İkili Yalnızlık Kitap Alıntıları – Lütfiye Aydın

Gülmekle ayakta kaldım. Derdi altedemezsen, o seni alteder.

Bırakılmak acı diyorsam, bundan. Yoksa, dert değil yalnızlık. Ben yaşamanın ilmini tek başına öğrenmiş adamım.

Gülmekle ayakta kaldım. Derdi altedemezsen, o seni alteder. Yoksa çile çekene çileden çok ne var!"

Bıyıklarından adam asılır babayiğitlerin, bir tutam havuçotu, şalgam için kapımızda uğunduğunu, birbirlerini yediğini görmüş adamım ben hatun kişi! Şimdiyse insanlar buldukça bunuyor. Karınları doydu, yüzleri güldü; sıra bozgunculuğa geldi."

… Hele o köpek… Çiftliği satıp kente göçerken, onu da bırakmıştık. Bir alacak meselesi için aylar sonra kasabaya döndüğümde, onu bir çarşı fırınının önünde görmüştüm. Kulakları düşmüş, uyuzlaşmıştı. Tanıdım yine de. Çağırdım &‘Çomar, Çomar!’ diye. Ne oldu bilir misiniz? Başını çevirip tıpkı kinlenmiş bir insan gibi baktı. Sonra da arkasını dönüp uzaklaştı."

Düşünde kız gören, kızgın haber alır"dı, "evinde kızı olanın yüreğinde sızı olur"du. Öyleyse elden geldiğince ezmeli, göz açtırmamalıydı onlara.

İsteriz ki, üzümleri buğusu üstündeyken yiyelim. Ama bırakmaz. Alır elimizden. Durun hele, yılan kusmuş olmasın" …

Bırakılmak acı diyorsam, bundan. Yoksa, dert değil yalnızlık. Ben yaşamanın ilmini tek başına öğrenmiş adamım. Düşe kalka…

Bekçi dediğin ne! Gözü görmez, ayağı tutmaz bir adam eskisi. Görecek de bağa gireni, ardından yetişecek… Ohhooo.

Başkaları gibi önemli değil" filan deyip ikiyüzlülük etmem. Bilirim ki anayı kızdan ayırır para. En yakınlarınla, onun yüzünden kötüleşirsin. Yahu, kenefe bile beleş sokmuyorlar insanı. Nasıl önemsizmiş?!!

Gülmekle ayakta kaldım. Derdi altedemezsen, o seni alteder. Yoksa çile çekene çileden çok ne var!"