Harry Potter and the Goblet of Fire – Slytherin Edition Kitap Alıntıları – J. K. Rowling (Robert Galbraith)

Bir adamın nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan, kendisiyle eşit olanlara değil, astlarına nasıl muamele ettiğine bak.

Başa gelecek olan gelirdi ve ne zaman gelirse o da o zaman karşısına çıkacaktı

”Cedric’i hatırlayın. Gün gelir de doğru olanla kolay olan arasında seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli, yardımsever ve cesur bir çocuğa, sırf Lord Voldemort’un yoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. Cedric Diggory’i hatırlayın.”

Acıyı bir süreliğine uyuşturmak, sonunda onu hissettiğinde daha da büyük acı çekmene yol açar.

Anlamak kabul etmenin ilk adımıdır ve iyileşme ancak kabulle gelir.

Tuhaf ama ne zaman bir şeyden korksan ve zamanı durdurmak için elinde avucunda ne varsa vermek istesen, zamanın hızlanmak gibi kaba bir huyu vardır.

Anlamak kabul etmenin ilk adımıdır. Ve iyileşme ancak kabulle gelir.

Bir adamın nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan; kendisiyle eşit olanlara değil, astlarına nasıl muamele ettiğine bak.

Cedric Diggory’nin ölümünden sonra:
Harry üçün ən yaxşı məşğuliyyət Ron və Hermiona ilə oturub başqa mövzularda danışmaq və ya onların şahmat oynamaqlarına tamaşa etmək idi. Hiss edirdi ki, Ron, Hermiona və O artıq bir-birini anlamaq üçün sözlərə ehtiyac duymurlar.
Harry Potter və Atəş qədəhi

Öte yandan, her taraftan üzerine antipati akarken insan kendini çok yalnız hissediyordu.

Acıyı bir süreliğine uyuşturmak, sonunda onu hissettiğinde daha da büyük acı çekmene yol açar.

Hagrid’in dedigi gibi, başa gelecek an gelirdi ve ne zaman gelirse, o da o zaman karşısına çıkacaktı.

Cedric’i hatırlayın. Gün gelir de doğru olanla kolay olan arasında seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli, yardımsever ve cesur bir çocuğa, sırf Lort Voldemort’un yoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. Cedrig Diggory’yi hatırlayın.

Anlamak kabul etmenin ilk adımıdır ve iyileşme ancak kabulle gelir. Bu gece çektiği çileyi ona kimin yaşattığını, niye yaşattığını bilmesi gerek.

Çünkü ikiniz birbirinize, başarısızlığa uğrayan lanetle bağlısınız, dedi Dumbledore. O sıradan bir yara izi değil.

Harry diye fısıldadı Cedric’in hayali, bedenimi de geri götür, olur mu? Bedenimi annemle babama geri götür

Sirius başını salladı. O, Crouch’un notunu senden iyi vermiş, Ron. Bir adamın nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan, kendisiyle eşit olanlara değil, astlarına nasıl muamele ettiğine bak.

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera

Gel, bul bizi seslendiğimiz yerde,
Şarkı söyleyemeyiz yerin üstünde.
Ve ararken sakın unutma şunu:
En özleyeceğin neyse aldık onu.
Bir saatin var onu aramak için,
Ve bizdekini geri almak için.
Bir saat sonra – iş işten geçecek,
Çok geç, gitti, geri dönmeyecek.

Mr. Weasley’nin Quidditch Dünya Kupası’ndan önce kamp ateşi başında söylediklerini hatırladı: Hep aynı – bir araya geldik mi gösteriş yapmadan duramıyoruz

Üç gün önce -çok daha fazla gibi geliyordu, ama sadece üç gün olmuştuyara izinde bir yanmayla uyanmıştı. Ve bu gece, on üç yıldır ilk defa, Lord Voldemort’un işareti gökte belirmişti. Bütün bunlar ne anlama geliyordu?

