Kurtarıcım Efendim Peygamberim Kitap Alıntıları – Seca Öztürk

Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz.

Allah’a dayanan bir insanı hangi güç durdurabilir,hangi ordu korkutabilirdi?

Okumanın dışında hiçbir yol insana kendi değerini öğretemezdi.

Hiçbir baba çocuğuna güzel ahlaktan daha büyük bir miras bırakamaz.

Beni Rabbim terbiye etti. Ne güzel terbiye etti.

Senin göğüsünü açıp genişletmedik mi? Ve senden yükünü indirmedik mi? Öyle ki,senin sırtına pek ağırlık verilmişti. Ve senin için şanını yükselttik.

Cennet, ashabimdan üç kişiyi özler: Ali’yi, Ammar’ı ve Bilal’i.
Hz. Muhammed (sav)

Kim ağlayan çocuğunu susturuncaya kadar gönlünü alır, ona hoş davranırsa, Allah’ta ona cennette memnun olacağı kadar nimet verir. Hz. Muhammed (sav)

Cenneti annelerin ayaklarının altına seren Peygamberimiz, Anne kıymetini en iyi bilendi. &”En çok kimi sevmeliyim?&” diye soran bir sahabeye &”Anneni, anneni, anneni !&” cevabını verendi. Annesiz ve babasız yavruları en çok sevmeyi ve sevindirmeyi teşvik edendi.

Sevgili Peygamberimiz’in mübarek ömrünün ik sekiz yılı acı kayıplarla geçmişti. Yüce Allah, Kainatın Efendisini gelecekte bekleyen zorluklara ve sıkıntılara alıştırmak için adeta küçük yaşta eğitmişti.

Yetim olarak büyüdü ve yetimlerin halinden en iyi o anladı. Dünyada yetim başını okşayıp onu seven ve sevdireni, cennette kendisine komşu olmakla müjdeledi. Babasız doğduğu dünyaya, en iyi baba olarak veda etti.

&”Anneciğim&” diye hitap ettiği Halimeyi sık sık ziyaret ederek halini hatrını soracak, varsa ihtiyaçlarını giderecekti. Çünkü o, &”Vefa Peygamberi&” idi. Kendisine yapılan iyiliği asla unutmaz ve karşılıksız bırakmazdı.

Ahlakı, edebi, adaleti, merhameti, sevmeyi, sevilmeyi, mertliği, kardeşliği özlemişti dünya. Sabahı olmayan geceler bir ışığın , bir nurun aydınlığına muhtaçtı. Siyahın beyazdan, gecenin gündüzden, gülün dikenden farkı olmadığı bir anda bir müjdeyle uyandı dünya. Hz. Muhammed &‘in müjdesiydi bu. Takvimler 12 Rebiülevvel (20 Nİsan ) 571’ i gösteriyordu. Onun doğumuyla birlikte adeta insanlık yeniden doğuyordu.

Okumanın dışında hiçbir yol insana kendi değerini öğretemezdi.