Rüveyda Kitap Alıntıları – Nurullah Genç

Gözlerin gecenin intiharıdır

Sen henüz gelmeden gidensin ellerimden

Bu nasıl bir yağmur, nasıl zelzele
Gittiğim her yerde ıslanıyorum
İçimde göklerin karanlığı var
Yolumu kesiyor dereler, dağlar
Ruhum bir denizde büyüyen ada
Bir rüya mı gördüm bilmem aynada
Neden yıldızlara yaşlanıyorum

Hâlâ papatya kokar hâtıralarda yüzüm
Tellerini özleyen kırık bir saza döndüm
Yokluğunda bilmem ki neden böyle öksüzüm
Çocukluğun ortasında beliren aza döndüm

Gözyaşı akıtırken gülenler yok mu
Beni kahrediyor geceler boyu

Ya topla yaralı kırlangıçları
Ya da bu vefasız şarkıyı bitir

Uyku tutmuyor karanlıkları
Yitik düşlerimi kovalıyorum
Gölgeler gidiyor; ben kalıyorum

Avareyim, asudeyim, yorgunum
Bilmiyorum neden sana vurgunum

Yüreğimden fışkıran bir “ah” mıdır gözlerin Beni benden koparan “eyvah” mıdır gözlerin

Acıyla dalgalanan sularda
Özlemi çoğaltan bir gemidir yüreğim

her bakışın ruhuma dokunan bir iğnedir
mıknatıslı gözlerin bilirim şahânedir
tutkusu yumak yumak sarıyor benliğimi
bana gülüşün lazım, gözlerin bahânedir

Gönül memleketimde seyyah mıdır gözlerin
Renkler avare;sitem başıboş kuytularda
Mavi midir, yeşil mi, siyah mıdır gözlerin
Yoksa yalancı mıdır, günah mıdır gözlerin

oysa iliklerime işliyor bakışların

Aldılar bulutları yorgun düşlerimizden
Farkında mısın, hayat gidiyor elimizden

At vuruldu içim paramparça Rüveyda
gölgelerin ardına sakladım kusurumu
sen orada kayıtsızca gülümsüyor gibisin
ben burda damla damla eriyip akıyorum
yine de, çiğnetmem kimseye gururumu
istenmediğim yeri sessizce terk ederim
hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim

Ey ruhumun yoldaşı bedenim,aynaya bak
Eskiden beri ateş yurdundasın.

Alaca bir at koşar içimde
Zamansız, mekansız nefese doğru

sessizliğim binlerce hıçkırıktır bilesin

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

nedir çevremizde bu kesif duman

Gün olur da, ayrılık yumağı çözülür mü
Bergüzârım ayaklar altında ezilir mi
Rüveyda, görür müyüm ufuklarını
Seninle bir sonsuzluk bulur muyum Rüveyda
Yoksa hep bu kabirde kalır mıyım Rüveyda

…
Siz hangi ülkenin sürgünüsünüz çocuklar
…

…
Duygularına ölüm yüklüyorum ömrümün ..
…

Acı yok; intizar yok; eskide kaldı hasret
Devrini tamamladı endişe, korku, hayret
Buz ve köz tarih oldu; bitti zaman ve mekân
Zaman biziz, mekân biz; imkânsıza yok imkân

Gözlerine bakmasam,doğar mi güneş

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Gözlerinde mi mehtab; mehtabın mi gözlerin

Bu ağıdı öldüğün için söylemiyorum
Sen ölmedin Rüveyda; at vuruldu; ben öldüm

Göğsümde bir yanardağ kıvranıyor Rüveyda
Yaraları kapandıkça kanıyor Rüveyda

O’nda bir meczubun imanı kaynar.

Beni bekleyen hayal ölümden az ilerde

Öldür kelimelerin feryadını ruhunda
Suskunluğun sarayı ya kalbindir, ya mezar

Buzlu bir vadide gelindir, sevda
Sevda benim sessiz ağırlığımdır

İliştir beni memnu bahtına.

At vuruldu; içim paramparça Rüveyda

Söyle, nasıl aşarım pişmanlık dağlarını
Yeniden bir Nil olup taşar mıyım çöllere

Belki de uykuyu hayat bellemişsiniz.

Hayalin bittiği menfeze doğru
Alaca bir at koşar içimde
Zamansız, mekânsız nefese doğru

umut kuş tüyüdür şimdi
uçuşuyor aykırı bacalarda

İhanet kurşunuyla vurulmuşum vay anam

Bazen bir melek saatler boyu
Yakama ölümsüz çiçekler takar

Yasını tutuyorum kararttığım düşlerin
Yıpranmış divaneler gibiyim sokaklarda

Adını söylemek istemiyorum
Her hecesi amansız bir kor dudaklarımda

Ey körebe oynayan hayallerim, gitmeyin

Sular durulmayacak biliyorum bu yerde
Beni bekleyen hayal ölümden az ilerde

Biraz dinlen ve yürü, kabuğuna dön, uyan
İnandığın her vuslat bir ayrılık dağıdır
Toprağa bak, gülümse, müsterih ol ve dayan
Hayat, bir inkisarın mutlu karanlığıdır

Kabuslar çeker anca derdimi yeryüzünde

Söyle, pencerelerden ufka bakan ayrılık
Beni böyle susturan yüzün baharı kim

…

At vuruldu; içim paramparça Rüveyda
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
İstenmediğim yeri sessizce terkederim
Hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim

Kendi hayalimden geçtim de artık Onun hayalinden geçemiyorum ..

Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de bırakamam yerlere gururumu
İstenmediğim yeri usulca terk ederim

Hangi yıldızdır bilmem, gözlerin
Kayar da üzerime Rüveyda

Oysa ben hiç görmedim dünyada gözlerini
Takılmadım engellerine nilüfer bakışlarının

Kendi hayalimden geçtim de artık
Onun hayalinden geçemiyorum

ne vakit sancılansam
damarlarıma sokuluyorsun

soranlara fısıltıyla
hamal olduğumu söylüyormuşsun
ben leylanın hamalıyım sevgilim
bu yürekten daha ağır
yük taşımadı yeryüzü hamalları

sana tutundukça sarsılıyorum
seni düşündükçe esaretteyim

iliklerime kadar kasırgalıyım

Acıyla dalgalanan sularda
Özlemi çoğaltan bir gemidir yüreğim

ne sevdiğim belli artık, ne sevmediğim
aşkın tadı kalmadı

en sonunda sen çıkınca karşıma
karar verdim yaşamaya yeniden

ruhumun vergi olarak
alıyorlar her yıl bir parçasını
milli gelirden payıma düşen
kıt kanaat yaşamak

Siyah gözlerine beni de götür
Artık bu yerlere sığamıyorum.

Nereye yürüdüysem bakışın, duruşun, sesin
Anladım; söndürmeliyim tutuşan yüreğimi
Kendimi yakmış olurum yakarsam bu şehri
Çünkü sen her şeyinle bendesin

Gittin;dünya bir kafes, deva mahpus, söz ketum
Gittin; çekildi suyu can nehrinin;kaldı kum

Yetim çığlıklarımı duyurmak üzre sana
Koşup geldim;iliştir beni memnu bahtına

Fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
Bir güvercin gibi uçurup kıtalar arasından
Çağırdın beni