Ferhat’ın Özlemi Kitap Alıntıları – Mehmet Kurhan

Çocuklar ruhtur
Ana babaya can verir
Çocuk sudur, havadır
Yaşam verir, tin verir
Çocuk güneştir
Isıtır ana babayı
Çocuk gül çiçektir
Ana babaya sevinç, mutluluk verir
Hoş koku verir, umut verir

Sen kal ben gideyim
Toprağa veriyor
Analar babalar çocuklarını
Savaş zamanında
Çocuklar düşer toprağa
Analar babalar kalır geriye

Bir sözümüz vardı
Birbirimize delalım
Güzel bir dünya adına

Ama ben tüm namert selamsız
Sualsiz gelip geçenlere
Muhtaç etmeden kendimi
Başı dik ve onurlu durdum

Namert parmaklıklar ötesinde
El sallarken
İçimdeki onuru ve duyguyu
Bildin mi?

Kızgın demirle dağlanan bedenim değil
Yüreğimdeki umuttur, sevgidir

Zaman ve mekâna sıkışmış yaşanmışlıklar

Ve ben artık her açıdan yarımım

Bir ana bir kaçar türküsü yakar
Ben yanarım

Yeniden doğmuş çocuk misali
Ama yılların ve yolların yorgunuydum
Memê Alan gibi
Ne ben sevdiklerimi
Ne onlar tanıyabildi beni
Zaman acımasızca alıp götürdü bizden
En güzel demlerim çalınmıştı

Barışa kanat çırpan uysal güvercin gibi
Özgür çocuk durmadan koştum
Aşk ile
Sevda ile
Şiir ile
Türkü ile

Oyuncağı elinde çocuklar vuruldu

Kıyamam, el süremem
Kalbimde yeşeren çiçeğe

Bir direniş destanıyla
İsyanın türküsündeyim

Hoşça kalın çağdaş Kawa’lar
Hoşça kalın gökyüzünü aydınlatan yıldızlarımız
Hoşça kalın yüreğimde yanan ateş, gözlerimde ışıldayan nur demetleri
Hoşçak kalın özgürlük sevdalıları

Bir sözümüz vardı
Birbirimize delalım
Güzel bir dünya adına