İzdiham – Sayı 36 Kitap Alıntıları – İzdiham Dergisi

Keşke sana yazacak hiçbir şey bulamasadaydım!

Sanki içimde sürekli bir şeyler kırılıyor.

İnsanız değil mi, zayıflık dolaşıyor hücrelerimizde.

Ben köpeği bile aşağılamam, Allah yaratmış. Ama insanların köpekleşmesi beni çıldırtıyor!

Sosyolojimiz bozuk.

Anne abartma ölümü, arada çık gel

Ne uykumuz tam bir uyku, ne hayatımız tam bir hayat.

Ben biraz az sabırlı ben biraz çok soru soran

Tarih kitapları çocuklara ölümün zafer olmadığını anlatmalı, kötülüğün tohumlarının değil iyiliğin tohumlarının atılması gerektiğini

İnsan anlardan değil anılardan yapılmalıdır.

Gelmiyor elimden yaşamaktan başka bir şey

Bu hep böyledir. Kadın çağırır erkek ölür.

Biraz hayattan bahsedelim belki güneş çıkar.

Her şey güzel olsun istedik, çünkü değildi!

Cesaretle atılmış her adım doğru adımdır.

Sen bu mektubu aldığında ben çoktan yazdığıma pişman olmuş olacağım.

Ben bir gün yine hayret etmiştim.

Sokak köpeklerine selam vermek, adam olmaya çeyrek var demektir..

Mücver: âşık mı oldun bu yüzden saçmalıyorsun di mi çakaaal
Müşfik: ben âşık olmam
Mücver: niye
Müşfik: yıllar önce âşık olduğum biri vardı, sen âşık değilsin demişti o bana yalan söylemez aşık değilim ben

Sanki içimde sürekli bir şeyler kırılıyor.

Bir ferdi olduğum insanlık, ah ne kadar az idi gerçekten; derinliklerine erişemediği yeraltı ile sonsuzluğa uzanan gökyüzü arasındaki dünyasında, ancak basabildiği toprakla ve varabildiği menzille sınırlıydı; ne kadar âciz, bilgisiz ve çaresizdi!

Kimseye söyleyecek bir sözüm yok, ben her şeyi içime attım.

Beklemek, durmak değildir. Biliyorum.

Kadın, derinliği bilinmez karanlık bir kuyudur.

İnsan, kaçıp gitmeye çalışsa da, sevdiğinden bir yere gidemiyordu.

Bazen benim hikayem çok önceden bitmiş gibime geliyor.

beni de çarmıha gerdiler ama kimse isa demiyor bana

Biz yetişemeden hayatın bütün gişeleri kapanıveriyor.

Birinci tekil şahıs çok hoş dursa da
harfler yaslanacak birini daha istiyor

Keşke sana yazacak hiçbir şey bulamasaydım!!

Bir zamanlar meydan okumak isterdim. Kaç meydanını okudum da hayatın. Yanlızca iki harfini öğrendim: A H!

Gözlerin temize çekerdi her şeyi. Bu, büyük bir haksızlıktı. Hâlâ düşündükçe en çok gözlerinin haksızlığına uğramak kalbimi yaralıyor.

“Sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demek­tir,”

Halbuki anne
Cinayet
Uzun uzun baktığımız kızın masasına gelen erkek değil midir

İnsan kaçıp gitmeye çalışsa da, sevdiğinden bir yere gidemiyordu.

Sesler duyuyorum, sanki içimde sürekli bir şeyler kırılıyor! dedi adam.
Ne diyorsun, ne sesleri? diye endişeyle sordu kadın.

İçini dinliyormuş gibi sessiz kaldı bir süre adam, Bilmiyorum. dedi sonra, Derinden geliyor sesler, sanki bir bina çatırdayarak yıkılıyormuş gibi!
Beni korkutuyorsun! dedi kadın, Ne zamandan beri işitiyorsun bu sesleri?
Bir süredir. Belki son birkaç yıldır .
Nasıl yani? dedi kadın şaşkınlıkla, Bana neden hiç söz etmedin peki?

Geçer diye düşündüm. dedi adam, Hangi binanın yıkılışı yıllar boyu sürer ki!

İnsan, kaçıp gitmeye çalışsa da, sevdiğinden bir yere gidemiyordu.

Kimseye söyleyecek bir sözüm yok, ben her şeyi içime attım.

Allah’a yalvararak uyudu: Ne olur, biri
artık elimden tutsun.
Sabah uyandığında eli, diğerinin
üzerindeydi.

Ben köpeği bile aşağılamam, Allah yaratmış. Ama insanların köpekleşmesi beni çıldırtıyor!

Keşke sana yazacak hiçbir şey bulamasaydım!

Halbuki anne
Cinayet
Uzun uzun baktığımız kızın masasına gelen erkek değil midir