Izabel Kitap Alıntıları – J. A. Redmerski

Hiçbir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo sana hayatın kendisinden daha çok şey öğretemez.

benim işimde güven denen şey o kadar nadirdir ki aramak için vakit bile kaybetmezsin

Bu adamı öldürme isteğiyle yanıp tutuşuyordum. Tıpkı sırtımda kaşınan bir yara gibiydi. Ona uzanamıyordum ama biraz zorlarsam başarabilirdim.

Beni karşına oturtup yaptığım şeyin normal olduğunu, hatalarımdan ders çıkarmam gerektiğini söyleyemezsin. Çünkü bu hayatta yaptığın tek bir hata senin ölüm fermanın olabilir.

Öleceğim! Görmüyor musun? Ayrılmayı seçersen beni öldüreceksin!

Başıma gelen hem en güzel hem de en kötü şeysin sen

Ölümün bir adım ötesinde, uçurumun kıyısında durmak, hayatımız işte buydu

Kafamı yastığın altına koyup gözlerimi kapattığım zaman onu görüyordum.
Bazen sadece bunu yaparak rahatlayabiliyordum

Hatalarının kendisini tüketmesine izin vermeyecek kadar kararlıydı, kendisine kalan son şeyleri, aynı hataları tekrar etmemek adına elden çıkarıyordu.
İnsanlığını
Vicdanını

İlk cinayet her zaman tetikleyici olandı, bir insanın hayatının tamamen değiştiği, karakterinin yeni ve daha karanlık bir yapıya büründüğü andı.

Göğsüm sanki hayatım boyunca bastırılmış olan bütün duygularım uyanmış ve ne yapacaklarını bilemedikleri için ayaklanıp bir kaos yaratmışlar gibi sıkışıyordu

Bu hayatta yaptığın tek bir hata senin ölüm fermanın olabilir.

Kaderin bir cilvesiyle birbirimizin hayatına ortak olmuş, beraber olmaya duyduğumuz ihtiyaç ve benzerliklerimizle birbirimize bağlanmıştık..
İki bedende tek bir insandık

Bir insan nasıl bu kadar değişebilir ki?

Yüzmeyi kitaplardan öğrenemezsin.

“Ölüm sebebim olacaksın,” diye fısıldadım.

Birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin

Düşüncelerimi basit bir cümle kurabilecek kadar bile toparlayamadım.

Toplumdan, toplumda kabul gören şeylerden farklı olduğunda Kendin gibi birini bulmak çok zor bir iş.

İnsanlar genelde güvenilmezdirler.

Sonra bir an göz göze geldik, fakat birbirimize bir şey söylemedik. İkimiz de hatalı olduğumuzu biliyorduk

Son dönemlerde kendi kendime konuşmak yeni alışkanlığım olmuştu. Bunu yapmak bazı şeyleri daha kolay görmemi sağlıyordu.

Hayata tutunmalı, Victor’u unutmalı ve kalan zamanımda mutlu olmalıydım.

Ama yapamıyordum. Gerçekten yapamıyordum

Rol yapmak çok zordu. Kendim gibi dikkatsiz ve anormal olmaktan çok daha zordu.

Şantaj gibi, aşkın da türlü türlü şekli var.

Ölümün bir adım ötesinde, uçurumun kıyısında durmak, hayatımız işte buydu.

Birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin.

Toplumdan, toplumda kabul gören şeylerden farklı olduğunda kendin gibi birini bulmak çok zor bir iş.

Birbirimiz için yaratılmış gibiydik, başta birbirine uymuyormuş gibi görünen ama sonunda hiç beklenmedik bir şekilde yan yana düşen iki yapboz parçası gibi

Kaderin bir cilvesiyle birbirimizin hayatına ortak olmuş, beraber olmaya duyduğumuz ihtiyaç ve benzerliklerimizle birbirimize bağlanmıştık.
İki bedende tek bir insandık.

Birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin.

İnsanlar, genelde güvenilmezlerdir.

güven denen şey o kadar nadirdir ki aramak için vakit bile kaybetmezsin

Hiçbir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo, sana hayatın kendisinden daha çok şey öğretemez.

Öğrenmenin en iyi yolu bu, Sarai. Hatalarından ders almak. Hatalarından ders alıp onları düzeltmeyi öğrenmek. Hiçbir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo, sana hayatın kendisinden daha çok şey öğretmez.

Toplumdan, toplumda kabul gören şeylerden farkı olduğunda kendin gibi birini bulmak çok zor bir iş.

