Karacaoğlan Kitap Alıntıları – Ahmet Şükrü Esen

Karac’oğlan der bir hata işledim
İşledim de tövbelere başladım
Öpem derken al yanağı dişledim
Kurt yiyip de çürüyesi dişinen

Karac’oğlan der ki kendim öğmeyim
Coşgun sular gibi bendim döğmeyim
Güzel sevme derler nasıl sevmeyim
Sevsem öldürürler sevmesem öldüm

Taşa çaldım namusumu arımı
Sarf eyledim elde olan varımı
Kim ağlatmış benim mahmur yârimi
Kirpikleri top top olmuş yaş ile

Güzellikte kemâlini bulmuşsun
Uğrun uğrun dosta selâm vermişsin
Bin bir çiçekten de rengin almışsın
Dönmüş rengin elvan güle sevdiğim

Öteni yokladım o da yok imiş
Yürü yalan dünya senden usandım
Çok emekler verdim hep zayi ettim
Cesedim içinde candan usandım

Gelinin benleri varmış
Güzellik kıza verilmiş
Gelin akmış da durulmuş
Kız bulanık sele benzer

Gelinin benleri beste
Kızı gören olur hasta
Gelin şeker şerbet tasta
Kız petekte bala benzer

Gelinin elinde bardak
Kız daha görmemiş gerdek
Gelin gölde gövel ördek
Kız bağçede güle benzer

Aynı Karac’oğlan aynı
Tepesinde kaynar beyni
Zemheride kızın koynu
Al baharlı yaza benzer

Karac’oğlan der ki garibim garip
Garibin derdinden ne bilsin tabip
Akşamdan soyunup (da) koynuna girip
Boynuna dolanan kollar öğünsün

Bir gün bahar olur bir gün yaz olur
Çok ağlama kömür gözlüm söz olur
Mısr’ın hazinesin (de) versem az olur
Bütün İstanbul’u değer gözlerin

Şu yalan dünyada üç şey severim
Biri keklik biri turaç biri gaz
Onların da üç hasmı var dünyada
Biri ispir biri şahin biri baz

O birinin pare karlı dağı var
O birinin mor sünbüllü bağı var
Şu yalan dünyanın üç şeyciği var
Biri eyyâm biri bahar biri yaz

O bir kişi gibi kendim(i) öğemem
Koku(yu)layup zülühümü dövemem
Şu yalan dünyada üç şey (var) sevemem
Biri yalan biri gıybet biri söz

Karac’oğlan der ki göreydi gözüm
Daima Hakk’adır benim niyâzım
Güzel olana da üç şey ilâzım
Biri ilvan biri cilve biri naz

Dilber kalk gidelim fakirhâneye
İtiraz eyleme gel yavaş yavaş
Gözümden akıttım kan ile yaşı
Zülfün teli ile sil yavaş yavaş

Kaşların benzettim âb-ı zülâla
Gözlerin hükm eder yedi krala
Seher vakti kollarını ırgala
Tokunsun zülfüne yel yavaş yavaş

Üç gün değil beş gün değil yüz gündür
Şu zülüfler gerdanına düzgündür
Merhem sarmaz yârelerim azgındır
Yâremin Lokman’ı gel yavaş yavaş

Karac’oğlan der ki gidelim yâre
Acep bulunur mu derdime çare
Saydım gerdanında benleri sıra
Yanakta açılmış gül yavaş yavaş

Bağlandı yollarım kaldım çaresiz
Tamam (bu) dünya bana aralandı gel
Azrail göğüste canım hayhayda
Gözümün beyazı [karalandı] gel

Karac’oğlan der ki hafta[da] ayda
Sürüp ayrılmaktan ne buldun fayda
Azrail göğsümde canım hayhayda
Ciğerimin başı yaralandı gel

Güzel ne güzel olmuşsun
Görülmeyi görülmeyi
Siyah zülfün halkalanmış
Örülmeyi örülmeyi

Karac’oğlan der ki yalandır yalan
Aldatıp yârimi elimden alan
Gözyaşın mürekkep kirpikler(in) kalem
Ayrılık nâmesin yaz uğrun uğrun

O yâr bize yine nâme yollamış
Arif olan söylediğin anlamış
Al yanaklar domur domur terlemiş
Rahmetin güllere yağdığı gibi

Karac’oğları der ki ne salınırsın
Cevahir pas tutmaz, ne silinirsin
Nerden baksam bana el görünürsün
Seni seven olmaz benden ziyade

Karac’oğlan şu türkünün Hicaz’ı
Aradım bulmadım haram yimezi
Yedi yıldır terk ettiğim namazı
Nazlı yâr göğsümde kıl dedi bana

Bir gün bahar olur bir gün yaz olur
Çok ağlama kömür gözlüm söz olur
Mısır’ın hazinesin (de) versem az olur
Bütün İstanbul’u değer gözlerin

