Saklı Kalan Kitap Alıntıları – Ahmet Telli

Boyun eğmek yoktur kitabımızda
Bilir bunu cümle alem
Elbet sarsarak geçecektir yaşanan
Ki Ömür sarsılmalıdır biraz da

Talan ediliyor
bahar ve aşk
öyle bir soygun ki
duracak gibi değil
vurmazsak eğer
kendimizi yola

Yaşamak zorunlu
kurtarılırsa eğer
bahar ve aşk
ve şimdi hayat
acı yeşil
bir kader renginde

Bir akşam konuğum ol
Oturup konuşalım biz bize
Anıların çubuğunu yakıp
Uzatalım geceyi biraz…

Yitip giden neler varsa
Bir tufanla yerlebir olsun
Kalırsa bir sevda kalsın
Dönüp bakma, yokolsun her şey

Anılar yangın yeri anılar üşüyor
Ayrılık burcundasın ağrıyor anılar
Bitiyor bu kitap okunup bitiyor
Kalmıyor tek sayfa tek satır bile

Bir çocuk şaşkınlığıyla
insanlara bakıyorum
el ele tutuşabiliyorlar
gülebiliyorlar ağız dolusu

Yalnız biriysen haydi gel
Üzgünsen kırgınsan haydi gel
Yanlışınla doğrunla

Ama sen sahip çıkarak
yaşama ve sevince
bekle beni küçüğüm
acılar bitecek bir gün
sevgiler çiçek açacak

Aşk da biter yaşanmazsa
Kalbin yorgun düşer
Bilmediğin buydu belki
Aşk da yorgun düşer

Şiirin ve aşkın ırmağı
Vaktinde akıtılırsa umuda
Ve onlarla sulanırsa eğer
Mutlaka çiçeklenecektir hayat

Ve öylesine bağlıyızdır
Sevdamızı paylaşan
Uzak ve yakın dostlara
Ki ahde vefa denilen şey
Bizimle girmiştir kitaplara

Aşktır böyle güzelleştiren
Doğayı,yaşamı ve seni.

Karlar tozarken bekle
Ortalık ağarırken bekle
Kimseler beklemezken bekle beni

-K.Simonov

Kendimize daha az zaman
ayırsak da olur geceden
Çünkü boğulabilir insan
yalnız kendini düşünmekten

Bekleyişin ve acıların
uğultusudur yalnızlıklar
…

Türküler paylaşılıyorsa eğer
dağ rüzgârları paylaşılıyorsa
sevinç de dahildir buna
ve o zaman bütün bir yaşam
paylaşılacak kadar güzeldir artık.

Bekle beni küçüğüm
Umudu karartmadan
Sevinci yitirmeden bekle
Döneceğim bir gün elbet
Bekle beni

ve aşk, kavga kadar kaçınılmaz
yaşamak kadar anlamlıdır şimdi

Acının çentiklerine dönüyorsa günler
hesabı tutulsun diyedir biraz da
ve aşk, kavga kadar kaçınılmaz
yaşamak kadar anlamlıdır şimdi

Yaşamaktan ölümlerden
Dönüp dönüp sevmelerden
Ürküyorsun korkuyorsun
Seninle hayat yaşanmaz

Yaşanan paylaşılmaktaysa eğer
doğa da kurtulur suskunluktan
ve katılır bizimle birlikte
hayatın savunulduğu kavgaya

Acılar bitecek bir gün
Sevgiler çiçek açacak…

Ve şöylece kaydediyor
günün tarihini gül
-Korkaktır hain olan

Meşe ve incir ağaçlarının
ürperen dallarına bak
Aşktır böyle güzelleştiren
doğayı, yaşamı ve seni

Unuttuğun bir şey vardı.
Aşk da sonsuz değil.

Göğe bak dostum göğe bak.
Unutma, dünya senindir.
Şarkılar senindir.

Bu şarkı seni mutlaka
Ya berbat edecek ya da berbatsın

Ey anısıyla
kalbimi yakan
kederlenme hemen
ve suçlama beni
böyle bırakıp
gidiyorum diye

Bekle beni küçüğüm
Umudu karartmadan
Sevinci yitirmeden bekle
Döneceğim bir gün elbet
Bekle beni.

