Dünyanın Dönüş Hızı Kitap Alıntıları – Ömer Can Coşkun

Bu şehirde yalan dönüyordu , herkes çok mutlu ve rahat olduğunu söyleyip kendini kandırıyordu.

Bir huzur evinin önünde sandalyelere oturmuş huzursuz insanların onları huzura ulaştıracak umutlu bekleyişlerini gördü

Ağlayarak dünyaya gelen varlığa ilk “ağlamama”nın öğretilmesi ne tuhaf!

Koy plağı, kur gramofonu. Tak iğnesini özenle, sapla plağın üzerine. Şarkı çaldıkça yan, kavrul. İğne plağın değil, yüreğinin üzerinde dönüyor yıllardır. Dönüyor, dönüyor Döndükçe daha derine saplanıyor. Daha derine Daha Derine

Kefene bu kadar yakınken giydiğim tüm renkli kıyafetler, hepsi bu yalanın bir parçası olmuş, her renk sonunda beyaza dönüyormuş.

İnsanların görünüşlerini, hikâyeleri değiştiriyor.

Çok’tan bir eksildi mi gözüne görünmüyor insanın, ‘daha çok’ diyoruz, eksileri umursamıyoruz. ‘Çok’tan ayrılan insan olduğunda ‘daha yok’ diye feryatlar kopuyor ya, ‘bir’in değerini anlıyoruz.

Ben seviyorum demek kolay
Haydi öl, denince ölen var mı?

İnsanlar kendilerine benzemeyen varlıkları-insan bile olsa- nasılda ötekileştiriyorudu.

İnsan nefesini dinlemeye başladı mı küçük bir soruna takılır kalır

Ağlayarak dünyaya gelen varlığa ilk ağlamama nın öğretilmesi ne tuhaf!

Koy plağı, kur gramofonu. Tak iğnesini özenle, sapla plağın üzerine. Şarkı çaldıkça yan, kavrul. İğne plağın değil, yüreğinin üzerinde dönüyor yıllardır. Dönüyor, dönüyor Döndükçe daha derine saplanıyor. Daha derine Daha Derine