Seçme Şiirler Kitap Alıntıları – Edip Cansever

Maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi
bir renk değildir mavi huydur bende
ve benim yetinmezliğimdir
ve herkesin yetinmezliğidir belki

.

Ya şu belli belirsiz acı tam gülümserken
Nasıl da kaplayıvermiş
Bir mask gibi yüzümün bütün anlamını
Ah nasıl yitirdim ben gülen aslanı..

.

*

Eh ben de neyim ki zaten, yıllardır
Kağıttan bir gemi gibi suların akışına kapılmış
Umarsız, sevgisiz, başıboş
Yaşamışım yazgının o hileli zarını..

*

*

Ki yaşam denen şeyde
– geç algıladım –
Gittikçe gittikçe bir kirlilik vakti..

*

*

Bugün de ince, bugün de kırıldı kırılacak
Bugün de
Tam nerede kalmışsam

*

*

Ölüm
Sen en güzelsin bu saatlerde..

*

*

Unuttum.
Kaç yıllık sesim bu benim
Nasıldı acaba eskiden..

*

Gizlisi yok, bu dünyada böyle sıkılmak iyi.
Sıkılmak iyi baylar
Biz hazır tuttukça böyle
İçi yangında alev alev
Dışı buz tutmuş kalplerimizi..

*

Bu dünyada çekingen olmak çok iyi bir şeydir baylar..

*

*

Ey yalnızlığımı kuşatan yalnızlık..

*

*

Gitmek! yazmışım defterime çoktan
Rıhtımlar, güz halatları, daha bir sürü şey
Şuramda darmadağınık..

*

*

Dediler ki, içkiden öldü, yalan!
Sevgisizlikti onu aramızdan çekip çıkaran.

*

*

Neden olmasın..
Üstüme pek uymayan bu yalnızlığı ben
Taşımışım bir yolcu gibi çocukluğumdan bu yana.

*

*

İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine..

*

Yürürüm usuldan, girerim bir meyhaneye
içerde üç beş kişi
Yalnızlık üç beş kişi
Bir kadeh rakı söylerim kendime
Bir kadeh rakı daha söylerim kendime
– Söyle be! ne zamandır burada bu gemi
– Denizin değil hüznün üstünde.

Ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen
Tanımadığın bir ülke gibi
İçinde yaşamadığın bir zaman gibi
Tam kendisi gibi mutluluğun
Beni bekliyorsun
Ve onu bekliyorsun beni beklerken.

İçinden doğru sevdim seni
Bakışlarından doğru sevdim de
Ağzındaki ıslaklığın buğusundan
Sesini yapan sözcüklerinden sevdim bir de
Beni sevdiğin gibi sevdim seni
Kar bırakılmış karanlığından..

*
Maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi
Bir renk değildir mavi huydur bende..
Ve benim yetinmezliğimdir
Ve herkesin yetinmezliğidir belki..
*

Yürüyorum kumların çakılların yanı sıra
Yüreğimde bir sancı keskin bir akasya kokusundan
Avuçlarımda bir yanma
Büyüyen bir ürpertiyim sanki, kayıp gidiyorum üstünde sabahın..

*

Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün,
O kadar çabuk
O kadar kısa
İşte o kadar.

*

*

Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimizden hüzünlenmek bile..

*

*

Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye’ye Ahmet Abi.

*

*

Bir otobüse biniyoruz, sahiden biniyor muyuz
Söyle, nerde Göğe bakma durakları , nerde..

*

*
Köşeyi döndük, bütün köşeleri hızla döndük.
Su birikintilerinin ağaçlandığı eski bir sokağın tarihinde
Şöyle yazdı
Her şey sonraya kaldı.
*

Ne kadar da çok severmişiz birbirimizi
Sahi ne kadar da çok severmişiz
Yıllarca, yüzyıllarca öpüştük
Sigaralar tuttuk, içkilerin en iyisini sunduk
İstersen bu gece burada kal, dedik
Sağlığımızı sorduk, bir sürü ilaç adları saydık
Sık sık görüşelim, olmaz mı, dedik
İyi bildiğimiz ne varsa yaptık, ayrıldık
Ortada
Her zamanki gibi bir karanfil kaldı

*

Başıboş bir sandalım ki artık bir kıyıya varsam
Çocuğumsun ki deniz ölümsüz bir ölü olsam..

*

*

Sanki böyle kalmışsak ne çıkar karanlıkta
Yaşarız yaşanırsa azıcık ayrıntılarda..

*

Yalnızlığın kahverengi organı düş birikintisi
Bir de kahverengi alevlerden yapılma.

