Hepimiz Birbirimizin Örneğiyiz Kitap Alıntıları – Suat Derviş

Siz insaf ediniz de söyleyiniz. Ben, daha bu yaşta beş kedi yavrusuyla bir odaya kapanırsam; çıldırır mıyım, çıldırmaz mıyım? (Gülerek) Halbuki, onun bütün saadeti beş hay­van, hepsi ile ama hepsi ile ayrı ayrı konuşuyor. Sanki kediler söz anlarmış gibi!

Bazen o kadar ümitsiz oluyorum ki, intihara bile karar veriyorum.

Nasıl ölmedim, nasıl ölmüyorum kendim de hayret ediyorum.

‘Bu adamlar da böyle didişmeye üşenmezler mi? Dünyanın gidişini onlar mı düzeltecekler? Böyle geldik, böyle gideriz! Toplaşmaya, bağrışmaya, harp etmeye ne lüzum var? Ağızlarından lokmalarını mı almışlar? Bir de, alsalar efendim: Allah rezzak-alem. Kimse aç, susuz kalmaz.’

‘Kuzum’ diye başladım, ‘Aklını mı kaybettin, ne oluyorsun? Nasıl utanmadan, benim aleyhimde bulunuyorsun? Ayıp degil mi? Ablanın bu kadar iyi arkadaşıyım; gözüme tükürük ile sürme sürüyormuşum; sana ne? Bunu söylemek yakışır mı? Val­lahi, seni kardeş gibi sevmemiş olsaydım, yüzüne bakmazdım. Sana bu yakında bir şeyler oldu. Başında bir hastalık mı var?’

Nasıl ölmedim, nasıl ölmüyorum kendim de hayret ediyorum.