Küfrüm Aşar Edebimi Kitap Alıntıları – Nursen Yıldırım

Unutmuş gibi yapdığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü.Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama, çok yoruldum.

Delirmek istiyorum.
Delirmek ve özgür olmak.
Unutmak.
Belki bir hastane odasında delirdiğimden habersiz uyutulmak

Kötünün iyisine razı olmaya mecbur bırakılıyoruz.

Ben sanki ne yaparsam yapayım mutlu olamayacakmışım gibiyim şimdi

Sen ;
Saç tellerine kadar sevdiğim ..
Nasılsın ?

Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama
Çok yoruldum.

Hayallerimi çaldınız! diye bağırsak ne fayda?
Daha kaça katlanabilir kimsesizliğimiz
Yetmiyor matematiğimiz

Kahkaha attım
Uykusuzdum, çok uykusuz
İnsan iradesine meydan okuyordum
Reddediyorum!

O kadar yalnızdım ki, duvardaki kan izlerini yıllar sonra fark ettim

Ağlamak döndürecekse seni geri,
okyanusa çevirelim yüzümdeki her gözeneği..

Herkesin içinde, dünde bıraktığına bir parça özlem kalır.

Ve benim sırtımı dayayabileceğim bir duvarım yok. Gölgesinde dinlenebileceğim bir omzum da yok.

Kadınlar susmaz genç adam. Susmuş kadın, gitmiş kadındır. Susmuş bir kadın için bitmiş bir adamsındır…

Sevilmeyi beceremiyordum!
Aranan,
Özlenen,
Beklenen
Ben değildim.

Sen;
Saç tellerine kadar sevdiğim.
Nasılsın?

Senden âlâ şiir var mı?
Ey göğsümün içinde gizlenen Tanrı’nın en muhteşem eseri ?

Delirmek istiyorum.
Delirmek ve özgür olmak.
Unutmak.
Belki bir hastane odasında delirdiğimden habersiz uyutulmak.

Gerçek bir yalnızlık, dağılmış sokak fahişelerine benzer, onlar kadar çirkindir ve onlar kadar ucuz

Bileklerimi değilse bile, umutlarımı kesmişliğim var benim.

Buradayım.
Güzel bacakları olan, sarhoş bir kadınım.
Buraya kadar gelebilmek için kalbimi parçaladım.

Aylardan Eylül
Aylardan hüzün

Annemi tanımasaydım, karşılıksız sevgiye baş kaldırabilirdim.

Bazen sadece gitmek yetmez, dönüp küfür etmek de gerekir.

Ve bence savaşmış olmak, kazanmış olmaktan daha mühimdir.

Bileklerimi değilse bile, umutlarımı kesmişliğim var benim.

– Neden güvenmiyorsun insanlara?
– Çünkü insanlar adi Loriana, çünkü çıkarları için seni incitmeyecek tek bir insan yok.

“Geçen gün bir adamla seviştim.
Geçen gün bir adamı terk ettim.
Geçen gün bir adam için ağladım.
Geçen gün bir adamı çok özledim.
Geçen gün bir adam için deşildi içim.
Puştun tekiydi.
Biliyordum
Zaten benim için başka seçenek yoktu.
Benim için “iyi” yoktu.
Hiç olmamıştı.”

“İyimser, şefkatli, dürüst kadın olmak bana yalnızca acı verdi. Beni olmak istemediğim, olmaktan korktuğum yerlere sürükledi. Ben de canı nasıl isterse öyle davranan kadın oldum.”

“En son ne zaman bir şeyi umursadığımı kimse hatırlamıyor Loriana. En son ne zaman bir şeyi sevdiğimden kimse bahsedemez sana Ne kadar kırılganım oysa. Ve ne kadar çok şey var giden zoruma. Kimsenin anlayamadığı, benim de kimse anlasın istemediğim aslında! Bu beni ne kadar korur bilmiyorum ama bence en doğrusu tam olarak nereden kırıldığını-kırılabileceğini asla belli etmemektir bir başkasına. Savunma yöntemi denilebilir buna. Nelerden korktuğumu kendimden bile saklıyorum, neleri ya da kimleri sevdiğimi de onlardan. İçime atıyorum hepsini, içimde nelerin olup bittiğindense asla bahsetmiyorum. Kolay kolay vazgeçebilirmişim gibi gösterdiğim her şeyin bağımlısıyım. Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama Çok yoruldum.

— Neden güvenmiyorsun insanlara?
— Çünkü insanlar adi Loriana, çünkü çıkarları için seni incitmeyecek tek bir insan yok. Onlar için senin hissettiklerinin hiçbir önemi yok, söylediklerinin de öyle ve bu asla değişmeyecek.
İçlerinden birkaçını seveceksin önce, çok sevmek ama. Ki güvenin devamıdır sevgi denilen illet.
Sevgi, lanetlenmektir Loriana.

Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama
Çok yoruldum.

Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü.
Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum.
Ne olur kimseye söyleme ama
Çok yoruldum.

Bırak, ne olacaksa oluyor zaten.
Engel olamıyorsun, tahmin edemiyorsun, seçim yapamıyorsun
Herkesin haklı sebepleri oluyor her şeyin sonunda.
Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar sana.
Alışıyorsun…
Hatta aldırmıyorsun.

Daha fazla kırılmamak adına etrafıma ördüğüm yüksek duvarlar, üzerime çöktü. Gidip birilerini öldürmek, birilerine küfretmek, birilerine sımsıkı sarılmak istedim. Bağırmak istedim, sonsuz acımı! Bir caddenin ortasında hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim.

Sen en büyük hatayı, kendine eyvallahı olmayan birinin gözünde vazgeçilmez olduğunu sanarak yaptın.

Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama, çok yoruldum.

Sabırla beklersem düzeleceğini sanıyordum ama aptal olanlardanmışım.

Aklıma geldiğinde beni gülümseten herkes, aklıma geldikçe sövdüğüm insanlara dönüştü.

Sevilmeyi beceremiyordum,

Beni unutman için yalvarıyorum şimdilik her gece, eğer unutursan, tekrar tanışabiliriz diye.

Bir şeyi sevmek bana göre değil.

Aklıma geliyorsun.
Gelme.

iyi ki doğdum,
“Haberiniz yok ölüyorum.”

Bazen sadece gitmek yetmez, dönüp küfür etmek de gerekir.

Beni kemiklerin kırılır gibi anlayacaksın.
Tuhaf bir acıyla.

Belki affedemem ama unutabilirim.

Sonra ne oluyor, biliyor musun?
Geçiyor.

Sen ki benim, ilk göz ağrım, ilk sevebilmişliğimsin.

Şimdi ne kadar uzağız, bilmiyorum,
Unutuyor olmanın bir adım gerisinde.

Korkmuyor musun bebeğim, bir gün senin kokunu mezara gömecek kadar çok severler beni diye?

Ve bence savaşmış olmak, kazanmış olmaktan daha mü­himdir.

Ben seni özledim,
Gel.

İçim sıkışıyor.
Rabb’im anla.
Sen onu bir tek benimle birlikte bağışla.

Ben seni bıraktımsa,
Senin yüzünden.

Sen yalnızca gitmedin sevgilim.
Sen benim umudumu, uykumu, huzurumu sikip gittin.

Asla affetmeyeceğim şeyler arasında
çok sevdiğim insanların olması, oldukça hüzünlü.

Aldattım,
Aldandım
Korktum,
Hiç kaçmadım.

Eğer yanlış kapıya girmiş bir anahtarsanız,
zorlamayın.
Kırılırsınız.

Aslında çok acıyor da belli etmiyorum.

Ve benim sırtımı dayayabileceğim bir duvarım yok. Gölgesinde dinlenebileceğim bir omuzum da yok.

Bizi bu derde atanların,
Sonsuz acılar bırakanların,
Rakı’ya düşürüp, kaldırmayanların,
Kül tablalarımızdan taşan kahrımıza sebep olanların,
Tüm unutulmazların,
Bütün ulaşılmayan numaraların,
Anasını sikeyim.

Kafamız güzel,
Kafamız milyonlarca kere güzel.

Gitme, kal

Lanet olsun!
İnsan, yalanla avutamıyor kendini.

En zorudur, nefes alan birinin yokluğu. En zorundan bile daha zordur, size ölmüşsünüz gibi davranan birinin varlığı.

Hiçbir sevilmek,
Sevilmemişliklerimin yerini dolduramıyor.

Lan ben çok üzgünüm.
Çok mutsuz.
Tırnaklarıma kadar mutsuzum,
Saç tellerime kadar.

Lan canım acıyor,
Benim canım çok acıyor.
Ateş var içimde, ateş.
Cehennem var

“en son ne zaman bir şeyi umursadığımı kimse hatırlamıyor Loriana. en son ne zaman bir şeyi sevdiğimden kimse bahsedemez sana. ne kadar kırılganım oysa.. ve ne kadar çok şey var giden zoruma. kimsenin anlayamadığı, benim de kimse anlasın istemediğim aslında! bu beni ne kadar korur bilmiyorum ama bence en doğrusu tam olarak nereden kırıldığını-kırılabileceğini asla belli etmemektir bir başkasına. savunma yöntemi denilebilir buna. nelerden korktuğumu kendimden bile saklıyorum, neleri ya da kimleri sevdiğimi de onlardan. içime atıyorum hepsini, içimde nelerin olup bittiğindense asla bahsetmiyorum. kolay kolay vazgeçebilirmişim gibi gösterdiğim her şeyin bağımlısıyım. unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. ne olur kimseye söyleme ama.. çok yoruldum.”