İki Şəhərin Hekayəti Kitap Alıntıları – Charles Dickens

” Ben bazen burada tüm bir akşam boyunca oturuyor ve hayallere dalıyorum, ama nedense bu akşam en aptalca hayalin gölgesi bile beni ürpertmeye yetiyor. Her yer o kadar karanlık ve kasvetli ki ”

Dayanamadığım bir şey varsa o da şu belirsizlik.

Onca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlık

Duygular! Ne duygulara ayıracak zamanım oldu ne de duyguları yaşayacak fırsatım.

Duygular! Benim onlara ayırabileceğim hiç zamanım yok.

Her insanın bir diğerinden sakladığı büyük sırları ve gizemleri vardı.

Gece vakti büyük bir şehre girdiğimde karanlıkta kümelenmiş bütün o evlerin her birinin içlerinde kendi sırlarını barındırdıklarını düşünürüm , her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayrı bir sır taşır içinde !

Bir gün yorgun bedenlerin dinlendiği yerde buluşacağız.

“Yüksek tabakadan nefret etmek, aşağı tabakanın istemsizce gösterdiği bir çeşit hürmettir.”

Göze hoş görünüyor burası ama bir bütün olarak bakıldığında, bu gökkubbenin altında, gün ışığında israfın, kötü yönetimin, zorbalığın, borcun, ipoteğin, zulmün, açlığın, çıplaklığın ve acının üst üste yığıldığı bir kule aslında.

Ölümden bahsetmeye ne gerek var şimdi?

Kocam yoksulluktan öldü; pek çok insan yoksulluktan ölüyor ve daha pek çoğu bu yüzden ölecek.

Her yerde onları yoksullaştıran şeylerin dokunaklı izleri vardı; bu küçük köydeki muhteşem yazıta bakılırsa, ne olursa olsun, soyup soğana çevrilmedik tek köy kalmayana dek devlete, kiliseye, krala vergi, yerel ve genel vergiler ödenecekti.

Zaman ve mevsimler kimseyi beklemiyordu.

Yaşasa mutlu bir anı olacak mıydı?

Diğer pek çok konuda olduğu gibi sefil halk zorluklar karşısında başının çaresine bakmak zorunda kalıyordu.

Herkes hiç bitmeyecek bir maskeli balo için giyinmişti sanki.

Dürüst insanlar parmakla gösterilecek kadar azdı.

…umarım yüreğiniz her daim ışıl ışıl ve mutlu olur!

Devletler, kontrollerine aldıkları muhalefet hareketlerini, ayaklanmaları ya da devrimleri, dışında kaldıklarından daha kolay engeller.

Bırakın da, şu pusulası şaşmış hayatımın sonuna kadar size kalbimi açtığım günün hatırasıyla yaşayayım…

Bilmenizi isterim ki, siz benim ruhumun son rüyasısınız.

umutsuz menfaatler için umutsuz oyunların döndüğü umutsuz bir zaman bu. Bugün omuzlarda evine kadar taşınan bir adam ertesi gün idama mahkûm edilebilir.

iki ülkede de ekmeğin aslanın ağzından değil de kodamanları Elinde olduğu bu dönemde, hepsinin Emin ve mutabık (uygun) olduğu bir şey varsa o da mevcut düzenin asla sarsılmayacağıydı.

zamanların hem en iyisi hem de en kötüsüydü; hem bilgelik hem ahmaklık çağıydı; bir yandan inancın, Diğer yandan inançsızlığın devriydi; mevsim hem aydınlığın mevsimiydi, hem karanlığın; hem Umudun baharı, hem çaresizliğin Kara kışıydı; bir yandan her şey önümüze serilmişken öte yandan hiçbir şeyimiz yoktu; sanki hem cümleten cennet’e gidecek hem de Cehennem’i boylayacaktık sözün kısası, o devir bugünkünü Bir Hayli andırıyordu, sanki Çağın sesi en gür çıkan yöneticilerinin derdi yine, dönemin iyi ya da kötü sıfatlarından hangisine layık olduğu değil, sıfatın başına en pekiştiricisini alıp almadığıydı.

Beni getirdiğinizde kendimi güçsüz ve halsiz hissediyordum ve şimdi çıkarken çok daha halsizim.

Eğer yaşanmakta olana başkaldırıyorsanız ve gençseniz, yaşadığınız her ne olursa olsun serüvendir.

Her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir. Gecenin bir yarısı büyük bir şehre girdiğimde, karanlıkta kümelenmiş evlerin her birinin kendine ait sırlar barındırdığını, bu evlerin her bir odasının bir sırrı olduğunu düşünürüm; orada çarpan yüzlerce, binlerce yüreğin her biri, en yakınındaki için bile bir muammadır!

Bunca kalabalığın içinde olup yalnız olmak!

Giyotin,insan ırkının yeniden diriliş sembolü haline gelmiş, bu konuda haçı fersah fersah geride bırakmıştı;artık insanlar,haçı çıkardıkları gerdanlarinda giyotini taşıyorlar,haçın inkar edildiği yerlerde,giyotine itibar edip önünde saygıyla eğiliyorlardı.

Yasalar çıkalı daha iki hafta olmamış olmasına rağmen, yüzyıllardır her şey bu şekilde işliyormuş gibi geliyordu.Üstüne üstlük, dünya kurulalı beri varmişcasina herkesin aşina olduğu iğrenç bir şey peyda olmuştu: Giyotin denen o fettan dilber .

