Gariplerin Kitabı Kitap Alıntıları – Ebubekir Kurban

Bu dünya can sıkıcı bir yer olsa da harflerin, kelimelerin, cümlelerin açtığı alanda nefes alma imkanı hep var olacak.

Gönlünü unutan kendini unutur. Kendini unutanın gönlünü unutacağı gibi

İnsanın alemdeki yolculuğu, kaybettiğini bulma, unuttuğunu hatırlama, gönlünü keşfetme hikâyesidir.

İnsanla hemhal olan söz kalbe nüfuz eder, hikmete dönüşür. Kalp kelimeye yürür ve onu fetheder. Aşk ve hikmetten nasibini almayan söz yüktür kalbe.

Kalbini özler insan. Doğduğu toprağı, cennetin gölgesinde geçen kayıp zamanları..

Allah’ın bizlere sunduğu bir çekim alanı var. Her insan kendisiyle en yakın fıtrattaki bir başka varlığa yönelir. Kalplere ve fıtrata yansıyan tecelli onları birbirine yakınlaştırır
Bir çekim alanı varsa uzak veya yakın olmasının önemi yoktur.

Zulme sessiz kalmak, hakikati bildiği halde ses çıkarmamak mazlumlara karşı karanlığı daha da cesaretlendirir. Bu sadece mazlumların değil, zulme sessiz kalan her insanın sorumluluğudur.
Geceyi var eden gündüzün yokluğudur.

Garip, eşya ile arasında bir sahiplik bağı kurmaz, kuramaz. İnsanı alemlerin en zengini kılan o özgürlüktür. Kalbiyle baş başa olan, Hakk’ın bahşettiği tebessümle, zenginlikle bakar aleme.

Allah’ın bizlere sunduğu bir çekim alanı var. Her insan kendisiyle en yakın fıtrattaki bir başka varlığa yönelir. Kalplere ve fıtrata yansıyan tecelli onları birbirine yakınlaştırır
Bir çekim alanı varsa uzak veya yakın olmasının önemi yoktur.