Harry karanlıkta yatağının tentesine baraka, Voldemort’du, diye düşündü, her şey Voldemort’da düğümleniyordu.. Bütün bu aileleri parçalayan, bütün bu hayatları mahveden oydu

Beyler, işte bu yüzden, diye seslendi Mr. Weasley, gürültünün içinde sesini duyurabilmek için, hiçbir zaman sadece güzelliğe bakmamalısınız!

Acaba – acaba yara izimin niye acıdığını biliyor musunuz?
Dumbledore, Harry’ye bir süre büyük bir dikkatle baktı, sonra da Bir teorim var sadece dedi. Kanımca yara izin hem Lort Voldemort yakınındayken acıyor, hem de o, çok güçlü bir nefret dalgasına kapıldığı zaman.
Ama neden?
Çünkü ikiniz birbirinize, başarısızlığa uğrayan lanetle bağlısınız, dedi Dumbledore. O sıradan bir yara izi değil.

Oysa Harry’nin Dursley’lerin evinde yaşamaya başlamasının nedeni de Voldemort’du. O olmasaydı, Harry’nin alnında şimşek biçiminde bir yara izi olmayacaktı. Voldemort olmasaydı, Harry’nin annesiyle babası hâlâ hayatta olacaktı

Malfoy da Hermonie’yi vurdu l! dedi Ron. Bakın!
Snape’e dişlerini göstermesi için Hermonie’yi zorladı – Hermonie elleriyle onları saklamak için çırpınıyordu, ama yaka hizasına geçmiş oldukları için bu hayli güç bir işti. Pansy Parkinson ve diğer Slyhterin kızları Snape’in arkasında sessiz kahkahalardan iki büklüm olmus, parmaklarıyla Hermonie’yi gösteriyorlardı.
Snape, Hermonie’ye soğuk soğuk baktı ve, Ben bir fark göremiyorum, dedi.

Parmağıyla ders programının pazartesi sütununu izleyen Ron, Bugün kötü değil, dedi, bütün sabah dışarıdayız. Hufflepuff’la Bitkibilim dersi ve Sihirli Yaratıkların Bakımı aman be, yine Slytherin’le beraberiz

Bir adamın nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan, kendisiyle eşit olanlara değil, astlarına nasıl muamele ettiğine bak.

Tuhaftır, eğer bir şeyden korkuyorsanız ve zamanı yavaşlatmak için her şeyi vermeye hazırsanız, zaman hızlanmak gibi garip bir alışkanlık edinir

İnsanın ailesi iyi olmasa da kendisinin iyi olabileceğini bilir evet saygı duyulacak şeyler bunlar.

Cedric’i hatırlayın. Gün gelir de doğru olanla kolay olan arasında seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli, yardımsever ve cesur bir çocuğa, sırf Lord Voldemort’un yoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. Cedric Diggory’yi hatırlayın.

Anlamak kabul etmenin ilk adımıdır ve iyileşme ancak kabulle gelir.

Ron:
-Nə pis islanmışıq-dedi. Sonra Flourun bacısını gördü.-Onu niyə gətirdin ki ? :))

Flour təngənəfəs halda Harriyə tərəf döndü .-Onu xilas elədin!-dedi.- Özü də sənin girovun deyildi!
O anda kaş 3 qızı da heykələ bağlı qoyub gələrdim ???? deyə fikirləşən Harri:
-Hə-dedi.
Flour əyildi ,Harrini 2 yanağından da 2 dəfə öpdü(Harri üzünün yandığını hiss elədi, qulaqlarından yenə tüstü çıxsa təəccüblənməzdi),sonra da Rona:
-Sən də kömək etdin?-dedi.
-Hə,-Ron dedi.Həddən artıq ümidli görünürdü.-Hə, bir az.
Flour sstünə atlıb onu da öpdü.Hermoionanın əsəbi üzündən oxunurdu .
Harry Potter və Atəş qədəhi

Harry’nin pek de kutlama havasında olmadığının farkına varmamıştı…

On yaşındayken İstanbul’a ayak bastım. Ülkenin en büyük şehrindeyim ve danışacak, sığınacak kimsem yoktu. Başkasının kâbusu olur ama benim için ucu nereye gideceği bilinmeyen bir macera