Saloz’un Mavalı Kitap Alıntıları – Peter Weiss

Aslında ikiye ayrılmış dünya:
Bir yanda zalimler, bir yanda mazlumlar;
bu ayrılığın ne dini, ne imanı, ne vatanı var.

Yaşıyanı saymayan ölüyü nerden sayacak!

ne şeref kalmış; ne haysiyet, ne itimat kalmış, ne sadakat. Kalleşliğin kıstırıp altına aldığı bu kahpe dünyada!

Bu çileyi hak etmek için,
Tanrım, biz sana ne günah işledik ?

Tahsilim, terbiyem tamam,
– boşuna yemedim onca sopayı –
bilirim oturup kalkmayı,
el-pençe divan durmayı.
Yani iyi bilirim vatandaşlık haklarımı
kullanmayı!

Hep söyledim,
eldeki personel sayısıdır ölçüsü bir medeniyetin. Uşaksız olmaz asla medeniyet dediğin.

Bu çağda,
bu vaktin nakit olduğu çağda
bizi bir ruh kıtlığı kovalamada.

Ölmek için yaşadığımız yeter,
yaşamak için ölelim biraz da!

İster dinsiz ol, ister papaz,
ister siyah, ister beyaz,
sömürücü gözüne kestirmişse seni, gözünün rengine bakmaz.

Yaşıyanı saymayan ölüyü nerden sayacak!

Kapanmış yasa yolundan direnme yolu.
Duran suçlu, yürüyen suçlu,
sussan bir türlü, konuşsan bir türlü,
yalanlar gerçek, yanlışlar doğru…

Yedin kara üzümü, sorma bağını,
yılın kalan altı ayında
işle &‘lan kendi toprağını!…

Çok hünerli bir kişiydi Diego:
o kendini dostça karşılıyanlara,
o sevgi dolu insanlara,
ölesiye nefret etmeği öğretti.

İşte böyle sürüngeniz şimdilik.
Tepemize kalkıp iner balyoz gibi bir yumruk.
Hafiften direnecek ol hele bir,
hapsi boyladığının resmidir.

Bizden sermaye,
sizden ser ve ter,
ancak böyle kalkınır memleketler!

Madrabazlık, yalan-dolan
işi, gücü, özü, tözü.
Bir lağım patladı sanırsın,
açılmağa görsün ağzı.
Şişmiş öyle zehir dolu bir karın,
çatladı çatlıyacak dürzü.

ne şeref kalmış; ne haysiyet, ne itimat kalmış, ne sadakat. Kalleşliğin kıstırıp altına aldığı bu kahpe dünyada!