Seçme Şiirler Kitap Alıntıları – Paul Eluard

Gözlerinin eğrisi dolanıyor yüreğimi,
Bir raks, bir dinginlik çemberi,
Zamanın aylası, gece beşiği ve güvenli,
Ve eğer hiçbir şey kalmadıysa aklımda yaşadığımdan
Gözlerinin her zaman görmediğindendir beni.

Göz göze bir geldik mi
Sen güpegündüz ben karanlık gece
Bir fısıltı bir istek ne yana baksan
İlk ve son düş ha doğdu ha doğacak

Konuşan bir âşık bir ozandır ve söylediği her şey,
kendisini, sevdiği nesneden yalıtan zamanı silip yok eder.
Aşka sürekli, yenilmez bir yaşam verir.
Ve kendisi de ölümsüzleşir.

Kim yansıyor bana sen değilsen ben kendimi pek az görüyorum
Sensiz uzayıp giden bir çöl görürüm yalnız
Geçmiş ile bugün arasında

İnsan oldum kaya oldum
İnsanda kaya oldum kayada insan
Havada kuş oldum kuşta gökyüzü
Soğukta çiçek, güneşte nehir oldum
Şebnemde parlayan şey
Kardeşçesine yalnız kardeşçesine hür

Uyanmış patikaya
Serilip giden yola
Hıncahınç meydanlara
Yazarım adını

Yanan lamba üstüne
Sönen lamba üstüne
Birleşmiş evlerime
Yazarım adını

Hiçbir vakit tam karanlık değil gece
Kendimde denemişim ben
Kulak ver dinle
Her acının sonunda
Açık bir pencere vardır.
Aydınlık bir pencere
Hayal edilecek bir şey vardır
Yerine getirilecek istek
Doyurulacak açlık

dünya da bağımlıdır senin tertemiz gözlerine
ve akar bütün kanım bakışlarında senin.

¶¶

Hiçlik sonu olmayan bir ayak sesinin yankısı

¶¶

¶¶

Suçluların elebaşılarının yüreğine saplanmayan kılıç
Zavallıların ve masumların yüreğine saplanır

¶¶

¶¶

Nazlanmadan ilerler hayat

¶¶

¶¶

Aşk tamamlanmamış insandır.

¶¶

¶¶

Nasıl zevk alınır her şeyden?
Nerdeyse her şey silinmişken.

¶¶

Paylaşmaktır yaşamak tiksiniyorum yalnızlıktan
Ölümün bağları tutuyor gene beni
Eskisi gibi kucaklamıyorum kimseyi

“Seni yalnızlığımın boyunda yarattım…”

Gözkapaklarınla düzen verilmiş günler geceler için…

Gözlerinin eğrisi dolanıyor yüreğimi,
Bir raks, bir dinginlik çemberi,
Zamanın aylası, gece beşiği ve güvenli,
Ve eğer hiçbir şey kalmadıysa aklımda yaşadığımdan
Gözlerinin her zaman görmediğindendir beni….

İnsanlarda tek sıcak kanun,
üzümden şarap yapmaları,
kömürden ateş yapmaları,
öpücüklerden insan yapmalarıdır.

Gözlerinin eğrisi dolanıyor yüreğime
Bir dans, bir dinginlik çemberi
Zamanın aylası, gece beşiği ve güvenli
Ve eğer hiçbir şey kalmadıysa aklımda yaşadığımdan
Gözlerinin her zaman görmediğindendir beni

Yaprakları günün ve pembe şarabın köpüğü
Rüzgarın sazları, kokulu gülücükler
Işık dünyasını saran kanatlar
Gökyüzü ve deniz yüklü gemiler
Gürültü avcıları ve renk kaynakları

Tanların kuluçkaya yattığında doğan kokular
Yıldızların samanı üzerinde yatan
Saflığa bağımlı gün gibi tıpkı
Dünya da bağımlıdır senin tertemiz gözlerine
Ve akar bütün kanım bakışlarında senin

Kapılar tutulmuş neylersin
Neylersin içerde kalmışız
Yollar kesilmiş
Şehir yenilmiş neylersin
Açlıktır başlamış
Elde silah kalmamış neylersin
Neylersin karanlık da bastırmış
Sevişmezsin de neylersin

Alnım Camda

Acıların bekçisi gibi alnım camda
İşte gecesini yaşadığım gökyüzü
Açık ellerimde ovacıklar
Kat kat ufuklarında öylesine durgun
Acıların bekçisi gibi alnım camda
Ararım seni bekleyişin bile ötesinde
Benim bile ötemde ararım seni
Öyle alışığım ki sana
Şaşırmış kalmışım
Yok olan kim burda
Sen misin ben mi

.
İsteğim yok seni sevmekten başka
Bir fırtına dolduruyor koyağı
Irmağı bir zehir

Seni yalnızlığımın boyunda yarattım
Saklanmaya yarattım bütün dünyayı
Kendimi kavramaya günleri geceleri

Görmek için yalnızca
Senin için
Tıpkı sana benzer bir dünya için düşündüğümü

Gözkapaklarınla düzen verilmiş günler geceler için.

.

Zorla tutmadığım bu ölümsüz yürek adına
Sen kuşku sanıyorsun kendini oysa akılsın
Sen başıma yükselen güneşsin
Güvendiğim zaman kendime.

Bir insan bir insan daha bir halk, bir halk bir halk daha insanlık” tır.

Aşk bitmemiş insandır. !

Yeryüzünde her zaman
Yüzler kalabalığı içinde
Bağlayan bir yüz oldu
İnsanı geçmişine.

Yaşamın renkleri yaşlanmaz
Solmazlar güneşin altında

Zorla tutmadığım bu ölümsüz yürek adına
Sen kuşku sanıyorsun kendini oysa akılsın
Sen başıma yükselen güneşsin
Güvendiğim zaman kendime.