Mesihler Yalnızca Kutsal Masallarda Olur Kitap Alıntıları – Batuhan Dedde

Klasik bir gece. Siyah, yağmurlu, soğuk, acı ve yalnız.
Odanın içindeki biri kadın diğeri erkek olan iki insandan yola çıkacak olursak, klası dağılmış sik gibi bir gece.
Öyle bir gece.
Böyle bir gecede yapılabilecek en güzel şeyi yaptık. Biraz kokain, bir şişe viski, Camın kenarında sadece yağmurun sesini dinleyerek içiyoruz.
Gölgeleri seçemeyecek kadar karanlık.

Şimdi birileri kemanın tellerine dokunmalı. Ben yatağımda ölümü bekleyen bir hasta gibi uzanmalıyım.

Mezar taşıma ‘Utanmazsanız ölümü de sikebilirsiniz’ yazınız
Bu kadardı işte son isteğim bu dünyadan ve içindeki çürümüş et yığınlarından.

intiharlar genç bayan, onlar bu yeryüzünde kaybeden bir insanın görkemli bir kavga esnasında dinlediği irinli melodilerdir.

Alışacaktı bu olanlara nasıl olsa, insandı, insanın en büyük lanetiydi alışmak. Kulağa pek hoş gelmese de, yeryüzünde dolanan en büyük lanetiydi insanoğlunun, tanrı tarafından bir bahşiş gibi bırakılmış. Alışmak kavramını ilk duyduğumda 9 yaşındaydım. insan kırıldıkça büyür demişti tanıdığım ihtiyar bir adam. Anlam verememiştim buna, aklım oyuncaklarımdaydı. Gün geçti, zaman aktı ben kırıldım. Büyüdükçe de o ihtiyar adamı hatırladım

Ailem beni bu gezegenin avlusuna bırakıp kaçmıştı. Bu zamana kadar pek çok şeyi gömmüştüm.

Hayatımız; çevremiz, işlerimiz, kazandığımız para falan değildir. Hayatımız tercihlerimizdir. Daha doğrusu tercih ettiğimiz yollar.

Sarılmak yasalarla engellenmemiş bir uyuşturucu türüydü.

Devlet, kendi gücüne dayanabilen bir vatandaş istemezdi.

Otobüs yolculuklarını seviyorum. Çünkü sürekli bir gitme hali var ve riskli. Ölüm virüsü taşıyor. Gidip de dönmeme riski.

Bir keresinde ayakkabıma kusan bir kadına bile önemli değil diyebilmiştim. Şaşırtıcıydı benim için. Bu kadar insan olmuştum. Bukowski bile okumuyordum, vedalaşmıştım. Cemal Süreya olmak istiyordum. Bütün bunların bir sonu vardı biliyordum. Ama kapılmaktanda kendimi alamıyordum bu durumun büyüsüne

Hayatımız; çevremiz, işlerimiz, kazandığımız para falan değildir. Hayatımız tercihlerimizdir. Daha doğrusu tercih ettiğimiz yollar.