Ne var ki oduncu ile çiftçi, durmamacasına çalıştıkları halde, işlerini hiç ses çıkarmadan yaptıkları için, usluca dolaşırlarken ayak seslerini kimsecikler duymadı. Hoş, onların uyanık oldukları kuşkusunu duymak bile dinsizlikti, ihanet sayılırdı ya.

” Ben çok hayal kırıklığına uğramış bir köleyim. Dünyadaki hiç kimse umrumda değil benim, kimsenin de beni salladığı yok. ”

Gereğinden fazla yük taşıyan kalplerimiz, gelmiş geçmiş en hızlı atların dörtnala koşuşunu bile geride bırakacak bir hızla çarpıyor.

Son derece haksız bir biçimde götürüleceğim bu hapishanede dış dünyayla iletişim kurabilecek miyim?
Oraya gidince görürsün.
Kendimi savunma hakkı bile verilmeden,yargısız infazla ömür boyu orada takılıp kalmayacağım,öyle değil mi?
Onu da oraya gidince görürsün. Hem velev ki öyle; insanlar geçmişte çok daha kötü hapishanelere ömür boyu tıkılıp kaldilar

Onu bulamıyorum, ama bulmam gerekiyor. Nerede?

Özgürlük, Eşitlik Kardeşlik ya da Ölüm! En kolay hayata geçirileni sonuncusuydu.

O küçük cesur yüreğinde bu ümitsizliğin ne işi var?

Hiçbir devlet görevlisi hiçbir matematik hesabıyla tam olarak hesap edemiyordu kurulan darağaçlarının sayısını ve bu yangını söndürebilecek suyun miktarını.

Tıp da Güneş ışığının gündoğumunda da günbatımında da hüzünlü olması, gibi ayışığı da hep hüzünlü değil midir zaten?

Sizce de bu kadar cehalet tehlikeli değil mi?

Her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir.

Eskiyi bırak artık, bugünü yaşa
Geçti o günler

Bana bakın, insanın düşüncesi olması için her şeyden önce düşünmesi gerekir.

Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete

Hiçbir devlet görevlisi,hiçbir matematik hesabıyla tam olarak hesap edemiyordu kurulan daragaclarinin sayısını ve bu yangını sürdürebilecek suyun miktarını

Bu dünyada sevgi denecek bir duygu varsa, benim hissettiklerimin başka bir tanımı olamaz.

“Kederin ve ümitsizliğin muazzam bir gücü vardır.”

İnsanın bedenini örten ne olursa olsun, duygular onu deler geçer.

Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoriteleri bu günler hakkında -olumlu anlamda da, olumsuz anlamda da- ancak ve
ancak en sözcüğü kullanılarak konuşulabileceğini iddia ediyorlardı.

En büyük arzum bu düzene ait olduğumu unutmak.

Dünyada sevgi diye bir şey varsa, bu benim ona duyduğum şeydir.

Sevgili Doktor Manette, kızınızı tüm kalbimle, derinden, hiçbir menfaat gütmeden ve büyük bir adanmışlıkla seviyorum. Dünyada sevgi diye bir şey varsa, bu benim ona duyduğum şeydir.

Yanlış yaşanmış bir hayatın kıymetiharbiyesi yoktur ve hayat her türlü çabaya değer.

Kederin ve ümitsizliğin muazzam bir gücü vardır.

Ne çok insan ve ne büyük ıssızlık.

Genç yaşta ölmüş biri gibiyim ben. Hayatım boyunca böyleydi.

Zaten bunca kötülükten iyi bir şeyin çıkması mümkün değildi; böylesine mutsuz bir başlangıca mutlu son yakışmazdı.”

Soyluluk başını kırmızı takkelerin altına saklamış, ayağına hantal ayakkabılar geçirmiş ağır aksak ilerlemekteydi.

Genç yaşta ölmüş biri gibiyim ben.

Yüksek tabakadan nefret etmek, aşağı tabakanın istemsizce gösterdiği bir çeşit hürmettir.

Zaman ve mevsimler kimseyi beklemiyordu.

Bunca kalabalığın içinde olup yalnız olmak!

Tıpkı okyanusun ölüleri karaya atması gibi ayna da üzerine yansıyan o görüntüleri geri gönderebilseydi bu iğrenç yer iğrenç hayaletlerden geçilmezdi.

Aşağıdakilerin yukarıdakilere duyduğu nefret , istemsizce gösterdikleri saygıdır.

Yalnızlığın avantajlarıyla çevrelenmiş olmak, derin derin düşünmek için bulunmaz nimettir ve kaderini, senin etkileyebileceğinden çok daha olumlu etkileyebilir.

Bu ayık,aklı başında halinize güvenmeyin çok,günlerin ne getireceğini bilemiyor insan.

Ölüm her konuda doğanın çaresiyken neden kanunlar için olmasındı ?

Güneş hüzünlü hüzünlü yükseldi; güneşin üzerine vurduğu hiçbir şey, sahip olduğu yetenekleri ve güzel duyguları kullanma becerisinden yoksun, kendi yararı ve mutluluğu için bir şeyler yapmayı beceremeyen, dahası bu feci halinin farkında olan ve bu feci halin onu tüketmesi pahasına kendinden vazgeçen bu adamdan daha hüzünlü değildi.

Ölüm çoktan ayrı yerlere koydu bizi!

Nefretin yarattığı güç, sevginin yarattığına yenik düşmeye mahkumdu hep.

Zulüm ve zorbalık tohumlarını bir kez ekecek olsanız, sonunda ektiğiniz tohuma uygun bir meyve almanız işten değildir.

Ciğerini, nefesini anlamadığın şeylerle ilgili konuşarak tüketme sevgili dostum

Aslında yüzler hep aynı yüz, hayaller hep aynı hayaldi.