İzdiham – Sayı 35 Kitap Alıntıları – İzdiham Dergisi

Hakikat ağır yüktür, alma sırtına incinirsin.

Bundan böyle susanlara, az konuşanlara, bezgince ufka bakanlara karşı saygımız vardır. Çünkü onların da muhakkak içlerinde ağrıyan gizli bir yerleri olmalıdır. Yoksa niye böyle güzel sussunlar ki? Elbet bir hikayeleri vardır.

Her katil gibi olay mahalline dönecektir bir gün hayat

‘Coğrafya kaderdir’ der İbn-i Haldun.

Kocaman dünyalarımızda sığınacak küçücük birer köşe kapamamıştık birbirimizden.

İnsan kanatları olmayınca değil, ona inanan kimse kalmayınca yere çakılırdı.

Ey ruhum, hep soru soran bir ruh olarak kal, kaldığın yerde!

Ben insanların içinde kendime bir yer bulamıyorum, yaşananların bir parçası olamıyorum. Sanki başka bir gezegenden gelmiş gibiyim. Sanki tamamen yabancıyım her şeye..

bir bilsen,
insanın aklına baş kaldırması ne zor iştir
bir bilsen, buralarda burasız kaldım

neden yanlış çıkıyor bendeki soruların
o bütün cevapları

Bir sevdalı hüzün, bir pırpır gelip yerleşiyor yüreğine.

Bir öznenin kitabın bütün cümlelerini tek tek dolaştığı halde ait olduğu kendi cümlesini bulamadığını düşünün. O kitap, o öznenin cehennemi değil midir artık?

Ben insanların içinde kendime bir yer bulamıyorum, yaşananların bir parçası olamıyorum. Sanki başka bir gezegenden gelmiş gibiyim. Sanki tamamen yabancıyım her şeye dedi adam. Pencereden bakıyor ama pencereden göremeyeceği şeyleri görmeye çalışıyordu sanki.

Her şey değişiyor, bunu engellemek elimizde değil. Alışmak için daha fazla gayret göstermelisin belki de dedi kadın sakin bir sesle.
Gayret göstermediğimi mi sanıyorsun? Ama sanki bilmediğim bir dilde söylenenleri dinliyormuş gibiyim. Dinlemekte ısrar ederek bilmediği bir dilin kelimelerini anlayabilir mi insan?

Abartmıyor musun biraz? diye sordu kadın, Her şey karmaşık mı bu kadar gerçekten?

Belki de değil dedi adam sıkıntıyla, bir karmaşanın içinde yaşayan belki de sadece benim!

Nasıl da buram buram bir geçmiş zaman kokusu taşıyor özünde kurduğumuz bütün cümleler? Geçmiş hiç durmadan aklımızı kamaştırıyor bizim. Cereyanda kalmış, sersemlemiş gibiyiz sanki. Bizim gibi zamanın bir yerinde takılıp kalmışların, bir türlü ‘şimdi’ye tam olarak taşınamamışların, zamanla birlikte akıp gitmeyi bir türlü içine sindirememişlerin duygusal son kullanma tarihleri geçti mi acaba diye düşünmeden edemiyorum. Çünkü kalabalıkların içinde küçük bir azınlığız artık. Görünüşe göre çoğu hayatından memnun öteki insanların.

Her şeyi fazlasıyla anlamanın bir hastalık olduğunu unutma.

Uçabildiğini kimseye söyleme, öyle bir inanmazlar ki düşersin.

İnsan bir şeyi unutmaya çalıştıkça onu hafızasına kazıyor.

Her sabah yatağımdan küfür ederek uyanırım.

Tutunamayanlar, acılarını sessize almış insanlardır.

-Körler genelde siyah gözlük takmaz mı?
Sen niye takmıyorsun?
+Öyle mi, ben hiç kör görmedim ki!

Bir kitabı seçmekle bir hayatı da seçmiş oluyoruz.

“Evet, kitap bir kaçıştır.

İnsanın insana kulluğu son bulsun.

Ey ruhum, hep soru soran bir ruh olarak kal, kaldığın yerde!

İnanın. Gülümseyin.

