Sevgide Hiç Vefa Yok mu? Kitap Alıntıları – Emine Şenlikoğlu

“Canımızı basit konular için sıkarsak,önemli konulara sıkılacak canımız kalmaz ”

Bir de gözlerin gözlerimle karşılaştı ve gözlerin gözlerimde takılı kaldı.

Ruhuma ektim seni, orada filizleniyorsun

Güvendiğimiz dağlara kar yağarsa güvenmediğimiz dağlarda kar erir mi hiç?

Umutsuz yaşarken yağmur beklenir mi?
Belki

Yokum artık yok.yok.
Yoktan bile daha silik, daha anlamsız bir şeyim

Hic ayrılmam derken,kavuşmak hayal oldu

Ummadığım dağlara kar yağarsa
umduğum dağda kar erir mi hiç?

Vefalı insanlara, vefalı dost olunmalı.

Aslında yüreğim ve ben çok güçlüyüz,
Ama senin karşında ikimiz de zayıf düşüyoruz..

Ben kıskandım!
Çünkü o seni gördü

Vatanı için ölebilenlere o Şehitlik makamına erenlere millet denir

İnsanların hayallerine göre değildir hayat. Gerçek başka, hayal başka.

İnsanların düzelmesini isteyenler önce onlardaki kini ve nefreti yok etmeli..

Güven sağlamak da emek ister..

Gelecekle ilgileniyorum, çünkü hayatımın geri kalan kısmını orada geçireceğim

Sevgi vefa ister. Sevginin olduğu yerde vefa yoksa o sevgi gerçek sevgi değildir.

Gönüller yaralıyken, güzel gönüllü insanlar kinlerini unuturlar.

Kapasitenizden fazla üzülmeyin.

Beraber güldüğün kişileri unutursunuz ama beraber ağladıklarınızı asla unutamazsınız.

Arkadaş arkadaşa bakınca onun hüznünü görür, derdini görür.

Gözyaşları’nın çıktığı yerin yakınlarında harika güzellikler vardır.
Can vardır, merhamet vardır, pişmanlık vardır

Hiç ayrılmam derken,kavuşmak hayal oldu

Ey Rüzgar!
Yapraklarımı koparmadan es ne olur!

Göz yaşlarının çıktığı yerin yakınlarında harika güzellikler vardır Can vardır Ruh vardır Merhamet vardır Pişmanlık vardır

Ne kadar acı yaşarsa yaşasın bir insan
Eğer gereğini yapıyorsa
Ondan uzaklarda olan tatlıları bir gün bir el ona ikram eder .

Büyük ülkelerin terörüne savaş; küçük ülkelerin savaşına terör diyorlar.

Karanlıkta gidene, mum ışığı güneş gibi görünür.

En iyi savaş tekniği, düşmanı yirmi dört saat rahat bırakmamaktır.

Madem ki hayatın her çizelgesi elimizde değil
İstemesek de, olayların bizi istemediğimiz dünyalara savurduğunu da görüyoruz
O halde, hayattan payımıza düşen acıyı çekmesini bildiğimiz gibi
Payımıza düşen mutluluğu da bilinçli bir şekilde yaşamalı ve onu büyütmeliyiz
Mutsuz olan insanların bazıları, her alanda mutluluk aradıkları için mutsuzdurlar
Hâlbuki, hiç bir zaman, uzun süre, her yönümüzün olumlu kalması mutluluğun bir ev sütunu gibi, hiç değişim göstermeden aynı yerde aynı şekilde durması mümkün değildir.

Aklını geçmişle meşgul edenler, gelecek için akıl kullanamaz olurlar.

İhanetten dolayı acı çekenlerin acılarını
Kanunları hazırlayanlar çekmiş olsaydı
Suda boğulsaydı onların bütün baharları

Umutları sararsaydı bir bir
Ölümü göze alır, o kanunları imzalamazlardı.

-anlamadigimi sanma Ben gri renkli aptallardan değilim

Umutsuz yasanirken yagmur beklenir mi?
Belki
Fakat benim umuttan kanatlarim kirildiysa
Saclarim yolunduysa,umut agacina cikarken
Sence ne yapabilirim,ey kaybolsan da bekledigim umut?

Umutsuz yasanirken yagmur beklenir mi?
Belki
Fakat benim umuttan kanatlarim kirildiysa
Saclarim yolunduysa,umut agacina cikarken
Sence ne yapabilirim,ey kaybolsan da bekledigim umut?

Ey rüzgar!
Yapraklarımı koparmadan es ne olur..

Sevgi vefa ister. Sevginin olduğu yerde vefa yoksa o sevgi gerçek sevgi değildir. Vefalı insan sevdiğinin en zor anında yanında olur, ona emek verir.

Sabır ilk anda sergilenen olumlu tavrın adıdır.

İnsanların düzelmesini isteyenler önce ondaki kini ve nefreti yok etmeli.

-Ne oldu ruhumun gülü? Yine ne ağlattı seni?

