Sen Bunu Okuduğunda Ben Ölmüş Olacağım Kitap Alıntıları – Julie Anne Peters

Birkaç dakikada olan birşey, seni sonsuza kadar değiştirebilir.

Sözler canını yakmaz diyordu Chip. Ama öldürür.

Başarısızlıkların ve hataların. Hepsi yakana yapışır. İçine işler ve kanserli bir hücre gibi büyüyerek seni hayattan bezdirir.

“Kitaplar aklımı kaçırmama engel olan tek şey.”

Başarısızlıkların ve hatıraların.Hepsi yakana yapışır.İçine işler ve kanserli bir hücre gibi büyüyerek seni hayattan bezdirir.

Meleklere inanmıyorum. Bir zamanlar inanırdım. Tanrı’yla bile konuşurdum. Bileklerimi keserken Tanrı’ya, ”beni yanına al. lütfen. kötülüklerin içinden çek, kurtar, ” demiştim. Tanrı beni yanına almayınca inancımı sorgulamaya başladım. Ne kadar inancım varsa artık.

Bu aşk mı? Birinin seni dövmesine ve sana iğrenç davranmasına izin vermek mi? Ah şu insanlar o kadar Zayıflar ki. Hayatlarını değiştirecek güçleri yok. O hissi biliyorum. Tek yapabileceğin katlanmak. Bunun seni ne kadar yıprattığını kimse anlamıyor.

Zayıf değilim. Ama bu, insanlara benimle dalga geçme hakkını vermez. Bu, insanlara bana sataşma ya da çirkin ya da değersiz deme, kimse beni istemeyeceği için kendimi öldürmemi söyleme ya da şişmanlığımla ve oburluğumla ilgili şarkılar uydurma hakkını vermez. Hiç kimsenin, tekrar ediyorum, hiç kimsenin bir insanı bu kadar üzmeye hakkı yoktur.

Sözler canını yakmaz, diyordu Chip. Ama öldürür.

Ben yaşadığım acıların bir ürünüyüm.

ah şu insanlar o kadar zayıflar ki. hayatlarını değiştirecek güçleri yok. o hissi biliyorum. tek yapabileceğin katlanmak. bunun seni ne kadar yıprattığını kimse anlamıyor.

beni kimse tanımadı. insanlar geldiler. sonra gittiler

beni durdurmak için yapabileceğiniz hiçbir şey yoktu çünkü;
kararımı çoktan vermiştim.
hayatım boyunca acı çektim.
siz fark etmediniz.
yanımda olmadınız.

benim küçük kızıma ne oldu böyle? diyordu.
öldü, chip.

benim içimde neler olduğunu kimse öğrenmedi. acıların beni nasıl yiyip bitirdiğini. kimse beni kurtarmadı ya da savunmadı.

sözler canını yakmaz, diyordu chip. ama öldürür.

karanlıktan hiç korkmadım. gündüzden, insanlardan daha çok korkuyorum. geceyi çok seviyorum. yalnızlığı

geleceğe dair hiçbir umudum yok, gelecek benim için hiçbir anlam ifade etmiyor. kendimi öldürürsem diğer insanlar acı çekecekler, biliyorum ama bu bitmek bilmez cehenneme neden katlanayım ki?

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

dinlemedi. hiç dinlemez zaten. beni bu güne dek hiç kimse dinlemedi.

Karanlık daima vardır. Karanlık hayattır.

Başkalarına saygı gösterin ki onlar da size saygı göstersinler

Bu aşk mı ? Birinin seni dövmesine ve sana iğrenç davranmasına izin vermek mi?

Her zaman bir çıkış yolu vardır. Tek yapmanız gereken o yoldan gitmektir

Sözler canını yakmaz ama öldürür

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Kalbinden geçen arzuyu izlemelisin, seni kaderine götürecek olan o.

Cehennem,cennetin içinde de olabilir. Camdan bir şehirdeki gecekondu mahallesi gibi.

İçten içe ölüyorum.

İnsanı sözleriyle öldürüyorlar.

Ben yaşadığım acıların bir ürünüyüm.

Onu kaybetmek istemiyordu ama başka şansı yoktu.

Zamanınız geldiyse.. kendi hayatınızı sonlandırmak hakkınızdır.
Işığın içinden geçmeye hazır mısınız?