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Karac’oğlan diyor ermediler mi
El sunup gülünü dermediler mi
Kız seni sevdiğine vermediler mi
Bir derdin var bilemedim kız senin

Çıktım yücesine seyrân eyledim
Yâr ile gezdiğim dağlar perişan
Kulak verdim dört köşeyi dinledim
Bir ben değil cümle âlem perişan

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Karac’oğlan der ki derde doyamam
Gerdanında benler(i) çoktur sayamam
Can tatlıdır ben canıma kıyamam
Felek ağı yediriyor aşınan

Karac’oğlan der bir hata işledim
İşledim de tö[v]belere başladım
Öpem derken al yanağı dişledim
Kurt yiyip de çürüyesi dişinen

Karac’oğlan ağlar ağlar silinir
Bir âh çeksem yüce dağlar delinir
Ben gidersem sana bir yâr bulunur
Bari bir kötünün gönlün eğleme

Bir ok attım karlı dağın ardına
Düştü m’ola sevdiğimin yurduna
İl yanmazken ben yanardım derdine
Engel aramızı açtı n’eyleyim

Gittim gurbet ile geri gelinmez
Kim ölüp de kim kaldığı bilinmez
Ölsem gurbet ilde gözüm yumulmaz
Atam anam bir ağlarım yok benim

Dostun bağçesine yâd iller girmiş
Gülünü toplarken fidanın kırmış
Şur(a)da bir kötünün koynuna girmiş
Şu benim sevmeye kıyamadığım

Esti seher yeli söküldü seller.
Gidiyorum kömür gözlüm ağlama.
Ağlamanın vakti geçti ne çare.
Kement atıp yollarımı bağlama..

Nâçar Karac’oğlan nâçar
Günüm güzelinen geçer
Ağalar beğler de içer
Kahve de kara değil mi

Karac’oğlan bunu böyle söyledi
İnip aşkın deryasını boyladı
Nazlı yâr da figan etti ağladı
Yıkılıp üstüne ölesim geldi

Karac’oğlan der ki başların tacı
Ayrılık şerbeti zehirden acı
Kıvrım kıvrım olmuş zülfünün ucu
Mor menekşe boynun eğdiği gibi

Elindeki zemzem tası
Bilmem yanındaki nesi
Ilgıt ılgıt gelir sesi
Bülbül m’oldun Türkmen kızı

Altı ay oldu bu dağları aşalı
Yedi ay oldu kız sevdana düşeli
Gel gidelim bizim oda döşeli
Döşemesi boydan boya kırmızı

Öğüt veririm öğüt dutmaz
Kuru ağaçta meyve bitmez
Hayalin karşımdan gitmez
Günde görürüm düşlerini

Merdinden hey Karac’oğlan merdinden
Koç yiğitler yatamıyor derdinden
Beş yüz kişi Boz Gedik’in ardından
Dizgin edip çıkmamıza ne kaldı

Hep yalan oldu da doğr(u)’olan sözler
Gül gibi yanıyor açılan yüzler
Şimdiki zamanda büyüyen kızlar
Yalvarır oğlana gel diyü diyü

Güzel, ben seni isterim,
Seni koynumda beslerim.
Yüzünü güzel göreyim,
Zülüfün kara değil mi?

Benim meylim hiç güzele akmazdı
Akıttın meylimi selden ziyade

Ala gözlerini sevdiğim dilber
Ben güzel görmedim senden ziyade
Bilmem hûri misin (bilmem) gökten mi indin
Bugün güzelliğin dünden ziyade

Karac’oğlan der ki bunu söylerim
Yârsiz ya ben bu dünyayı n’eylerim
Bir canım var sana feda eylerim
Daha ne istersin candan ziyade

Güzeller de göç eylemiş yurdundan
Koç yiğitler yatamıyor derdinden
Sabahtan seherden Be[y]lân ardından
Sandım altı güzel indi pınara

Üçü uzun boylu gayetten güzel
Üçü orta boylu gözlerin süzer
Dedim ağca ceyran çölde ne gezer
Sandım kınalı keklik indi pınara

Karac’oğlan bunu böyle söyledi
İnip aşkın deryasını boyladı
Güzel gitti diyü pınar ağladı
Acıdı yüreğim yandı pınara

Ağca: Beyaza çalan
Beylan: Hatay’ın Belen ilçesi
Ceyran: Gözlerinin güzelliği ile meşhur bir geyik çeşidi, ceren

Nazlı hey Allah’ım nazlı
Meyvesi koynunda gizli
Melham eyle kömür gözlü
Sar sinemin yarasına

[Melham: merhem, ilaç]

Karac’oğlan söyler sözü çağında
Bir od düştü yanar sinem bağında
İl[ler] uyuyunca yatsı vaktinde
Gel de muradına er dedi bana

Koyun meler kuzu meler
Su gelir hendeğe dolar
Ağlayanlar bir gün güler
Gönül gamlanma gamlanma

Aradılar, bir tenhada buldular
Yaslandılar, şıvgalarım kırdılar
Yaz bahar ayında bir od verdiler
Yandım gittim, ala karlı dağ iken

Hasret bitip vakit saat dolunca
Sarılıp yatmaya kol incinir mi

Güzel sevme derler, nasıl sevmeyim
Sevsem öldürürler, sevmesem öldüm

Genç yaşında taze civan sevmeyen
Dünyasından hayvan gelir, bön gider

Severim güzeli nice olursa
Boyu uzun, beli ince olursa

Canımı esirgemem yarim senden
Götür sat pazarda kölem var deyi.