Söylenecek bütün sözler
sevincin ve sevdanın
savunulmasına dairdir
ve şimdi onlar
yaralarını saracak
birilerini beklemektedirler…

Ve senin yalnızlığın
Ancak Dağlara sığabilir
Bir de türkülere

Kekre bir tad kalıyor ağzımızda
ve acıyla buruluyor dilimiz
Bezginlik değil bu, umutsuzluk değil
ama dilimiz acıyla buruluyor şimdi

Ve tam bu anda hınzır ve hayın bir el
apansız çekiyor ihanetin tetiğini
bir çatışma alanına dönüyor kalbimiz

Suçlama beni
böyle bırakıp
gidiyorum diye
bağrımı yakan
bir yaradır
bu ayrılık şimdi

Bilirim aşk tenhadır, ömür de
Kendini Mecnun sanır çöllere düşen

Her şey hızla değişmeye durdu apansız
sevgiler, bekleyişler, umutlar da öyle
Hızla değişmekte yaşamak denilen şey

Güzel olan bir şeyler biter nedense

Olmuyor bu şarkı sensiz olmuyor
Bir keder basıyor sesimi bir duman
Kimse geçmez kalbimin tenhasından
Bilirim aşk tenhadır, ömür de

Gidilecek bir yer yok artık
Yok oluyor her şey aşktan başka

aşk da yaralıdır artık, doğa da

Şehirleri yakılmış
Kendi ülkem gibiyim

Sevenleri göç etmiş
Issız dağlar gibiyim
Yıldızları dökülmüş
Soğuk gökler gibiyim

Kapağı açılmayan kitaplar
Unutulmuş aşklar gibidir
Kitaplardan söz edelim
Ve onların gizli kalmış
Sessiz tadlarından

Bekleyişin ve acıların
uğultusudur yalnızlıklar
Kimi kez kuşatabilir büsbütün
doğayı, aşkı ve yaşamı

Söyle bana yine de söyle
Ömrümüz mü aşk mıydı biten

Savruluyor ömrün gibi bütün düşlerin
Eksiliyor güzel olan, solup gidiyor
Yaşanmamış aşklar kadar sisli anılar
Gün bitince birer çığlık oluyor

Yaşamak belâlı bir hâl alırken
acıyla doluyor günlerin sarnıcı
Karanlık ve hantal gövdesiyle
çöküyor omuzumuza günlerin kahrı

Yine sensiz geçiyor
Yine sensiz bu mevsim
Sevenleri göç etmiş
Tenha yollar gibiyim

Düşle gerçek nerde başlar
Bilmiyorsun ki ah ey kalbim

Uçurumlar gibi susuyorsun yine

bir şeyler var değişecek
bir şeyler var
değiştirmemiz gereken
önce acılardan başlanacak

Acının çektiklerine dönüyorsa günler
hesabı tutulsun diyedir biraz da
ve aşk, kavga kadar kaçınılmaz
yaşamak kadar anlamlıdır şimdi

Her şey hızla değişmeye durdu apansız
sevgiler, bekleyişler, umutlar da öyle
Hızla değişmekte yaşamak denilen şey
o sonsuz akışın gürültüleriyle

Pervasız bir avcı gibi bazen
Bütün yolları tutabilir şiir
O zaman onun menziline ancak
Sevdayı kuşanarak girilebilir

Biz ki acılarla olgunlaştık
biliriz kederi, kahrı ve zulmü
aşkı ve hicranı da biliriz
nice onmaz denilen yarayı
acılarla sargılamadık mı

Kitaplar yazmaz belki
unutulmuştur o sayfalar
ama sorulsa bir ozana
dağların da dostu vardır
diyecektir fısıldarcasına
dağlar da dosttur kimilerine

Çünkü boğulabilir insan
yalnız kendini düşünmekten

Kapağı açılmayan kitaplar
unutulmuş aşklar gibidir

Anımsanan ne varsa şimdi
biraz acıya dönüktür yüzü
ve solgun bir gülümseyiş
gibi sararken sessizliği
taşır bekleyişin gizinde
aşkın saklı yalnızlığını

Bir bardak demli çay
burukluğu gibi kalsın
gecenin ve sabahın tadı
yaşasın anılarımızda

Bekleyişin ve acıların
uğultusudur yalnızlıklar

Birilerine çarpmamak için
dikkatle yürüyorum
sudan çıkmış balık gibi aptallaşıyorum
her adımda

Uzun sürmüş bir hastalıktan
yeni kalkmış gibiyim
sendeliyorum hâlâ
ayakta duramıyorum

