gülecek
İçinde bir yalnızın ağladığı kara öyküye.

Ayrılmadım hiçbir şeyden, ama katmerledim gönlümü.

Ne almaya geldiniz
Bildik odaya

Hiç açılmayan kitabı

Ne söylemeye geldiniz
Boşboğaz kadına

Yinelenmeyen şeyi

Ne görmeye geldiniz
Bu ortalık yere

Körlerin gördüğünü.

Gerçeğin hesabını veriyorum
Kulak kesiliyorum sözlerime
Kendimi kandırmak istemiyorum

En iyilerimiz bizim uğrumuza öldü
Ama işte kanları birikiyor yüreğimizde

Bir hazine gibi saklıyordum
Zavallı küçük acılarımı.

Umut yaşar yeryüzünde hep.

Unutacağız o duygusuz düşmanları
Yakında bir kalabalık
Yineleyecek parlak alevi pek tatlı bir sesle

Düşünmek için yaşıyorlardı susmak için düşünüyorlardı.

İnsanın güzelliği daha büyüktür insandan Bilmiyorlardı bunu

Yaşayabilir aynasız küçük ve güzel
Yaşayabilir umutsuz küçük ve güzel

Hiçbir şeyi görmezler yürekleri boş.

Yüzümün tek bir yıldızı var.

İnsan görüntüler arasında
İnsanlar arasında
Bütün insanlar insanlar arasında.

Okuyorum görüyorum unutuyorum
Kapalı pencere kanatlarımın açık kitabını.

Direndiler abarttılar bizim dünyamızdan değildi onlar.

Kadın yıldızlar arıyordu
Yıldız olmayan her yerde
Öyle bitkin arıyordu
Su damlalarını bir korda.

Her şeyi değiştirmek istedim gerçekten.

Yaşama doğru gidiyorum ben insan görünüşündeyim
Kanıtlamak için dünyanın boyuma göre yaratıldığını

İnsan yüzleri ülkesinde
Senin gülünç yontunu kırmayı öğretiyorlar.

Öyle acı bir durum ki söküp atıyor
Aklı yürekten.

Senden iyi tanıyamaz
Beni hiç kimse

Sık sık göze alamıyorum yarını düşünmeyi
Ölüme yaşama bir savruluşta karışan bir kılıç değilim ben.

Kimse düşünmüyor bilmemeyi
Ve bilmemezlik sürüyor

Silahlarını bırakmış
Anlamıyor artık düşmanlarını.

Çok yer eksik sende
Hep benimle olmak için.

İnsanın tek bulgusu
Mezarı.

Aşk bitmemiş insandır.

Aydınlığı körlerin aynasında gözlemle.

Dışardaki kelebeklerin tek istedikleri içerdeki kelebeklere ka­vuşmaktır.

Yenecek neyin varsa sat, açlıktan ölecek
ne varsa satın al.
Olmak eyleminin gelecek zamanıyla
etmek eyleminin geçmiş zamanını karıştırmayarak
şaşırt onları.

Okuma!
Kitapların birçok satırındaki sözcükleri birbirinden ayıran aralıkların oluşturduğu beyaz biçimlere bak ve bundan esinlen.

Yalınlık bile yazılabilir.

Gözlerime inanmaktansa
Yeğlerim görüntünü yitirmeyi

Hiçbir şey öğrenmedik
Yol izi ve lekelerin derslerinden

Kuma gömeceğim seni
Gelgit kurtarsın diye

Yeryüzü mavidir portakal gibi.

Ne söyledimse bulutlar için söyledim
Deniz ağacı için söyledim sana

Yüzüm beni anlamıyor artık.
Ve baş­ka yüzlerim yok.

Rüzgar, insanın kendisiyle git­mek istediği yere gitmeyecektir.

Üzülüyorum üzüntünün yeterli bir umutsuzluk biçimi olma­masındandır tek üzüntüm.

Sevgi dolu imgelemim hiç kimsenin yanılgıya düşüreme­yeceği kadar yüksek, dirençli.

Gene böyle bir gecede yoksun kalıverdim sevgimi kanıtlayacak dilden, sağır birine çattım.

Beni unutmak için seviyordu beni o, ölmek için yaşıyordu.

Yengeç dediğin, adı ne olursa olsun, unutmaz denizi.

Bir şey istemiyor adam, duyarsız değil, Zindanda da üzgün, özgür olsa da üzgün.

Bir kelebek bir dalda
Sabırla bekler kışı,
Ağırdır yüreği, eğilir dal,
Dal bükülür solucan gibi.

Kuş susar, kazın mezarını,
Öldürür sessizlik onu.

Ya benden kim almak ister yüreğimi?

Aydınlığı gösteriyor güzel bir kuş bana
Gözlerinde o, besbelli.
Ötüyor bir ökse kabarcığı üstünde
Ortasında güneşin.

Gök ister acınası bir gök olsun ister saydam Bakamazsınız ona sevmeden.

Nerde sanıyoruz kendimizi?

Önlüyor yüreğinin çok gürültü çıkarmasını.

Beğendiğini imzala ancak.

Görmek anlamaktır, yargılamak, bozup değiştirmek , unutmak ya da unutulmaktır, var olmak ya da yok olmak.

Özü dile getirmek için az sözcük gereklidir bize;bunu yapmak içinse tüm sözcükler gereklidir.

Ekmek daha yararlıdır şiirden.

İkişer ikişer gideceğiz amaca birer birer değil
Herkesi anlayacağız ikişer ikişer anlatırken birbirimizi
Seveceğiz birbirimizi ve çocuklarımız gülecek İçinde bir yalnızın ağladığı kara öyküye.

Ve öyle anlar var ki yadsıyorum her şeyi
Açık seçik nedensiz çünkü yorgunluk beni
Sürüklüyor dibine geçmişteki sislerin
Güneşim saklanıyor ve yayılıyor gölgem

Yadsımamak gerekirdi hiçbir şeyi
Yalnızlık acısından başka
Vazgeçmemek gerekirdi hiçbir şeyden
Yaşamış olmanın boş övüncünden başka