Birkaç dakikada olan bir şey, seni sonsuza kadar değiştirebilir.

Hastalıklı bir şakayım ben.

Onu sevdiğim için katlanıyordum. Sonra beni başka bir kadın için terk etti.

Uyumuyorum. Bütün gece uyanık kalıp düşünüyorum. Sırlar, sırlar, sırlar. Geçmişim kimsenin bilmesine gerek olmayan karanlık sırlarla dolu.

Sessiz bir çığlık göğsüme oturup nefesimi daha da sıkıştırdı.

Geleceğe dair hiçbir umudum yok, gelecek benim için hiçbir anlam ifade etmiyor. Kendimi öldürürsem diğer insanlar acı çekecekler, biliyorum ama bu bitmek bilmez cehenneme neden katlanayım ki?

İnsanlar Değişmez. Dünyada İki Tür İnsan Vardır Kazananlar ve Kaybedenler

• “ Başarısızlıkların ve hataların. Hepsi yakana yapışır. İçine işler ve kanserli bir hücre gibi büyüyerek seni hayattan bezdirir. “

• “ Birkaç dakikada olan bir şey, seni sonsuza kadar değiştirebilir. “

Başarısızlıkların ve hataların.Hepsi yakana yapışır.İçine işler ve kanserli bir hücre gibi büyüyerek seni hayattan bezdirir.

Benim içimde neler olduğunu kimse öğrenmedi.Acıların beni nasıl yiyip bitirdiğini.Kimse beni kurtarmadı ya da savunmadı.

Karanlıktan hiç korkmadım. Gündüzden, insanlardan daha çok korkuyorum.

Kelimeler öldürür.

İnsanı sözleriyle öldürüyorlar.

Geleceğe dair hiçbir umudum yok, gelecek benim için hiçbir anlam ifade etmiyor. Kendimi öldürürsem diğer insanlar acı çekecekler, biliyorum ama bu bitmek bilmez cehenneme neden katlanayım ki?

Anneme sarılmaya, ona güçsüz olduğumu söylemeye çok ihtiyacım var.

Ben yaşadığım acıların ürünüyüm.

O ölüyor.

Vakit geldi. Kararlılık ve amaçla ışığa doğru gidiyorum.

Sessiz bir çığlık göğsüme oturup nefesimi daha da sıkıştırdı.

Her yanı aynalarla kaplı hayatımı görmeyeyim istiyorum.

İçimi dökmenin kendimi daha iyi hissetmemi sağlaması gerekiyordu..

Babamsa, ”Çok çabuk büyüyorsun. Benim küçük kızıma ne oldu böyle? ” diyordu.
Öldü, Chip.

Hayır Emily, dedim içimden. Beni seçme. Zamanını harcamana değmem.
Bu benim suçum. Benim. Yanında olacağımı düşünmesine sebep oldum.

benim içimde neler olduğunu kimse öğrenmedi. acıların beni nasıl yiyip bitirdiğini. kimse beni kurtarmadı ya da savunmadı.

Benim içimde neler olduğunu kimse öğrenmedi. Acıların beni nasıl yiyip bitirdiğini. Kimse beni kurtarmadı ya da savunmadı.

Daha on yaşında kendini kesiyordu.

Sırlar. Onları yanımda götüremem. Götürürsem, gittiğimde, son durağıma ulaştığımda saf olamam.

Umarım ışık anlık bir olgudur ve diğer taraf kapkaradır.
Ve sessizdir.

Karanlıktan hiç korkmadım. Gündüzden, insanlardan daha çok korkuyorum. Geceyi çok seviyorum. Yalnızlığı.

Hiçbir şey yokken.
İnsanların sana dokunması hiçbir şey mi?

Hastalıklı bir şakayım ben.

Onların -herkesin- beni ne hâle getirdiklerini görmelerini istiyorum.

Kusura bakma ama anlamıyorsun.

Hayat berbat bir şey. Hiçbir şeye gücünüz yetmiyor.

Hiç içten içe ölmek istedin mi peki?

”Eskisi kadar ağlamıyor. ”
Çünkü gözyaşları bir işe yaramıyor.

Hikâyemi yazmak istiyordum. Ama yazarsam
Hayır.
Yazamam.