Gülyüzlüm Kitap Alıntıları – Sevinç Çokum

Bazen yaşamak zorlaşır. İnsan hayatın yükünü taşıyamaz olur. Her şey gözüne karanlık görünür. İşte o zaman bütün bunların geçici olduğunu düşünmeli. “Şimdi ağlıyorum ama yarın güleceğim” demeli..

Hani bazen bir kuşa sevgiyle coşkuyla bağlanirsin, sonra kuşa bir hal olur. Hani yemez de yermiş gibi yapar, durmadan uyur; kanatları düşer. Hani solmakta olan bir çiçeğe dönüşür… gayrı parlatamaz tüylerini, matlaşır o tüyler, belki çoktan ölür derisi, yenilemez kendini geri dönülmezliklerde. Sonra bir bakarsın…

Hani bazen bir kuşa sevgiyle coşkuyla bağlanirsin, sonra kuşa bir hal olur. Hani yemez de yermiş gibi yapar, durmadan uyur; kanatları düşer. Hani solmakta olan bir çiçeğe dönüşür… gayrı parlatamaz tüylerini, matlaşır o tüyler, belki çoktan ölür derisi, yenilemez kendini geri dönülmezliklerde. Sonra bir bakarsın…

Bazen yaşamak zorlaşır. insan hayatın yükünü taşıyamaz duruma gelir. her şey gözüne karanlık görünür. işte o zaman bütün bunların geçici olduğunu düşünmeli. şimdi ağlıyorum ama yarın güleceğim" demeli.

Bakmasını bile gözler kim bilir daha ne pırıltılar, ne güzellikler görür.

Duvarlar, pencereler, tavan, eşyalar insanın kendisinden izler taşırdı çünkü. Hergün içinde yaşadığın içinde yaşamayı istediğin o dört duvar senin sığınağındır. insan bu sınırlı alanda alabildiğine hürdür. onun için bu küçük kafesler kafes olduklarını hissettirmezlerdi. bir başkasına ait duvarlar arasında yaşamak, yürümek, nefes almak zorunda olunca iş başkalaşırdı.

Hani bazen bir kuşa sevgiyle coşkuyla bağlanirsin, sonra kuşa bir hal olur. Hani yemez de yermiş gibi yapar, durmadan uyur; kanatları düşer. Hani solmakta olan bir çiçeğe dönüşür… gayrı parlatamaz tüylerini, matlaşır o tüyler, belki çoktan ölür derisi, yenilemez kendini geri dönülmezliklerde. Sonra bir bakarsın…