Başka değil, yokluğu görmek için
Kirli ağustos! gözkapaklarımı da yaktım sonunda.

*

Zamanla değil, bir yerde
Benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum..

Kalbim, sersemliğim benim

*

*

Hak edilmiş hüzünlerimiz olacak mı bizim de..

*

Giderek siz oluyorsa bütün bir kalabalık
Yüzünüz yüzlerine benziyorsa, giysiniz giysilerine
Ansızın bir hastanın kendini iyi sanması gibi
Gücünüz yetse de azıcık bağırsanız
Bir yankı durmadan yalnızsınız

Durmadan yalnızsınız.

*
Oysa ben her türlü kıpırtının ardından
Bir böcek, bir ışık ve yoksullar gibi korkarım
Ya da bir yolculukta bunalmış gibi
Varıp da farkına uzaklığının
*

*
Çocuğu çocukluyor bu düdüğün kırmızısı
Annemi çağırıyor on kulaçlık bir iplik
Başımı iğiyorum su kovasına.

Ne kadar balık düşünüyorsam o kadar balık..
*

Sen benim sevmemin başlangıcısın olsa olsa.

Tanrının düşüyüz, dedi, o yaşlı adam

Doğanın bana verdiği bu ödülden
Çıldırıp yitmemek için
İki insan gibi kaldım
Birbiriyle konuşan iki insan.

Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse

Emiyor sizi yalnızlık

Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu? bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle

Belki yarın gidecek
Bir anı gelecek bir başka anının yerine.
İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine?

Kendi dünyalarımızı, kendi alışkanlıklarımızı kınayamıyoruz.

İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine

Kederlerde bütün yüzler birleşir

Utancı bilerek yaşamak korkunç
Daha korkuncu da var utancı bilerek yaşatmak
Gördük hepsini işte, daha da görüyoruz.

Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek.

Anılardan anılardan çoktan vazgeçtik

Saygımız ki bir kurşun yarası kadar derin

Biliyor ki bir eylemdir yerine göre susmak

Bembeyaz örtülerde çürümüş karanlıklar

Tuhaftır
Sanki herkes kuşkuyla bakacaktır yüzünüze

En bitirim acılarda en dayanıklı büyüyen.

içimi seninle ısıtıyorum

Çıkalım!
Bir yerlere gidelim.
Yoruldum artık kendimden.

Sevda bir ateş buldu sende, eğilip öptü seni
Artık kimse denizi bilmiyor.

Dirseklerini masaya koyuşundan belli
Gelip geçen bir günü bitirmek istemediğini
Sevda bir umut buldu sende.

Ey bir yolcu listesinde bir ölüyü arayan
Artık kimse gözlerini bilmiyor.

Şunu imzala
Bir mektup, bir telgraf alındısı değil
Unutulmuş bir sevdadır kapını çalan
Ve sevimsiz bir terlik gibi duran odan
Kimse artık bir şey giymek istemiyor.

Sonra bir pencereden kendine
Ay ışığı gibi vuran sen
Ne sana ne başkasına benziyor.

Ve işte bir dip balığı su boşluğunda
Çırparaktan yüzgeçlerini
Hiç kimseye uymayan bir mevsim öneriyor

Kimsenin öldüğü yok,
yaşadığı da.
Herkes biraz var
o kadar…

Yüzümü size çeviriyorum, siz misiniz?
Elimi suya uzatıyorum, siz misiniz?
Siz misiniz, belki de hiç konuşmuyorum.
Belki de kim diye sorsalar beni
Güneşe, çarşıya, kadehe uzatacağım ellerimi
Belki de alıp başımı gideceğim
Biliyorsunuz ya bir ağrısı vardır gitmenin
Nereye, ama nereye olursa gitmenin
Hüzünle karışık bir ağrısı.

Ne seviyoruz ne de sevmiyoruz birbirimizi, ne varız ne yokuz gercekte. İki lamba gibiyiz, iki ayrı yerinden aydınlatan odayı.

Neden olmasın
Üstüme pek uymayan bu yalnızlığı ben
Taşımışım bir yolcu gibi çocukluğumdan bu yana.

Bir renk değildir mavi huydur bende

Özlem ki tutkunluktur bir başkasının özlemine

Söyle, nerde Göge bakma durakları , nerde

“Garip bir ağustos tadı damaklarımda,
hiç yaz gibi değil bu mevsim.
Yaz, ben gibi değil.
Ya ağustoslar bozuldu. .
Ya ağzımın tadı. .“

kalbim, serseriliğim benim.