-“Ölüm sebebim olacaksın” diye fısıldadım .

“Öğrenmenin en iyi yolu bu; hatalarından ders almak. Hatalarından ders alıp onları düzeltmeyi öğrenmek. Hiçbir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo sana hayatın kendisinden daha çok şey öğretemez”

Bana kötü bir şey olmasına asla izin vermeyecek olan ruhumun öteki yarısı

İki bedende tek bir insandık.

Öğrenmenin en iyi yolu bu, Sarai. Hatalarından ders almak. Hatalarından ders alıp onları düzeltmeyi öğrenmek. Hiçbir antreman, kurgulanmış hiçbir seneryo, sana hayatın kendisinden daha çok şey öğrenemez.

Aklı yerinde bir insan gözlerinin içine bakan bir masumu öldüremez.

Pencereleri olmayan ve güneş ışığının girmediği bu karanlık rutubetli hapishanedeki tek yoldaşım düşüncelerimdi.

İlk cinayet her zaman tetikleyici olandır

Pervasızlık bizi saçmalıktan kurtarır.

Öğren­menin en iyi yolu bu, Sarai. Hatalarından ders almak.
Hatalarından ders alıp onları düzeltmeyi öğrenmek. Hiç­bir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo sana haya­tın kendisinden daha çok şey öğretemez.

Birbirimiz için yaratılmış gibiydik, başta birbirine uymuyormuş gibi görünen ama sonunda hiç beklenmedik bir şekilde yan yana düşen iki yapboz parçası gibi

Ne ekersek onu biçeriz.

ruhumun öteki yarısı

birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin.

Beni karşına oturtup yaptığım şeyin normal olduğunu, hatalarımdan ders çıkarmam gerektiğini söyleyemezsin. Çünkü bu hayatta yaptığın tek bir hata senin ölüm fermanın olabilir.

“Öleceğim! Görmüyor musun? Ayrılmayı seçersen beni öldüreceksin!”

Başıma gelen hem en güzel hemde en kötü şeysin sen

“Birbirimiz için yaratılmış gibiydik, başta birbirine uymuyormuş gibi görünen ama sonunda hiç beklenmedik bir şekilde yan yana düşen iki yapboz parçası gibi..”

Gizlendiğin yerde ne kadar uzun süre kalırsan yakalanma riskin o kadar artar.

Hatalarının kendisini tüketmesine izin vermeyecek kadar kararlıydı, kendisine kalan son şeyleri, aynı hataları tekrar etmemek adına elden çıkarıyordu.
İnsanlığını
Vicdanını

Birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin.”

Çünkü Spencer canını yakmaktan çekinmez, dedi, şaşırdım. Bense canını yakmak istemem.Öğrenmenin tek yoluysa gerçek gibi çalışmak

Sonra bir an göz göze geldik, fakat birbirimize bir şey söylemedik. İkimiz de hatalı olduğumuzu biliyorduk.

Göğsüm sanki hayatım boyunca bastırılmış olan bütün duygularım uyanmış ve ne yapacaklarını bilemedikleri için ayaklanıp bir kaos yaratmışlar gibi sıkışıyordu.

Yüzmeyi kitaplardan öğrenemezsin.

Yüzüne baktım. Gözleri İnsanı öpmeye davet edercesine hafifçe açılmış masum dudakları Elmacık kemiklerinin çıkıntıları Çenesi Boynunun zarif eğimi
Gözleri Ah o gözleri

ve bütün kötü ruhlu öğretmenler gibi en sevdiği öğrencisinin ilk kurbanı olmuştu.

çok fazla soru soruyorsun.
evet , sanırım soruyorum. sen de yeterince cevap vermiyorsun.
haklısın, sanırım vermiyorum.

Başıma gelen hem en güzel hemde en kötü şeysin sen

insanlar genelde güvenilmezlerdir.

Hiçbir antrenman, kurgulanmış hiçbir senaryo sana hayatın kendisinden daha çok şey öğretemez.

Yüzmeyi kitaplardan öğrenemezsin.

Birinin seni kandırdığını çok geç olmadan öğrenemezsin.

Gizlendiğin yerde ne kadar uzun süre kalırsan yakalanma riskin o kadar artar.

Artık karanlıkta yürüyüp ışığı arayan biri değildim. Ait olduğum yerdeydim.

Birbirimiz için yaratılmış gibiydik, başta birbirine uymuyormuş gibi görünen ama sonunda hiç beklenmedik bir şekilde yan yana düşen iki yapboz parçası gibi