Mucizeler Dükkanı Kitap Alıntıları – Jorge Amado

Ne beyazlar ne de siyahlar var, para beyazlatıyor, burada siyah olan yoksulluktur.

Öğrencilerin desteği tehlikenin ta kendisidir. Konu katıksız dinamittir, bombadır.

Görüyorsun, bir filozof için genelevden daha iyi bir yer yoktur.

Zaten para, harcamaktan başka ne işe yarardı ki dostum!

On yıllık bitmez tükenmez konferanslar, bir günlük savaştan daha değerlidir ve daha ucuza mal olur; tutukevleri ve polisler bütün düzenlerde aynıdır ve hiç ayrımsız hepsi aynı derecede rezildir. Üniformalar sadece müzelik bir nesne oldukları zaman dünya gerçekten uygarlaşmış olacaktır.

Rahibe para ödenir,
arkadaşa para ödenmez,
arkadaşlık kiralanmaz, satılmaz,
onun bedeli başkadır

Öyküyü anlatacak 1i bile kalmadı diyen Zabel yüzünü buruşturarak güldü;

gülme, acılarını artırıyordu

Kuramları demir ve ateşle uygulamak istediğimiz zaman elimizi yakar

görevimin gereklerini yerine getirmeyi, yükümlülüklerimi sürdürmeyi kesmiyorum.

Sizin gibi, başkalarının ne düşündüğünden korkarak, maddeciliğinizin itibarını kırmaktan korkarak,
kendimi sınırlamıyorum

Uzun 1mücadele, sonsuz 1kavga.
1gün bitecek mi dostum???

çünkü Türk’ün valizi tonlarca ağırlıktadır!!!

büyümüş kalbiniz her an patlama tehlikesi içinde, çok yıpranmış,
Yaşamak istiyorsanız sakin durun, koltuğunuzda oturup rahat rahat sohbet edin.
Yorulmayın, öfkelenmeyin

Bildiklerim henüz az,
okudukça, daha çok okumam ve incelemem gerekiyormuş gibi geliyor

Önce öfkelenmiş, her şeyden tiksinmiştim. Sonra düşündüm:
Doğru, haklı, ben kara cahilim.
Olayları görüyordum arkadaşım,
onları algılamıyordum,
her şeyi biliyordum,
ama bilmeyi bilmiyordum.

İnsanları yargılamak söz konusu olduğunda onlara olduğundan daha fazla değer vermeyi yeğlediğim doğrudur,
çünkü olduğundan daha az değerlendirmek genellikle başkalarını kendi ölçümüne göre değerlendirmenin işaretidir

Zaman zaman umudumu yitiriyor,
aklımı kaçırıyorum

çünkü yaşamda 1ileri olmak istiyordu

Bilim ne soldur ne de sağdır,
bilim bilimdir

Ağlama çocuğum ağlama,
yaşam acımasız 1savaştır;
yaşamak savaşmaktır

Öğrenmekten vazgeçtim,
zaten kimsenin de bildiğini sanmıyorum

( ) her yıl 2 Şubat’ta hava nasıl olursa olsun kutlamalarına katıldığını söyledi.

Bu günlerde her şeyin bir bedeli vardı. O eski, güzel günler geçip gideli çok olmuştu.

Gonçalves Dias’dan Ağlama çocuğum ağlama, yaşam acımasız bir savaştır; yaşamak savaşmaktır dizelerini okur, çocuklar da ağızları bir karış açık, yürekleri ilgiyle çarparak dinlerlerdi.

Tutukevleri ve polisler bütün düzenlerde aynıdır ve hiç ayrımsız, hepsi aynı derecede rezildir. Üniformalar sadece müzelik bir nesne oldukları zaman dünya gerçekten uygarlaşmış olacaktır.

Güçlüleri pohpohlayan, güçsüzleri çiğneyen insanlardan sakının ve uzaklaşın. diyordu gençlere onlar değersiz,yapay ve aşağılıktırlar,yücelikten yoksundurlar.

Adam yalnızca kendisiyle dolu bir o kadar da boştu doğrusu.

Bin öykünün kahramanı olan Arkanjo yavaş yavaş yeniden dirildi.

Ne beyazlar ne siyahlar var, para beyazlatır, burada yoksulluk karadır.

Yetenek, deri rengine, unvanlara, toplumsal konuma bağlı değildir, bütün bunlar budalalıktır.

İş iş için, sanat sanat içindi, bu işse daha karlıydı. Çağımızın başlıca sanatıydı.

Tutukevleri ve polisler bütün düzenlerde aynıdır ve hiç ayrımsız, hepsi aynı derecede rezildir. Üniformalar sadece müzelik bir nesne oldukları zaman dünya gerçekten uygarlaşmış olacaktır.

Ne beyazlar ne de siyahlar var, para beyazlatıyor, burada siyah olan yoksulluktur.

Ağlama çocuğum ağlama, yaşam acımasız bir savaştır; yaşamak savaşmaktır.

Üniformalar sadece müzelik bir nesne oldukları zaman dünya gerçekten uygarlarmış olacaktır.

Ah! Arkanjo. Sen insanların ışığıydın, görmek için gözlerimiz, konuşmak için ağızlarımızdın. Sen bizim gücümüzdün, aklımızdın. Geçmişi, geleceği sen biliyordun, başka kim bilebilir?

Ağlama çocuğum ağlama. Yasam acımasız bir savaştır, yaşamak savaşmaktır.

Yalnızca bir isteğim var: yaşamak, yaşamı anlamak, insanları, tüm halkı sevmek.

Üniformalar sadece müzelik bir nesne oldukları zaman dünya gerçekten uygarlaşmış olacaktır.

Ah! Arkanjo. Sen insanların ışığıydın, görmek için gözlerimiz, konuşmak için ağızlarımızdın. Sen bizim gücümüzdün, aklımızdın. Geçmişi, geleceği sen biliyordun, başka kim bilebilir?