Karantina-Üçüncü Perde Kitap Alıntıları – Beyza Alkoç

Gece her şeyi karartsa bile Ay’ı karartamazdı.

Birine aşık olduğumu anlamam Aşık olmak anlaşılır bir durum değildir. Kimse kendi kendine durup da ben aşık oldum demez. Kimse aşık olduğunu fark edemez. Aşk gizli bir duygudur, insanı birden bire ele geçirir saati, tarihi, mekanı umursamadan. Aşk birden bire gelir, parmak uçlarından, saç tellerine kadar bütün bedenine yerleşir. Bakışların değişir, sesin değişir, dokunuşların değişir. Hayatın değişir. Aşık insanın su içişi bile diğerlerinden farklıdır. Bardağı daha sıkı tutar artık, hayata bağlanması için, hayata sıkı sıkı tutunması için farklı bir sebebi vardır. Çünkü artık kalbi doludur, su bardağının ellerinin arasından kayıp yere düşmesine, kırılıp paramparça olmasına izin veremez. Artık yemeğini yarıda bırakamaz, evden ayakkabılarının bağcıklarını bağlamadan çıkamaz. Artık her şeyi tam yapmak zorunda hisseder kendini. Bunları hisseder, çünkü onu motive eden bir duygu vardır. Onu sıcak tutan, üşümesine izin vermeyen bir duygu. Aşık olduğu insan onu, elini dahi tutmadan ısıtıyordur. İçini ısıtıyordur Buna rağmen aşık olduğunu anlayamaz. Bir insanın aşık olduğunu anlaması için tek yol, birinin onu kolundan tutup, Sen aşık olmuşsun. demesidir. Ancak o an anlar. Durur böyle, birkaç saniye boş boş bakar. Ben harbiden aşık olmuşum der Aşık olmak anlaşılmaz, aşık olmak fark edilir.

Ruhumdan her geçeni dudaklarımın arasından yollasam, ruhuma ne kalır!

Gökyüzünde yağmur, yeryüzünde biz.
Bulutlar mı sırılsıklam saçlarımız mı?
Saçlarımızdan damlayan sular mı ıslatıyor yerdeki karıncaları, bulutlar mı?
Yoksa biz de karıncaların bulutları mıyız?

İkimiz beraber düşüyorduk.
Bu düşüşte yalnız değildim.
Yalnız olduğum tek şey yere çakılışım olacaktı.

Senin kalbin atmaya devam etsin diye bu dünyada durdurmadık kalp bırakmam. Bunu bil.

Her seferinde yara alıyor, her seferinde kanıyor , her seferinde acı çekiyor ama kalkıp o duvara bile isteye tekrar çarpıyorduk. Çünkü biliyorduk O duvar yıkılmak üzereydi.

Onun o halsiz bedenini kendi yanımdan başka hiçbir yerde hayal edemiyordum.

Ölüler mi zarar verecek bana?Dünyanın en güvenli yeri mezarlıklardır belki de

Gökyüzünü göremediğim her yer kötüdür

Gece her şeyi karartsa bile Ay’ı karartamazdı.☻

Unutma, karanlık olmadan aydınlık bir hiçtir

Her şey tamamdı artık. Altı aydır hayalini kurduğum her şey şuan tamamlanmıştı. Bu kadın sevdiğim kızı dünyaya getirmişti, şimdi beni de kollarıyla sararak yeniden dünyaya getirmişti sanki
8 Mayıs 2018
Bugün benim yeniden doğduğum gündü
Ve tekrar ölmeye hiç niyetim yoktu.

En çok içinde fırtınalar koparken sessiz kalır insan.

Gece her şeyi karartsa bile Ay’ı karartamazdı.

Yıldızları süpürürsün farkında olmadan,
Güneş kucağındadır bilemezsin.
Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,
Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın.
Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın.
Uçar gider, koşsan da tutamazsın

William Shakespeare/bazen

Sen benim sevgilimsin.

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

ezbere bildiğin yolu karanlıkta da yürüye bilirsin

CİNAYET grubundan çık.
CİNAYET grubundan çıktınız.

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Gözlerini ışıklardan, ayaklarını yerden ayırma.
Ve unutma, ışıklar sadece karanlıkta yanar.

Burası sihirli bir evrendi, bambaşka hayatlar yaşayıp aynı şarkıların aynı cümlelerinde kendimizi buluyorduk.

+Onur sen yandın abi! Küçüklüğünde kafasına likör diken bir kızla karşı karşıyayız ve sen bu kıza evlenme teklif ettin.
-Ben onun bu yönüne aşık oldum.
+Ne yönüne, kafasına likör dikmesi yönüne mi?
-Cesaretine

Biz bize yeteriz.

Sen ve ben dünyanın en bir arada olmaması gereken iki insanıyız. İkimizin bir arada olduğu bir kompozisyon yok bu dünyada.
Hepsinin sonu kötü, anlıyor musun?
Hepsinin sonu mutsuz,
Hepsinin sonu felaket.

Şarkının dediği gibi, kaçıyordum
Kendimi değil, sevdiklerimi kurtarmak için.

-Şarkıyı sanki bizim için yapmışlar.
+Aynısını düşünüyordum
-Bizim şarkımız olsun mu? Dördümüzün. Mahşerin dört atlısının şarkısı
+Olsun

Kralın kızı karşı safların en önündeydi

İkimiz beraber düşüyorduk. Bu düşüşte yalnız değildim. Yalnız olduğum tek şey yere çakılışım olacaktı.