Konuğum ol, oturup
konuşalım bir akşam
ve uzatalım geceyi
sözün çubuğunu yakarak

Uzak dağbaşları
yalnızlıklar getirir aklına
bir de efkârlı türküleri
ve senin yalnızlığın
ancak dağlara sığabilir
Bir de türkülere

ve şimdi hayat
acı yeşil
bir keder renginde

Kapağı açılmayan kitaplar
unutulmuş aşklar gibidir
Kitaplardan söz edelim
ve onların gizli kalmış
sessiz tadlarından

Sabaha doğru perdeyi
aralayıp ufka bakalım
ve bir çocuk gibi
hayretle seyredelim
güneşin kızıllığını

Öfkeyi kollayarak sakin
kalabilmenin zamanıdır
Biliriz ki bizimledir doğanın
ve sevdanın gülümseyen sevinci
ve onlar sahip çıkacaktır bize

Biz ki acılarla olgunlaştık
biliriz kederi, kahrı ve zulmü
aşkı ve hicranı da biliriz
nice onmaz denilen yarayı
acılarla sargılamadık mı

Ve ölesiye bağlıyızdır
sevdamızı paylaşan
uzak ve yakın dostlara
ki ahde vefa denilen şey
bizimle girmiştir kitaplara

Ama neler getireceğini yarının
ve neler alacağını bizden
hesaplamanın zamanıdır
bel bağlayamayız çünkü
feleğin ve zalimin insafına

Geçmişe bir el sallayıp
yaşanan günleri konuşalım
ve günlerin üstüne çöken
dumanlı, isli havaları

Ama acılara alışılmaz
birşeyler var değişecek
birşeyler var
değiştirmemiz gereken
önce acılardan başlanacak

Konuşulmadan kalan
daha çok şey vardı
diye düşünerek çıkalım
güneşle kucaklaşan balkona
Üşütmesin sabah serinliği

– Korkaktır hain olan

Bekleyişin ve acıların
Uğultusudur yalnızlıklar

Bir çiçek bile doldurabilir
Uçurumların derin oyuklarını

Bekleyişin ve acıların
uğultusudur yalnızlıklar.

Seninle hayat yaşanmaz…

Sesin bir fesleğen olup kokardı…

Çünkü boğulabilir insan yalnız kendini düşünmekten…

Göğe bak dostum göğe,
Unutma, dünya senindir.

Bir şeyler var değiştirmemiz gereken; önce acılardan başlanacak.

Kapağı açılmayan kitaplar unutulmuş aşklar gibidir.

Bekleyişin ve acıların uğultusudur yalnızlıklar.

Anımsanan ne varsa şimdi,
Biraz acıya dönüktür yüzü…

Acılar bitecek bir gün
sevgiler çiçek açacak.

Bahar geldiğinde
kırlara çıkacaksın
dizboyu otlar üstünde
koş koşabildiğince
ve sakın yitirme neşeyi.

Yakın gelip uzak uzak dururdun
Keder dolu ömür geçti bilmedin

direnmektir artık
bekleyişin öbür adı

Kalırsa bir sevda kalsın
Dönüp bakma, yokolsun her şey

Gelmeyecek sanki yolu bunca gözlenen

Bilirim aşk vefadır, ömür de

Sarıyor bir hüzün, gözlerin dalıyor

Yaşanmamış aşklar kadar sisli anılar
Gün bitince birer çığlık oluyor

Suçlama beni
böyle bırakıp
gidiyorum diye
bağrımı yakan
bir yaradır
bu ayrılık şimdi

Dinle doğayı dinle bir kez
Nasıl sarıyor herşeyi birden

Aşktır onun tarihçesi

ve aşk, kavga kadar kaçınılmaz
yaşamak kadar anlamlıdır şimdi

Bekleyişin ve acıların uğultusudur yalnızlıklar

Sokaklardan caddelerden
Akıp duran sevgilerden
Ürküyorsan korkuyorsan
Seninle yollar yürünmez

Göğün en yüksek yerinden
itilivermişim bir boşluğa
tutunacak dal ararım
nereye düşeceğimi bilmeden

aşk da yaralıdır artık, doğa da
ve biraz kan rengindedir gökyüzü

İstersen bir türkü tuttur
ve kalkıp yeniden başla
günün gecikmiş işlerine
yaşam ertelenemez çünkü

Söylenecek bir şey yok artık
Yok oluyor her şey aşk en başta

Gidilecek bir yer yok artık
Yok oluyor her şey aşktan başka

Geçti yıllar geçti bir bir
Soluk soluğa geçti yıllar

Her şey hızla değişmeye durdu apansız
sevgiler, bekleyişler, umutlar da öyle

Bitiyor bu masal düşlerin bitiyor
Kalmıyor tek anı tek bakış bile