Zira çocukluğumdan beri insanlık şerbetini içip içip tüketti biri

Ne demiş düşünür, Beraber güldüğün kişileri unutursunuz ama beraber agladıklarınızı asla unutamazsınız.

Acı çekmek aklin hızını keser

-Hmm. Zevkin de çok güzelmiş.
-Öyledir seni milyonlarca genç kız içinden seçmiş olmam bunun bir ispatı değil midir?

Allah’im bu nasil sevgi!
Ölümün yanağında gül olur mu? Inan bana Asile, sen varsan ölümün yanağında gül olur bence

-anlamadigimi sanma Ben gri renkli aptallardan değilim.

Ey Rüzgar!
Yapraklarımı koparmadan es ne olur!

Vefasız gönüllerde sevgi yeşerir mi..?

Madem ki hayatın her çizelgesi elimizde değil
İstemesek de, olayların bizi istemediğimiz dünyalara savurduğunu da görüyoruz

O halde, hayattan payımıza düşen acıyı çekmesini bildiğimiz gibi

Payımıza düşen mutluluğu da bilinçli bir şekilde yaşamalı ve onu büyütmeliyiz

Mutsuz olan insanların bazıları, her alanda mutluluk aradıkları için mutsuzdurlar

Halbûkî, hiçbir zaman, uzun süre, her yönümüzün olumlu kalması mutluluğun bir ev sütunu gibi, hiç değişim göstermeden aynı yerde aynı şekilde durması mümkün değildir

️️

Sözlerin bittiği yerde gözyaşları devreye giriyordu. O gözyaşlarının kaç dilden konuştuğu henüz tespit edilememişti

İyi ki seninle ben evlendim Canım senin bu buz haline, kaprisli duruşlarına, her şeyle kavga edişine benden başka kim sabır göstermeye gerek duymaksızın özümserdi

-Sordun mu? Gamlı gözlerimin çileden dolayı çizgi çizgi olan yüz hatlarımın sebebini Oflayıp pufladigim zaman Nedenini hiç sordun mu? Bir ayakkabı alsam fiyatını sordum, bir ruj alsam markasını sordun. Gözlerimdeki kalemi bile sordun ama aynı gözlerdeki yaşların sebebini sormadın? Arkadaş arkadaşa bakınca Onun hüznünü görür, derdini görür. O arkadaş anlar onun Gönül ehli olduğunu ve derdini ona anlatmaya onu layık görür. Sen siz onlar Hepiniz, hepiniz ancak yargılarken varsınız. Hayatımın hiçbir çilesinde yanımda kimseleri bulamadım.

Demek ki insanların düzelmesini isteyenler, önce Ondaki kini ve nefreti yok etmeli

Yürekli erkek karısının derdine ortak olan, onun çilesini çilesi kabul eden ve bıkmadan çözüm arayan ve de hiçbir zaman seninle uğraşıyorum diye eşine Sitem Etmeyendir.

-Istersen benden ayrılabilirsin. Sana asla kirilmam.
Kemal derin derin baktı esine:
– bu cümle dudaklarının arasından çıkarken nasıl oluyor da yanmıyor dudakların, yüreğinde yanardağ olusmuyor mu? Doğru ya o senin kalbin, ben de, bendeki kalbi bir an sen de zannettim.

Ne oldu ruhumun gülü? Yine ne ağlattı seni?

Ne güzel bir sesleniş böyle
Canımın rengi

Bu güzellik budalaları beni deli ediyor.

Ne demiş düşünür, Beraber güldüğün kişileri unutursunuz ama beraber agladıklarınızı asla unutamazsınız. .

Siparişle kadın boşanmaz.

Mahkeme insanın içinde kurulur da, insan o mahkemeye vicdanını hakem yaparsa.

Senin yüzünden hem dünyamı hem ahiretimi, hem çocuklarımı hem kendimi kaybettim

-Kendine iyi bak olur mu? Senin karşına beni çıkardığı için dünyaya küsme.
– Aman o nasıl söz öyle. Dünya Sana teşekkür etmeli. Seni üzerinde yaşattığı için onu sevmeye başladım.

Eğer sabır bilgiyle söylenirse tahammül gülümser. Ne güzel olurdu değil mi? Tahammülü gülümsetebilmek

Ey istanbul! Sana birşey söyleyeyim mi, sevdiğim sende ya, sadece senin gökyüzün mavi, diğer illeri gri sanıyorum.

Hayati yasarken çileli hayat uzun duruyor insanin gozunde ama geçip gidince birkaç saate sığıyor

Bizim ruhumuza işlemişti dürüstlük..

Biliyorsun, asıl ölenler, umutları ölenlerdir

Hanımının adeta ikinci ruhunu görür gibi hissediyordu kendisini

Acı çekmek aklin hızını keser.

-Hmm. Zevkin de çok güzelmiş.
-Öyledir seni milyonlarca genç kız içinden seçmiş olmam bunun bir ispatı değil midir?