Kanatları Ölü Açıklığında Kitap Alıntıları – Pelin Buzluk

odasında hep yalnız. benimle de olsa yalnız. pansiyon odalarında en çok yatak yer tutar. ya uyumak için ya sevişmek için. en çok da ölmek için. düşünde canavarlarla iyi geçinmeye çalışıyormuş, bir keresinde böyle söylemişti. yine de öldürdüler onu.

ölüyü yakınca bir kez daha ölüyor gibi. ölümü kesinleşiyor. sanki yakılmasa bir süre daha yaşayacaktı böcek çenelerinde. çok ağladım krematoryumda. oysa ömrüm boyunca bir pasta yapım atölyesi sanabilirdim bu yeri.

Çay içiyorsak her şeyin üstesinden geliriz gibidir. Günde kim bilir kaç kez Yeniden demleyeyim mi? ye yanıt hayat kurtarır.

Babamın dindar bir adam olarak en sevdiği duyguydu acımak.

Bütün babalar ağrılı çaresizliklerinde gardiyan.

Aramak çoğu zaman bulmak için bir bahanedir.

Geçmişte yaşadıklarımız birçok insanın hafızasına bölünüp saklanıyor. Onlar öldükçe eksiliyor geçmişimiz. Hatırlatıcılar. Neredeyse bütün hatırlatıcılar öldü. Ben de anımsamazsam hiç yaşamamış sayılmayacak mıyım?

Öyle ya, insan kaybolmadıysa, kaybedilmiştir.

Acılı yoksulların yüzlerini birbirlerinden ayırt edebilmek çok zordur. Kendileri de çoğunun yüzlerini bir başkasıyla karıştırırlar.

Cumartesi bilinmez mi? Artık buralarda zaman cumartesilere bölünüyor.

Bütün babalar ağrılı çaresizliklerinde gardiyan.