Sadece sevdim ya. Sadece aşık oldum.

Karşında şeytan varken tuttuğun silahın suçu senin değildir.

Gece her şeyi karartsa bile ayı karartamazdı.

Ruhum kafamın içerisine çevrilmiş bir dört duvarın arasında bir sağa bir sola bir öne bir arkaya çarpıyor, her seferinde yere düşüyor sonra kalkıp bir daha çarpıyordu.

Ucu bağlanmamış, şişirilip havaya bırakılmış bir balon gibi bir yandan sönüyor bir yandan oradan oraya savruluyorum. Öyle bir noktaya geldim öyle yoruldum ki bir zamanlar en büyük hayalim havada süzülmek iken şimdi tek dileğim sönüp yere inmek.

Beni unuttuklarını görmek istemiyorum.

Bir harabeyi sevdin, yıkık bir binaya aşık oldun

Beraber var olmuştuk, beraber yok olmalıydık. Ben onunla birlikte yok olmak istiyordum.

Her şey yok olup yalnız o kalsa, benim varlığım yine devam ederdi. Fakat her şey yerinde kalıp da o ortadan kaybolsa, dünya bana büsbütün yabancı olurdu.

Başkaları yağmur yağarken başını öne eğip koşarak kaçarken o başını havaya kaldırıp yağmuru yaşıyordu

Ama sana nasıl hissettiğimi söyleyeyim Böyle sanki ucu bağlanmamış şişirilip havaya bırakılmış bir balon gibi bir yandan sönüyor bir yandan ordan oraya savruluyorum. Öyle bir noktaya geldim öyle yoruldum ki bir zamanlar en büyük hayalim havada süzülmek iken şimdi tek dileğim sönüp yere inmek anladın mı?

‘???? ??? ?̧??? ???????? ???? ??ı ???????????ı.’

Gece her şeyi karartsa bile ayı karartamazdı.

”Söyle nefesim, söyle anlat ona ” diyordu şarkı.

Ruhum kafamın içerisine çevrilmiş bir dört duvarın arasında bir sağa bir sola bir öne bir arkaya çarpıyor her seferinde yere düşüyor sonra kalkıp bir daha çarpıyordu.

Gözlerini ışıklardan, ayaklarını yerden ayırma. Ve hiç unutma ışıklar sadece karanlıkta yanar

Ölümle didişeyim diye öyle uzun zaman beni bir başıma bıraktın ki ,yalnızca ölümü görür, ölümü hisseder oldum. Ölüm gibi bir şey oldum artık.

Sen ve ben dünyanın en bir arada olmaması gereken iki insanıyız. İkimizin bir arada olduğu bir kompozisyon yok bu dünyada. Hepsinin sonu kötü anlıyor musun? Hepsinin sonu mutsuz, hepsinin sonu felaket.

İnsanı güçlendiren cesaret değil korkuydu

Ve hiç unutmayın, ışıklar sadece karanlıkta yanar.

Zeynep Zeynep Zeynep Kimdi bu Zeynep?

İhtiyacım olan şey iyi hissetmek değil, kurtulmak. Anlıyor musun?

Gece her şeyi karartsa bile ayı karartamazdı.

Karşında şeytan varken tuttuğun silahın suçu senin değildir.

Güzel şeyler aslında bizi ısıtan değil üşüten şeylerdi.

Çünkü intikam öldürerek değil, yaşatılarak alınırdı.

Burası sihirli bir evrendi, bambaşka hayatlar yaşayıp aynı şarkıların aynı cümlelerinde kendimizi buluyorduk.

Adeta bir kraliyet hikayesinin satırları gibi, Kralın kızı karşı safların en önündeydi

Ve dünya bundan daha büyük bir işbirliği hiçbir zaman görmemişti Gökyüzündeki ay daha fazla parlamaya başladı o an. Çünkü yine dediğim gibi, gece her şeyi karartsa bile ayı karartamazdı.

Bir gün güneş beklenenden daha erken doğacaktı

Bana kalpsiz diyorlar seni hiç tanımadılar.

”Ve hiç unutma, ışılar sadece karanlıkta yanar. ”

Rengarenk bir bataklığın içinde batışını izledim hayatımın, gecenin sessizliğine direniyorum içimdeki yalnızlığın gürültüsüyle

Gece her şeyi karartsa bile ayı karartamazdı.

”Dünya güzel bir yer değildi. ”

Hiç kimsesiz kalsam bile kalbim beni yalnız bırakmayacakmış

Ölüler mi zarar verecek bana? Dünyanın en güvenli yeri mezarlıklardır belki de En korkmamamız gereken yer

Yolun sonunda bir olmasaydık anlamsızlaşırdı bütün bu macera.

Çünkü intikam öldürerek değil, yaşatılarak alınırdı.

Ya Ya ben bu kızı nasıl koruyacağım ya!

Sana söz veriyorum Seni tüm bu pisliğin içinde temiz tutacağım.

Ölüler mi zarar verecek bana? Dünyanın en güvenli yeri mezarlıklardır belki de

Ve hiç unutma,
ışıklar sadece karanlıkta yanar..

Hiçbir şey hayal olarak kalarak mutlu etmez insanı. Her şey gerçekleşince güzelleşir

Zeynep benim dudaklarımdan dökmeyip ruhuma bıraktığım her şeyin tamamıydı.
Belki karşısına çıkmak için erkendi. Ama arkasında durmak için geç bilr kalmıştım.

Onun o halsiz bedenini kendi yanımdan başka hiçbir yerde hayal edemiyordum.