Hobart Paşa'nın Anıları Kitap Alıntıları – Kansu Şarman

Rumlar kendi çevreleri içinde yaşıyorlar, Ermeniler de öyle. Türkler ise sosyeteye girmeye son derece hevesli, fakat aile hayatlarının düzeni bu tarzda konuk ağırlamayı engelliyor.
“Herkesin mutsuz olduğu çürümüş bir düzene işaret etmek istedim” diyor, yazarımız İstanbul’da seçkin sayılmak için uğraşan “mukaddes muhite” yani Pera Sosyetesi’ne.

Bir Türk köyüne geldiğimde avcıyı ve arkadaşlarını rahat ettirmek için herkesin birbiriyle yarıştığına her zaman şahit oldum.
Konukseverlik: bu aslında onlara heyecan veren tek düşüncedir sanki. Avcıların köyden ayrılırken vermek istediği karşılığı bu yoksul ve zavallı insanların almaktan nasıl kaçındığı ise insanı çok duydulandırır.

Eğer mümkünse gecelemek için Rum köyü yerine her zaman Türk köyünü tercih edin. En fakir Türk köyünde bile, kelimenin tam anlamıyla Şark’ın geleneksel konukseverliğini bulursunuz. Rum köyünde ise sizi azami şekilde istismar etmeye kalkarlar; hatta fişeklerinizi bile çalarlar.

Cesaretlendirilmeyi beklediğiniz zaman insanlar nedense şu ya da bu şekilde hoşa gitmeyen şeyler söyleyerek içinize korku salarlar.

Halbuki kahraman birinin uğradığı şanssızlık, gereken cesareti göstermiş olsa bile, öyle ya da böyle her zaman suç olarak görülür ve affedilmez.

Öte yandan tecrübe insanı haşin bir şekilde eğitiyor.

Bütün bunlardan bana ileride yararlı olacak pek çok ders aldım. En önemlisi de insanların acılarını paylaşmak ve insanoğlunun kusurlarına, yaptığı hatalara anlayışla davranmak oldu.

Eğer mümkünse gecelemek için Rum köyü yerine her zaman Türk köyünü tercih edin. En fakir Türk köyünde bile, kelimenin tam anlamıyla Şark’ın geleneksel konukseverliğini bulursunuz. Rum köyünde ise sizi azami şekilde istismar etmeye kalkarlar; hatta fişeklerinizi bile çalarlar.