”Kelimelerimin arasına bir tutam ağlama girdi. ”

İnanın. Gülümseyin.

”Güzelsem, güzelliğim büsbütün sana dair. ”

Beden, ruh, yürek ayrı paralelde ilerler. Ayrı sapaklardan geçer, ayrı yollara dağılırdı.

Aynaya baktığında ne görüyorsun?

Herkesten kıskandığım bir yalnızlığım var.

İnsan bir şeyi unutmaya çalıştıkça onu hafızasına kazıyor.

Beklediğin, hiçbir zaman gelmeyecek olandır.

Yalnız hüznü vardır kalbi olanın
Hüzün öylece ortaya yerdedir.

Tutunamayanlar, acılarını sessize almış insanlardır.

Ölüler için üzülme Harry. Yaşayanlar için üzül. Özellikle de sevgisiz yaşayanlar için.

Bir kitabı seçmekle bir hayatı da seçmiş oluyoruz.

Her katil gibi olay mahalline dönecektir bir gün hayat

Hayatlarında birbirini hiç bir yere koyamamış iki insandık.

Bir kitabı seçmekle bir hayatı da seçmiş oluyoruz. Başka hayatların varlığını bilmek aynı zamanda bizim de başka hayatlar yaşayabileceğimizi, mevcut hayatımıza ve hiç kimseye mahkûm olmadığımızı hatırlatır bize. Bir roman, hikâye ya da şiir hem başka hayatlara saygı duymamızı hem de dilersek bizim de hayatımızı değiştirebileceğimizi duyurur.

Ziyan olmuştu güzel bir şeyler. Kötü insanlar değildik. Sadece sokak yanlıştı. Bir daha birbirimize hiç bakmadık. Bir şey de konuşmadık. Söylenecek her şey söylenmişti. Birer sigara yaktık. Hayatlarında birbirini hiçbir yere koyamamış iki insandık. Kocaman dünyalarımızda sığınacak küçücük birer köşe kapamamıştık birbirimizden.

Insan bir şeyi unutmaya çalıştıkça onu hafızasına kazıyor.

Dünyada şimdi onunla yan yana bulunmamız kadar mantıksız ve lüzumsuz ne vardır acaba?

Hikayemi yazmadım. Sadece oynadım.

Yanılmalarda üstüme yoktur. Bu konuda da yanılmışım tabi ki.

Yalniz hüzü vardır kalbi olanın
Hüzün öylece orta yerdedir

Dünden öğrenin, bugünü yaşayın ve yarından umutlu olun. Ama en önemlisi soru sormayı hiç bırakmayın. Albert Einstein

Yoksa ben yok mu oldum!

Hayat bir yarıştan ibarettir derlerse inanma!

Bir kitabi seçmekle bir hayati da seçmiş oluyoruz.

Insan yalnızlıkta birikir. Biriktikçe kendini bilir; kendini bildikçe başkalarını tanır. Tanıdıkça daha çok sever. Önce kendine eğilirsin, sonra her şeye. Kendine aşkla eğilmeyen başkalarına nasil eğilebilir ki?

Kitap en iyi arkadaştır.

Okumak insanın bir azınlığın içine çekilme ve aristokratça yaşama/düşünme gayretidir.

Uçabildiğini kimseye söyleme, öyle bir inanmazlar ki düşersin.

Güzel bir gökyüzü kafeste kuşlar,
Onlardan birisin ben de öyleyim.

Yutkunmanın konuşmaktan daha sesli bir eylem olduğunu bir kez daha gösterdi bana.
-Ağırlaştırılmış Muhabbet-

Dünyanın en büyük ağrısı ölümün ağırlığıymış.

Özgürlük yalnız kalabilmeyi denir. Yalnız yasayamiyorsan doğuştan kölesin demektir.Eğer hayatin ağırlığına dayanamadiğin için köle olduysan yazıklar olsun sana.

Artik kırda bir çalilikta ansızın bir tavşan firlamiyor.

Bende bir hal olduğunu en son en yakınımdakiler anladı.

INSANLIK ARANIYOR ÖLÜ YA DA DİRİ

Ben size yeni ve daha güzel şeyler söylemek için kendi yalnızlığımda birikmeye gidiyorum