Ben terk eylesem de diyar-ı gurbet
Aşıklar sadıklar kavuşur elbet

Güzel sever diye isnad ederler
Benim Hak’tan özge sevdiğim mi var

Çağır Karacaoğlan çağır,
Taş düştüğü yerde ağır,
Güzel sevmek günah değil,
Ben kitapta yerin gördüm.

Bahçende gülün güllenmiş
Şeyda bülbülün dillenmiş
Koynunda memen kirlenmiş
Emilmeyi emilmeyi

Nerde güzel görsen orda kalırsın
Ben senin derdini çekemem gönül

Karac’oğlan der ki dertlerim azdır
Güzeli öğmesi boynuma farzdır
Kara kaş altında sürmeli gözdür
Aşığın bahşişin vermeli gelin

On beş yaşında da kırk beş bölüklü
Bir kız bana emmi dedi n’eyleyim

Göçmek değil bizim ilin muradı
Yar ile gittiğim yollar görünür

Çağır Karac’oğlan çağır
Taş düştüğü yerde ağır
Yiğit sevdiğinden soğur
Sarılmayı sarılmayı

Karac’oğlan yari gördüm ıraktan
Gözlerim dolmuştur kan ağlamaktan

Kulak verdim dört köşeyi dinledim
Bir ben değil cümle alem perişan

Uyandırman kömür gözlüm yorgundur.

Hey efendi, izin ver de gideyim
Arkam sıra ah çekip de ağlar var
Bir muradım nazlı yâre kavuşmak
Ara yerde yıkılası dağlar var

Karac’oğlan der ki: Kendim öğmeyim
Taşlar alıp dertli sinem döğmeyim
Güzel sevme derler, nasıl sevmeyim?
Çatık kaşın arasında benler var

Karacaoğlan

Gurbet eli bizim için yapmışlar
Çatısını çok muntazam çatmışlar
Ölüm ile ayrılığı tartmışlar
Elli dirhem fazla gelmiş ayrılık

Kadere suç bulmuyorum ben. Hayallerim gerçek olamayacak kadar güzeldi.

Bana ‘kara’ diyen dilber
Gözlerin kara değil mi
Yüzünü sevdiren gelin
Kaşların kara değil mi

Utanırım akar terim
Güzellikte yok benzerin
En sevgili makbul yerin
Saçların kara değil mi

Beni ‘kara’ diye yerme
Mevlam yaratmış hor görme
Ala göze siyah sürme
Çekilir kara değil mi . ..

Atım kalk gidelim aşağıdan yukarı
Şöyle dağlar koç yiğide dağ olmaz
Yedi yerden yaralarım sızılar
Bu yarayı çeken yiğit sağ olmaz

Düşünüp düşünüp de fikir’eyledim
Şu duman şu dağa ne güzel uymuş
El bağladım Hakk’a niyaz eyledim
La’net kör şeytana ne güzel uymuş

Şahin kocasa da vermez avını
Ta ezelden kurd eniği kurd olur

Karac’oğlan ki her sözüm haktır
Yiğit olan erin yalanı yoktur
Cehennem dediğin hiç ateş yoktur
Herkes ateşini bile getürür

Sabahtan uyandım bülbül sesine
Bülbül bir yanını güle getirir
Yiğit olan yiğit sırrın söylemez
Kötü kalbindekin dile getirir

Körlerin gözüne girsen de görmez
Namussuza öğüt versen de almaz
Bir kötü dilim var hiç halden bilmez
Kötü dil de başa bela getirir

Ben de şu dünyaya geldim geleli
Ben bir rüzigarım handa misafir

Haşarı da deli gönül haşarı
Akıttıkça ala gözler yaşarı
Çıkarma zülfünü fersten dışarı
Esen yeller de zülüfünden tel alır

Sevdiğime yenilir imanım dağlar

Ferhad derler şu dağları delene
İtibarım yoktur yüze gülene
Kefen kısmet olmaz güzel sarana
Beni yarin mendiline saralar

Sultan Süleyman’a kalmayan dünya
Bu dağlar yerinden ayrılır bir gün
Nice bin senedir çürüyen canlar
Hakk’ın emri ile dirilir bir gün