Kavimkırım İkliminde Aleviler Kitap Alıntıları – Ayhan Yalçınkaya

Hikayenin sonu henüz yazılmadı! Bedreddin ve devlet yaşıyor hala!

Dersim, Türkiye’nin içinde, fakat Türkiye’den ayrı bir parçaydı. Haritalarda bizim görünürdü. Fakat hiçbir zaman bizim olmamıştı. Ne yok verir, ne kervan geçirirdi.

Kavimkırımın hedefi ise yöneldiğinin fiziksel varlığını ortadan kaldırmak değildir; onu kabul edilebilir, makbul bir varlığa dönüştürmektir.

Düzeltilmeyen, mutlak kötülüğün kaynağı nedir?

Özgürleşene kadar mücadele edeceğiz.

Aleviler, Sünnilerden değil, devletten hak istiyorlar. Alevileri ötekileştiren, meşru demokratik haklarımızı gasp eden, Aleviliği yasaklayan Sünni toplumu değil ırkçı, gerici, asimilasyoncu devlet anlayışıdır.

Biz Aleviler hak alma değil varlık yokluk noktasındayız.

Aleviler Madımak’ın müze yapılmasını isterken, bunu hatırlamak için istemiyorlar; böyle bir katliamın ve acısının unutulabilmesi ne mümkün? Tersine, Aleviler unutulmaz bir acıyı taşa, tuğlaya, tutuşan perdeye, ise, dumana aktararak dağıtmak ve unutmak istiyorlar. Kendileri unuturken Sünnilerin hatırlatması için. Çünkü Sünniler Madımak’ı hatırladıkça, kuşku yok Aleviler unutacaktır .

Alevilerin tek ihtiyacı özgürleşme ve siyasallaşmasıdır.

CHP en fazlasından Alevilerin sorunlarını olduğunu kabullenmeye hazır gibi durmaktadır ama Devletin bir Alevi sorunu olduğunu kesinlikle yadsımaktadır; çünkü devletin kuruluşuna içkin kimi özellikleri kesinlikle tartışmaya açmamakla kararlıdır.

Alevi olmayı gizlemek istemiyorlar kuşkusuz ama söylemek de istemiyorlar. Alevi olmanın gizlemek zorunda olmadığı aynı anlama gelmek üzere söylenmek zorunda da olmadığı, yani Alevi olmak ya da Alevî olmamak gibi bir sorunun olmadığı bir toplumsal ve siyasal hayat istiyorlar.

Kavimkırımın hedefi ise yöneldiğinin fiziksel varlığını ortadan kaldırmak değildir; onu kabul edilebilir, makbul bir varlığa dönüştürmektir.