Osmanlılar ve Ermeniler Kitap Alıntıları – Edward J. Erickson

osmanlı askeri kuvvetlerinin 1915 ilkbaharında anadolunun iç bölgelerindeki belgelenmiş yokluğu, ermeni nüfusuna yönelik saldırıların evvelce planlandığı tezlerinin yanlışlığını göstermektedir

İTC ile Taşnaklar arasındaki ilişkiler 1911 yılı boyunca da bozulmaya devam etti. İTC hakkında hususi bir sıkıntı, onun doğu bölge ve şehirlerindeki bağlıları üzerinde üst düzey bir yerel siyasi kuvvet veya kontrol uygulayamıyor oluşuydu. Bu vaziyeti daha da karmaşık hale getiren durum, bazı Kürt aşiretlerin Rusya’nın tahrikleri sayesinde milliyetçiliğin heyecanını hissetmeye başlamalarıydı.

Osmanlıların talihsizliğine, Viyana Kongresi sebep olmuş, Osmanlı Devleti’ni Avrupa Uyumu’nun dışında tutmuş ve Osmanlılar Avrupa hükümdarlarının istifadesine amade askerî yardımdan mahrum bırakılmıştı.

Nihilist ve Anarşistlerin felsefe, örgütlenme ve taktikleri Osmanlı İmparatorluğu’ndaki etnik Hristiyan azınlıklarca bağımsızlık ve özerklik kazanabilmelerine yardımcı olabilecek bir araç olarak sahiplenildi.

Doğu Anadolu’daki Ermeni nüfusu tehcir etmenin her şeyden önce askerî bir gereklilik olduğunun altı çizilmelidir.bu bir ayaklanmaya karşı koyma hareketidir.ABD’nin Filipinler, İspanya’nın Küba, İngilizlerin de Güney Afrika’da benzer tehdit algılamalarına karşı Osmanlıların aldığı tedbirlerden yer yer çok daha sert tedbirleri uygulamaya soktukları gözden kaçmamalıdır. Osmanlıların aldığı askerî tedbirler hiçbir şekilde soykırım olarak ifade edilemez.

Osmanlıların talihsizliğine, Viyana Kongresi sebep olmuş, Osmanlı Devleti’ni Avrupa Uyumu’nun dışında tutmuş ve Osmanlılar Avrupa hükümdarlarının istifadesine amade askerî yardımdan mahrum bırakılmıştı.